Metallica pt.2

Είχα σκοπό πάλι να αραδιάσω ένα σωρό σκέψεις μετά από την χτεσινή μου μουσική εμπειρία, αλλά δεν θα το κάνω... προτιμώ να τις κλειδώσω μέσα μου, να τις πάρω μαζί μου αυτή την φορά...μοιράστηκα με φίλους τους ενδοιασμούς μου και τις θεωρίες μου περί μουσικής διαφορετικότητας, ταύτισης, περί εφηβικών βιωμάτων και εναγκαλισμού αυτού του είδους μουσικής που προσφέρουν απλόχερα οι Metallicaστο ευρύ κοινό τους..όπως έκαναν και χτες στο χώρο της Μαλακάσας...άρα μου αρκεί.

Ήθελα λοιπόν να γράψω για το πως βίωσα εγώ την χτεσινή βραδιά ως όχι και τόσο αφοσιωμένη φανατική ιέρεια του γκρουπ, και του είδους...παρά μόνο τον τελευταίο χρόνο που έχω μια κλίση και έχω αρχίσει να γίνομαι λιγάκι "κάφρος" ή καλύτερα hardcore όπως με λες και εσύ....που υποκλίθηκες εύκολα στο moshing acting like a maniac..whiplash !!!!!χαχαχαχχα...είναι μέρες λοιπόν σαν την χτεσινή επαναλαμβάνω που θα ευχόμουν να είχα @@@@@@, να ήμουν άντρας, να μπορούσα να αφρίζω σαν μανιακός δολοφόνος μέσα στα pits χωρίς να με κοιτάνε με απορία...αλλά ο θεούλης με έκανε κοριτσάκι και έτσι πρέπει να σεβαστούμε κάτα κάποιο τρόπο την θηλυκότητα μας...χαχαχα...άρα εμμένουμε σε δυνατούς τόνους έξω απο τα δόντια, άλλοτε ξελαρύγγιασμα, κοπάνημα σε ήπιους τόνους, μαλλί μπροστά στη μούρη...χαχαχα αλλά μέχρι εκεί!!!

Που λέτε μετά από ώρες κολλημένη στο flickr και το you tube παρακολουθώντας τα βιντεάκια από την συναυλία που τραβούσε ένας φίλος θεωρώ οτί είναι ιεροσυλία την στιγμή αυτή να μην σιωπήσω...μοναχά αρμόζει στην περίσταση να ανακαλέσω στιγμές, και αναπολώντας να απολαύσω, από μακρυά έστω, τα διπλανά mosh pits που κοπανιόντουσαν ξαφνικά φλεγόμενοι, ηδονισμένοι στους ρυθμούς των "Master of Puppets", "Battery", "Whiplash" , τον πανζουρλισμό, την έκσταση που αισθάνθηκα σε κομμάτια όπως "One", "Sad but true", "Wherever i may roam", "Fade to black" "Enter Sandman", "Seek and Destroy", να μην αποδεχτώ το βεληνεκές της μεγαλειώδης αυτής μπάντας, την μεγαλοπρέπεια του, την άφθαρτη ύλη του, την μουσική του που έχει πλάσει μια ολόκληρη γενιά...ακόμη και τα δικά μου αυτάκια ήταν εξοικειωμένα με τους πρώτους τους δίσκους μέχρι τα 90s...απλά δεν το απαρνιέμαι ... απείχα το τελευταίο διάστημα και το αισθάνθηκα εκεί όταν όλοι ούρλιαζαν, ωρύονταν, απέδιδαν τους στίχους καλύτερα και από τον Hettfield, που λέει ο λόγος...δεν έχανα όμως έστω και έτσι την εμπειρία ζωής που αποκόμισα χτες βράδυ...εξάλλου όπως λέει και ένας "φίλος" πολύ αχώνευτος, τόσο αχώνευτος που ξεπερνάει τα όρια κάθε φαντασίας...χαχαχαχα.... η μουσική δεν είναι κτήμα κανενός και χτες στη Μαλακάσα δεν έγινε διαγωνισμός του πιο πιστού Metallica fun ώστε να αισθάνομαι και άσχημα...όλοι κάποτε ταυτιζόμαστε λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με το soundtrack που έχει ντύσει ο καθένας την ζωή του και τα ακούσματα του!Εν ολίγοις ναι οι Μetallica τα σάρωσαν όλα...γ@@@@@@ στην κυριολεξία...όλοι έφυγαν με τις ψυχές τους αφημένες εκεί, λίγο σκονισμένοι από την ομόγυρη και την αρένα που πάλευαν για να δείξουν την αγάπη τους στη μπάντα και ιδρωμένοι από το ξύλο...χαχαχα άντε πάντα τέτοια και πολύ σύντομα εύχομαι να επιστρέψουν όπως υποσχέθηκε και ο Lars στο κλείσιμο της βραδιάς...and until then i'll be ready for you...

Υ.Γ. αν και ΑΥΤΟ δεν θα έπρεπε να μπει στο υστερόγραφο, θέλω να δηλώσω την βαθιά θλίψη που με κυριεύε την πρώτη ώρα του φεστιβάλ από την στιγμή που επιβεβαίωσα την φήμη και αντιλήφθηκα ότι έχασα τους ΜΥ DYING BRIDE...γαμώ την ατυχία μου μέσα! Όπως πέρσι με τον Heppner την έπαθα ξανά! Η κριτική του Rocking (διαβάστε είναι το καλύτερο review) με έριξε ακόμη πιο πολύ γιατί ακριβώς αυτή τη μελαγχολία, τις βαριές και ασήκωτες κιθάρες, την doom διάθεση αποζητούσα να ζήσω ακούγοντας τους live στο Rockwave αλλά δεν τα κατάφερα λόγω της γαμωκίνησης!!!!Μπουρλότο στη γαμωπόλη!

Πάρτε και ένα σούπερ video να γουστάρετε ακόμη πιο πολύ...τυχόν πέρα δώθε του κάμεραμαν οφείλονται στο κύμα "κάφρων" που ξαφνικά έρχεται κατά πάνω του και επομένως κάπως πρέπει να αμυνθεί ο άνθρωπος!Έστω και αν μέσα σε αυτούς τους "κάφρους" είναι και οι ίδιοι του οι κολλητοί!χαχαχαχαχαχα!!!

\m/ \m/ \m/

But I'll take my time anywhere
Free to speak my mind anywhere
And I'll redefine anywhere

Anywhere I may roam
Where I lay my head is home

Metallica

Εδώ θα βρισκόμαστε όλοι σήμερα το βράδυ...προσωπικά επιχείρησα να κάνω το μέγα λάθος και να μην αγοράσω νωρίτερα εισητήριο λόγω τεχνικών και άλλων οικονομικών δυσκολιών που προέκυψαν αλλά αναθεώρησα και μόλις χτες αγόρασα το μαγικό χαρτάκι που θα μου εξασφαλίσει την είσοδο μου ...ας πάει και το παλιάμπελο...μια ζωή την έχουμε μονάκριβη και τι έγινε που θα την περάσουμε πίσω από τα σίδερα...ας είναι καλά και πάλι οι διοργανώτες και οι χαμηλές τιμές των εισητηρίων που με φέρνουν σε αδιέξοδο κάθε φορά!And guess what???????Oι Τοοl επιστρέφουν δυναμικά για τα μάτια μου και μόνο!!!!Είπαμε φίλτατε οι συνετοί άνθρωποι ανταμείβονται!6 Σεπτεμβρίου λοιπόν ανανεώνουμε το ραντεβού μας στην Μαλακάσα...προς το παρόν...i can't remember anything, can't tell if this is true or dream, deep down inside i feel to scream this terrible silence stops me.........

QUERER

...αν και αιφνίδια επιστρέφω στον τόπο αυτό μετά από βδομάδες συνειδητής απουσίας λόγω του έκτακτου κύματος παραγωγής "θερινής" μελανίνης που με καλούσαν να γευτώ οι εξωτικές παραλίες ...ωστόσο θέλω να γράψω το πρώτο πράγμα που άκουσα και με άγγιξε μετά απο πολύ καιρό...είναι οι περίοδοι που ψάχνεις λήμματα, στιχάκια ερωτιάρικα και νότες που ενορχηστρώνουν τα όνειρα σου, υφαίνουν τον ιστό των σκέψεών σου, ντύνουν με λόγια και μουσική αυτό που κουβαλάς στον ώμο σου κάθε πρωινό με το πρώτο βλεφάριασμα και το βράδυ με το πρώτο νανούρισμα για συντροφιά...υπαίτια και συνένοχος στην αυτοκαταστροφή μου η Κική η κακούργα και η Ντάμα Κούπα της ένα δειλινό στον Λυκαβηττό, μαύρο σύννεφο στον ουρανό...σε ευχαριστώ ...χωρίς άλλα σχόλια...καλό μήνα

Να κλαις
έτσι ο πόθος ποθεί
η φωτιά ν’απλωθεί
μυστικό κι ενστικτό μου βαθύ
Να κλαις
που δυο μάτια κοιτάς
και να χάνεται ο χρόνος
μια στιγμή, χρόνια ή μήνες
Αργά
να φιλάς το φιλί
σαν εξαίσια απειλή
να ξεσπάει σαν το κύμα με μιας
Να κλαις
να ζητάς να σωθείς
με φωτιά να ενωθείς
κι απ’το είναι να φτάνει
ο λυγμός
ως τα χείλια
Να κλαις
τι πληγή ν’αγαπάς
λαβωμένος να πας
μες του κόσμου το γλέντι απών
Να κλαις
που νυχτώνει χωρίς
κάποια ελπίδα να βρεις
πόσα πέπλα έχει η νύχτα
Φωτιά
σε φαρέτρα χρυσή
για να μένει μισή
απ’τον έρωτα πάντα η καρδιά
Ποτέ
πάνε χρόνια είχα πει
μα ξανάρθε η αστραπή
κι είπα
βάλε στο ευάλωτο εγώ
δυο ποτήρια
Να κλαις
έτσι ο πόθος ποθεί
η φωτιά ν’απλωθει
μυστικό κι αγγιγμά μου βαθύ
να κλαις...

Oι Isis στο Aν Club/ 14-06-2007

Ήμουν και εγώ εκεί...ενώ το πλήθος κόχλαζε στα μυσταγωγικά riffs του Aaron και της παρέας του, εγώ σιγοψιθύριζα την ουράνια λάμψη, το θεικό του κάλλος...δεν πάλεψα με τα θηρία, με παρέσυραν στην οχλαγωγία αλλά δεν πιάστηκα στα δίχτυα τους...
Ψέλλιζα μονάχα αυτό...το τελευταίο κομμάτι του setlist

Void
Black hole
The eyes of greater size
Than all the oceans
Do you ever get that feeling that you're sinking
I do!!!!!!!

Spring and by summer fall

Tell me where you've seen my life
I look in your eyes and can only see my own complexion
Tell me where you've been my life
I've been watching you spring by summer fall when some one called

Tell me where you've seen my life
You've been biting my hands and knocking me down down to the ground
Tell me where you've been my life
I see only what you see, face who you face, be who you want to be

Clashing lies and clashing thighs
Clashing chasing changing minds
Tell me what you've seen
tell me where you've gone
Tell me where you've been
tell me what you saw

Υ.Γ. Τι ονειρεμένοοοοοοοοοοοοοοοο κομμάτι ύψιστε...τι θεία μελωδία...έχω αρρωστήσει με την μοναδικότητα του...το άρπαξα, πλέον είναι δικό μου, αυτές οι νότες έχουν γραφτεί για μένα, μην μου στερείται την χαρά...χαχαχα (ο δίσκος "23" είναι πελώριος!)

Πυρετός από events

Από το Forbidden Poetry του Μιχάλη Δέλτα συνοδεία της εξαιρετικής Τάνιας Τσανακλίδου στη Ρωμαϊκή Αγορά, προσγειωνόμαστε στην αισθησιακή έκθεση φωτογραφίας “Backstage” του Τάσου Βρεττού σε γνωστό strip hall της οδού Πειραιώς , προβολές φωτογραφιών σε μεγάλες οθόνες, ερωτικές περιπτύξεις και επιδείξεις ανδρών και γυναικών που εξελίσσονταν ταυτόχρονα στην σκηνή έχοντας ως background τα video slights υπό τους ήχους των Radiohead, Prince, Aerosmith, Sugarbabes, Madonna etc.μας διέγειραν την φαντασία και από τότε δεν έχει σταματήσει να καλπάζει…χαχαχα …και τελευταίος σταθμός: Γεωπονική Σχολή , εκδηλώσεις «Αναίρεσις» στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών…Ζιώγαλας, Φάμελλος, Δρογώσης, Ζακ Στεφάνου…παιχνιδιάρικη διάθεση, αλχημεία μουσικών και ταξίδια στο παρελθόν …πόσο μ’ αρέσει αυτό το γέλιο πόσο όμορφος γίνεσαι, αυτή τη στιγμή, για τη δική σου, μην υποκρίνεσαι, δείξε μου τον τρόπο, συγχώρεσε με αγκάλιασέ με γιατί αγάπη αν είναι αυτό …φτάσε στον πάτο…καλημέρα!!!

Για την Αμαλία...

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»
Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

• ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

• ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

• ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

• ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

• ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

• ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

• ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Αναμένοντας...

Εκπέμποντας στην ίδια συχνότητα με τους Ιsis, λιγοστές κουβέντες πολύ μουσική, θα επιχειρήσω να είμαι όσο πιο λακωνική γίνεται...ο καιρός δεν το επιτρέπει άλλωστε, η βροχή πάντα με μελαγχολεί και με βυθίζει σε σκέψεις που δεν θέλω να μοιραστώ!Μια μικρή παρένθεση μιας και ήρθε η συζήτηση...Πολλοί από εσάς που διαβάζετε blogs περιμένετε ένα καθωσπρεπισμό στα γραπτά των εκάστοτε bloggers...εγώ όπως δήλωσα από την αρχή δεν θα μείνω σε αυτού του είδους τις συμβατικότητες...αισθάνομαι κάτι ανιαρό, κάτι που εμπεριέχει θυμό και συναισθήματα εμπάθειας, θέλω να εσωκλείονται στα κείμενα μου βωμολοχίες και εκτόξευσεις κατηγοριών, πόνος????Θα το κάνω, δεν θα σκεφτώ αν προσβάλλω την αισθητική κάποιου αναγνώστη για τον πολύ απλό λόγο ότι πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο όπου καλώς ή κακώς μου ανήκει...αλλάξτε σελίδα αν όντως τρίβετε τα μάτια σας...

Αυτομάτως μπορώ να καταθέσω κάθε μου σκέψη όσο βρώμικη και αν είναι...γνωρίζοντας τις συνέπειες αυτού...δεν είμαι τόσο χαζή ούτε τρέφω αυταπάτες, δέχομαι την άσχημη κριτική αλλά όχι τους καθωσπρεπισμούς... όταν ζω ένα παραλήρημα το οποίο ξαφνικά με ωθεί να το κοινοποιήσω στο blog μου, δεν παρασύρομαι από την αρχικά εν βρασμώ ψυχικά μου κατάσταση...δεν είμαι έφηβη πια ξέρω πολύ καλά τι κάνω...το επεξεργάζομαι και έπειτα κινούμαι στα πλαίσια του "publish or not to be published"...άσε που πολλές φορές έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι μόνος σου εκεί εξώ και δεν σε διαβάζει κανείς!

....ίσως εσείς που με γνωρίζετε να σας απωθεί, να σας κάνει να αλλάζετε την εικόνα που είχατε για μένα...πολύ κακώς γιατί αυτό δείχνει ότι δεν μπήκατε ποτέ στη διαδικασία να με γνωρίσετε πραγματικά...αυτή είμαι όμως και στην τελική μην κολλάτε σε ευτελείς και ανούσιες ταμπέλες...αυτή είναι εύκολη λύση για όλους!Είναι υποτιμητικό για εσάς πάνω από όλα!Anyway αρκετά ...δεν σκοπεύω να απολογηθώ απλά θέλω να είμαι ξεκάθαρη from now on...

Τι αναμένω καρτερικά από εδώ και στο εξής? Πρώτα από όλα την συναυλία της Τάνιας Τσανακλίδου και του Μιχάλη Δέλτα στη Ρωμαική Αγορά, ηλεκτρονική ποίηση, την Τετάρτη 30/5 και την Πέμπτη 31/5 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την σύζευξη της Ρεμπούτσικα-Πασπαλά...στις 14/6 στο Αν Club τους experimental, μελωδικούς post metal Ιsis (σύντομα θα ανακοινωθεί αλλαγή στο συναυλιακό τόπο συνάντησης), στις 18/7 τους James στο Fly Beeyond Festival, το επιστολογραφικό μυθιστόρημα του Λακλό "Επικίνδυνες Σχέσεις" στην σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής δια χειρός Xάινερ Μύλλερ (Κουαρτέτο) στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών στις 2 - 4 & 6 - 8 Ιουλίου και τέλος την Ερωτευμένη Νεκρή του Θεόφιλου Γκωτιέ στο αμφιθέατρο της Αδριανού, οι παραστάσεις του οποίου έχουν ήδη ξεκινήσει!Τα λέμε εκεί...

Sin pena...

Ayer los dos soñábamos con un mundo perfecto
Ayer a nuestros labios les sobraban las palabras
Porque en los ojos nos espiábamos el alma
Y la verdad no vacilaba en tu mirada

Ayer nos prometimos conquistar el mundo entero
Ayer tú me juraste que este amor seria eterno
Por que una vez equivocarse es suficiente
Para aprender lo que es amar sinceramente

Qué Hiciste? Hoy destruiste con tu orgullo la esperanza
Hoy empañaste con tu furia mi mirada
Borraste toda nuestra historia con tu rabia
Y confundiste tanto amor que te entregaba
Como permiso para así romperme el alma

Qué Hiciste? Nos obligaste a destruir las madrugadas
Y nuestras noches las ahogaron tus palabras
Mis ilusiones acabaron con tus falsas
Se te olvido que era el amor lo que importaba
Y con tus manos derrumbaste nuestra casa

Mañana que amanezca un día nuevo en mi universo
Mañana no veré tu nombre escrito entre mis versos
No escuchare palabras de arrepentimiento
Ignorare sin pena tu remordimiento

Mañana olvidare que ayer yo fui tu fiel amante
Mañana ni siquiera habrá razones para odiarte
Yo borrare todos tus sueños de mis sueños
Que el viento arrastre para siempre tus recuerdos

...and you know you´re gonna lie to you and in your own way...

Lo-li θα σε φάω ζωντανή...

Είχες δεν είχες με έβαλες πάλι στο τριπάκι να τα ξεράσω όλα...εντάξει λοιπόν θα παίξω και πάλι το παιχνίδι σου μικρή μπουρλοτιέρισσα, τελευταία φορά όμως σε προειδοποιώ!

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι…
Δεν υπάρχει απόλυτη ευτυχία…με τίποτα και ποτέ δεν ησυχάζω…πάντα υπάρχει μια δόση απληστίας…πάντα κάτι θα μας λείπει και θα το αποζητούμε. Παρόλο αυτά ένα ειδυλλιακό τοπίο, μια μουσική μπορούν να με κάνουν ευτυχισμένη…

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ξυπνητήρι τις περισσότερες φορές…τα μεσημέρια δε ο πονοκέφαλος από τον πολύ ύπνο…στις διακοπές τα πρωινά το βιολογικό μου ρολόι χτυπάει από μόνο του αρκετά νωρίς…τίποτα δεν είναι τυχαίο…

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Νομίζω μου διαφεύγει αυτή η λεπτομέρεια…τον τελευταίο καιρό θυμάμαι μόνο το αντίθετο…

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Έχω πολλά γνωρίσματα και πολλά χαρίσματα…(ψώνιο) τώρα τι ψάχνεις…κάτι που παίζει πολύ τελευταία όμως είναι ο υδροχοίστικος εγωισμός μου…έτσι το αποκαλούν…ώρες ώρες πετάω στα σύννεφα, άλλες πάλι προσγειώνομαι τόσο απότομα που παίρνει και άλλους η μπάλα…διεκδικώ όσο μπορώ αυτό που θέλω…μην με ρωτήσετε τι γίνεται όταν το αποκτήσω…χιχιχι

Το βασικό ελάττωμα; Η αναποφασιστικότητα μου…η αδυναμία μου να απέχω από πράγματα που με χαλάνε…είμαι αυτοκαταστροφική και μαζόχα…

Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκιεια; Σε εκείνα που δείχνουν μεταμέλεια…

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Τι να σου πω τώρα μωρέ, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, την Μελίνα Μερκούρη…τον Ανδρέα Παπανδρέου…χαχαχα…μπαααα…όχι καλύτερα ταυτίζομαι με τον εαυτό μου!

Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα; Δεν υπάρχουν ήρωες σήμερα…κανείς δεν είναι άφθαρτος…τα ιδανικά έχουν πεθάνει…

Tο αγαπημένο σας ταξίδι; Πράγα Τσεχία

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; Ρόζαμουντ Πιλτσερ, Ιζαμπέλ Αλιέντε, Σώτη Τριανταφύλλου, Κωνσταντίνος Καβάφης, Βασίλης Βασιλικός, Διονύσης Χαριτόπουλος, Πάμπλο Νερούδα, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Αλμπέρτ Καμύ, Κάρλος Φουέντες, Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, Μένιος Κουμανταρέας etc.

Ποια αρετή προτιμάτε σ’ έναν άνδρα; Να είναι άνδρας ρε π@@@@@ όπως τον παλιό καλό καιρό…

Και σε μια γυναίκα; Την ωριμότητα που χτυπάει κάποια στιγμή την πόρτα θες δεν θες…

Ο αγαπημένος σας συνθέτης; Συνθέτης εεε…Zbigniew Preisner, Craig Armstrong, Danny Elfman, Clint Mansell ,Μάνος Λοίζος, Σωκράτης Μάλαμας, Ελένη Καραίνδρου, Νίκος Ξυλούρης. Αυτοί φτάνουν!

Το τραγούδι που σφυρίζεται ενώ κάνετε ντουζ; Βασικά όταν κάνω ντους ποτέ δεν τραγουδάω, εκτός και εφόσον ακούω μουσική αλλά σπάνια…

Το βιβλίο που σας σημάδεψε; Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Ίρβιν Γιάλομ

Η ταινία που σας σημάδεψε; The Fountain (πρόσφατη αλλά με συγκλόνισε όσο καμία άλλη)

Ο αγαπημένος σας ζωγράφος; Τώρα πρέπει να πω κάποιον κλασικό? Όχι δεν θα το κάνω…αρνούμαι … Φρίντα Κάλο και Λούις Ρόγιο

Το αγαπημένο σας χρώμα; Αποχρώσεις του πράσινου και του κίτρινου.

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη επιτυχία σας; Το ότι τα κατάφερα και επιβίωσα εκείνον τον χρόνο στο εξωτερικό…η μετάβαση από την μια χώρα στην άλλη, η πολυπολιτισμικότητα δεν με φόβισε. Είμαι περήφανη για αυτό μου το κατόρθωμα…δεν μάσησα τελικά και ας ήμουν παντελώς μόνη σε αυτό!

Το αγαπημένο σας ποτό; Caipirosca

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο; Όταν χάνω χρόνο…μετανιώνω…

Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα; Την κοροϊδία, τη λασπολογία, το διασυρμό του ονόματος μου γιατί για ένα κούτελο ζούμε.

Όταν δε γράφετε ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία; Να ακούω μουσική, να μαθαίνω για τη μουσική, να σερφάρω, να διαβάζω free press, να διαβάζω γενικά, να γυμνάζομαι!

Ο μεγαλύτερος φόβος σας; Ο θάνατος, η ανασφάλεια…

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ένα ψέμα;
Όταν η αλήθεια δεν βοηθάει…

Ποιο είναι το μότο σας; Ότι κάνεις στην ζωή σου… γυρνάει σε εσένα κάποια στιγμή…όλοι πληρώνουν για τα άσχημα και ανταμείβονται για τα καλά…αν και το τελευταίο δεν είναι και απαραίτητο! Επίκαιρη ερώτηση!

Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ήσυχα, στον ύπνο μου χωρίς να βασανίζω τον εαυτό μου και τους γύρω μου! Προτιμώ να με κάψουν παρά να με φάνε τα σκουλήκια. Τα κοκαλάκια που μένουν εξάλλου δεν είναι ωραίο θέαμα!Oooooh my goth!

Αν συναντούσατε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πει; Τι σκεφτόταν όταν έφτιαχνε τον κόσμο…ποίος ο λόγος…από πού προήλθαμε…και που καταλήγουμε…υπάρχει μετά θάνατον ζωή…θα αλλάξει η κυβέρνηση για να χωθούμε και εμείς πουθενά?χαχαχα

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Μηδενιστική. Είμαι αγανακτισμένη, εξοργισμένη, απογοητευμένη…προβληματισμένη, ταξιδεύω, χάνομαι…

Fade into you...

Αηδία!!!!!!!!!!

Μίσος, εκδίκηση, οργή, αγανάκτηση, εξευτελισμός, υποκρισία, ψέματα, εκτόξευση κατηγοριών, ένας φαύλος κύκλος που ποτέ δεν κλείνει…μικροαστοί, σιχαμένε υπόκοσμε των δυτικών προαστίων που δεν έχετε τα @@@@ και το σθένος να παραδεχτείτε, να πάψετε να υποτιμάτε την νοημοσύνη και την εμπιστοσύνη που σας έδειξαν κάποτε, να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, να πείτε την αλήθεια, να πάψετε να παραποιείται, να δημιουργείται σκευάσματα της φαντασίας σας και να τα παρουσιάζετε ως αλήθεια…δεν φοράτε παντελόνια και είστε πουτάνες στην ψυχή, άντρες γυναίκες. Αργόσχολα καθίκια που βρίσκετε νόημα στη ζωή σας και τρέφεστε από τον πόνο των ανθρώπων που σας θεωρούν φίλους. Όλα σε εμάς γυρνάνε, αυτό το ξεχνάτε τιποτένιοι, φτηνοί κάποτε θα σκάσει η βόμβα πάνω σας, θα σας φτύνω, θα χώνω το κεφάλι σας πιο βαθιά στη γη, θα σας χτυπάω χωρίς έλεος. Τέρμα οι καλοσύνες και τα παιδιαρίσματα…να εύχεστε μοναχά να μην συναντηθούμε κάπου τυχαία…ξέρετε εσείς!

Σαπίλα, καθιζήματα, βρωμόμπαζα που διδάσκετε μαθήματα ηθικής…σε ποιους σε εμάς…άνανδροι, φυγόπονοι, ευθυνόφοβοι, ατροφικοί χωρίς συναισθήματα και χωρίς δικό σας κόσμο, άξεστοι χοντροκομμένοι, χαζογκόμενες που ζείτε με τα λεφτά του μπαμπά, περνάτε στα πανεπιστήμια και μετά λέγεστε και πτυχιούχοι, άσχημες απέξω και από μέσα, που μου το παίζετε ανώτερες με τα louis viton, είδατε και χαρά στα σκέλια σας μετά από 22 χρόνια και τώρα την είδατε και μ@@@@@…πατσαβούρα! Ναι σε εσένα μιλάω, σε εσένα και στο ετερόν σου ήμισυ που βρέθηκε, κάνατε ζευγάρι και τώρα η απειλή μεγαλώνει, καταστρέφεται μαζί τις ζωές των ανθρώπων με ψέματα γιατί είστε δειλοί, εσύ λαϊκέ τύπε μ@@@@δουλε…μαζί με την τριχωτή σου μπάλα κλέβετε και φθονείται καθετί που δεν είναι δικό σας αλλά που δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσετε γιατί είστε ανίκανοι, άδειοι. Εσύ από την άλλη που λες ότι αγαπάς τον αδελφικό σου φίλο, θριάμβευσες, τον ξεφτίλισες με τον χειρότερο τρόπο, του έκανες το μεγαλύτερο κακό, αντί να τον προστατέψεις τον πρόδωσες…και εσύ ο άλλος αδελφικός φίλος ισχυρίζεσαι ότι είσαι καθαρός, γιατί αποποιήσε τις ευθύνες σου, αφού είναι εμφανές, εσύ τα ξεκίνησες όλα...δεν νιώθεις ενοχές ή τυψεις για τη φθορά που προκάλεσες.?Η μια π@@@@ μετά την άλλη. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι θα καείς στην κόλαση? Όλα σε εσάς να γυρίσουν και θα γυρίσουν!

Αν διαβάζεις εσύ κατάλαβε το επιτέλους…εκείνοι σου κάνανε το μεγαλύτερο κακό! Μην αμφιβάλλεις για το ποιοι σ’ αγαπάνε πραγματικά ή σε αγαπήσανε κάποτε. Τρομερά απογοητευμένη από τις ανθρώπινες σχέσεις, έξαλλη και απηυδισμένη, αηδιασμένη και ξεχαρβαλωμένη από τον πόνο…ότι όμορφο υπήρχε το τσακίσανε, το κατασπαράξανε, το βγάλανε με το ζόρι μέσα από την καρδιά και το πετάξανε στα σκουπίδια. Μπράβο σας τα καταφέρατε, μπορείτε να είστε υπερήφανοι τώρα και να γελάτε με το κατόρθωμα σας!

Χαλαρααααααααααά......

Αράααααααααααααααααξατεεεεεεεεεεεεεεεε
εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε??????????????
Εμείς να δεις!!!

Είμαι στη δουλειά και νιώθω μια ευφορία ασυγκράτητη να βγω στους δρόμους να χορέψω...βέβαια δεν θα

έπρεπε να αισθάνομαι έτσι μετά τα τελευταία γεγονότα...ανωμαλία, άμυνα, αδιαφορία, με βόλεψε η
κατάσταση, who knows....
Λείπει που λέτε και το μεγάλο αφεντικό...και ποιός με πιάνει τώρα!!!Κάτι τέτοιες στιγμές που δεν έχεις
όρεξη να κουνήσεις ούτε το δάχτυλο σου...εκτιμώ τον δημόσιο τομέα και την θέση που βρίσκομαι...έστω
και προσωρινά!
CHEERS!!!

RockWerchter Festival in Belgium...God bless us!

Τι να κάνω μου λέτε...να ληστέψω καμία τράπεζα, να πουληθώ στη Συγγρού, να πάρω δάνειο καταναλωτικό και να καταλήξω φυλακή, να κάνω αεροπειρατεία και να μπω παράνομα στο Leuven, να βρω κάποιον φραγκάτο γκόμενο, να κάνω τρεις δουλειές μέχρι να μαζέψω τα λεφτά?????????

Πείτε μου ιδέες, προτείνεται λύσεις, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα το ρημάδι το φεστιβάλ...κοιμάμαι και ξυπνάω με αυτήν την σκέψη...δεν μιλάμε για πολλά λεφτά ...με 1000€ είμαστε κομπλέ...όχι η απλή λύση δεν είναι οι γονείς μου ήδη την έχω απορρίψει αυτή την εκδοχή άρα μην μπείτε καν στο κόπο...Θέε μου γιατί???????!!!!!!!!!!Με τυραννάς....

Ακούτε ονόματα!!!!!!!!Ας γίνει ένα θαύμα.....

Thursday June 28

Main Stage: Billy Talent * Zornik * My Chemical Romance * Marilyn Manson * Björk * Muse
Pyramid Marquee: Air Traffic * Rufus Wainwright * Air * Mika * Beastie Boys * Dr.Lektroluv

Friday June 29

Main Stage: The Van Jets * Enter Shikari * Kings Of Leon * Kaiser Chiefs * Bloc Party * Queens Of The Stone Age * Arctic Monkeys * Pearl Jam

Θέλωωωωωωωωωωωωω να κλάψω....ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΧΑΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ME TΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΕDDIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Pyramid Marquee: Jason Mraz * Oi Va Voi * Joan As Police Woman * Sioen * Lily Allen * Admiral Freebee * Satellite Party * Gabriel Rios

Saturday June 30

Main Stage: Heideroosjes * Razorlight * Amy Winehouse * Snow Patrol * The Killers * Peter Gabriel * Keane * The Chemical Brothers

Pyramid Marquee: The Bravery * The Hold Steady * Blonde Redhead * Klaxons * Goose * Arno * The Good The Bad and The Queen * LCD Soundsystem

Sunday July 1

Main Stage: !!! * Mastodon * The Kooks * Interpol * Incubus * Metallica * Faithless

Pyramid Marquee: Stijn * Cold War Kids * Maxïmo Park * John Legend * Frank Black * Damien Rice * The Australian Pink Floyd Show * Tori Amos

Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται...

-Πρέπει να ξέρω αν σκοπεύεις να κάνεις κάτι.

-Δεν μπορώ. Η όλη κατάσταση...ο ελάχιστος χρόνος σου...ο δικοί μου προβληματισμοί ανεξάρτητα από εσένα...

Θέλω να είμαι ελεύθερος. Να κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη όποτε, ό,τι θέλω, χωρίς εσύ να στεναχωριέσαι.

-Το ξέρεις ότι δεν μπορεί νά γίνει αυτό. Δεν μου αφήνεις περιθώρια επιλογής.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Αυτό που δεν θέλω με τίποτα είναι να φθείρεται αυτό που νιώθεις για μένα. Με την συμπεριφορά μου απομακρύνεσαι και μαζί με αυτό φθείρονται τα συναισθήματά σου για μένα.

-Γιατί? Θέλεις "να μου μείνει μια καλή ανάμνηση από εσένα"?!

-Όχι. Γιατί χάνεται σιγά σιγά κάθε ελπίδα να είμαστε πραγματικά μαζί. Και δεν το θέλω με τίποτα αυτό.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Πιστεύω ότι κάνω κακό περισσότερο σε μένα. Όχι σε σένα.
-Αν και κοινότοπο...Γιατί?

-Γιατί όταν, αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες μπορεί να μην είσαι εκεί. Οι άμυνες σου, όπως λές, να σε έχουν απομακρύνει.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Μακάρι να μπορούσες να δεις αυτό που σκέφτομαι για εμάς.

-Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία.

-Εγώ δεν ελπίζω. Το Εύχομαι!
--------------------------------------

-Τουλάχιστον πρέπει να ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ...Δεν μπορεί να μην το ξέρεις...

-....

------------------------------------------------------

-Το θεωρώ πολύ υποτιμητικό όλο αυτό.

-Ποιό?

-Το να περιμένω πότε θα αποφασίσεις ...αν θα επιστρέψεις ή όχι!

-Τόση ώρα συζήτηση αυτό κατάλαβες?! Αν το παίρνεις έτσι...Όχι μην περιμένεις. Οχι μόνο για μένα. Για κανέναν. Ποτέ.

Κατάλαβέ με αγάπη μου! Είμαι σίγουρος ότι θα μας κάνει καλό.

--------------------------------------------------------------------------------------------

-Την καρδούλα στον καθρέπτη τι να την κάνω?

-Μην μου το κάνεις αυτό...!...Γίνεται να την κρατήσεις εκεί κολλημένη?

- ... Μπορώ. Εκτός...αν πέσει μόνη της...

----------------------------------------------------------

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κωμικοτραγικό δεν είναι? Άλλες φιγούρες. Τα λόγια όμως ίδια, τετριμμένα. Ενδεχομένως κακή κρυψώνα άλλων πιο επίπονων?

Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι...

Μοναξιά...απογοήτευση, απογοήτευση, απογοήτευση...

The Fantom of the Opera...

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο- έρευνα της εφημερίδας Washington Post που δημοσιεύσε ο Γ. Αγγελόπουλος στα Νέα την Παρασκευή 13 Απριλίου...Στην κατοχή μου έφτασε μετά από e-mail του καλού μου φίλου Βασίλη. Τα λόγια περισσεύουν...

Ένας από τους καλύτερους βιολιστές στον κόσμο παίζει εξαίσια μουσική παριστάνοντας τον πλανόδιο μουσικό την ώρα της πρωινής αιχμής σε σταθμό του μετρό της Ουάσιγκτον. Άραγε πόσοι θα σταματήσουν για να τον ακούσουν;

"Το πείραμα έκανε η «Ουάσιγκτον Ποστ». Ο βιολιστής ήταν ο 39χρονος Τζόσουα Μπελ, διεθνούς φήμης βιρτουόζος που τρεις μέρες νωρίτερα είχε γεμίσει τη μεγαλοπρεπή Αίθουσα Συμφωνικής Μουσικής της Βοστώνης. Το βιολί του, ένα πολύτιμο Στραντιβάριους. Στις 7.51 π.μ. της Παρασκευής 12 Ιανουαρίου, την ώρα της πρωινής αιχμής, σ' έναν σταθμό που εξυπηρετεί κυρίως εργαζομένους σε κυβερνητικά γραφεία, ο Μπελ, ντυμένος με τζιν, μπλουζάκι και καπέλο του μπέιζμπολ, εκτέλεσε μέσα σε 43 λεπτά της ώρας έξι αριστουργήματα της κλασικής μουσικής - ξεκίνησε με το «Chaconne» από την παρτίτα Αρ. 2 του Μπαχ. Μπροστά του είχε ανοιχτή τη θήκη του βιολιού, με μερικά δολάρια για «μαγιά».

Τρία λεπτά πέρασαν χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Εξήντα τρεις άνθρωποι είχαν ήδη περάσει όταν ένας μεσήλικας κοντοστάθηκε για κλάσμα του δευτερολέπτου και έστρεψε το κεφάλι προς τον μουσικό. Μισό λεπτό αργότερα, μια γυναίκα έριξε ένα δολάριο στη θήκη και απομακρύνθηκε. Χρειάστηκε να περάσουν έξι λεπτά για να σταματήσει κάποιος, να ακουμπήσει στον τοίχο και να ακούσει.

Στα τρία τέταρτα που έπαιξε ο Μπελ πέρασαν από μπροστά του 1.097 άνθρωποι. Επτά σταμάτησαν τουλάχιστον ένα λεπτό για να απολαύσουν τη μουσική. Είκοσι επτά έδωσαν χρήματα, οι περισσότεροι χωρίς να επιβραδύνουν - συγκεντρώθηκαν 32 δολάρια και κάτι ψιλά. Απομένουν 1.070 άνθρωποι που πέρασαν χωρίς να καταλάβουν τίποτε, πολλοί μόλις ένα μέτρο μακριά από τον βιρτουόζο, οι περισσότεροι χωρίς καν να γυρίσουν το κεφάλι. Και στις τρεις ομάδες υπήρχαν λευκοί, μαύροι και ασιάτες, νέοι και ηλικιωμένοι, άνδρες και γυναίκες. Μία μόνο δημογραφική ομάδα είχε απολύτως συνεπή συμπεριφορά. Κάθε φορά που περνούσε ένα παιδί, προσπαθούσε να σταματήσει για να δει και να ακούσει. Και κάθε φορά ένας γονιός το έσπρωχνε μακριά.

Όλα βιντεοσκοπήθηκαν με μια κρυφή κάμερα. Στην ταινία βλέπεις ανθρώπους να περνούν κατά κύματα, με χάρτινα ποτήρια καφέ στο χέρι και κινητά στο αυτί, σ' έναν θλιβερό χορό αδιαφορίας, αδράνειας και βιασύνης. Ο βιολιστής μοιάζει αποκομμένος από το κοινό του, που δεν τον βλέπει και δεν τον ακούει - ένα φάντασμα. Όμως είναι ο μοναδικός που βρίσκεται πραγματικά εκεί - τα φαντάσματα είναι οι άλλοι. Αν δεν μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο στη ζωή μας για να ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο να παίζει μερικά από τα καλύτερα μουσικά κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, σχολιάζει η «Ποστ», αν η πίεση της σύγχρονης ζωής μάς κατακυριεύει σε σημείο να γινόμαστε κωφοί και τυφλοί σε κάτι τέτοιο, τότε τι άλλα πράγματα μπορεί να χάνουμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε;"

Γραφειοκρατική Γουρούνα Σε Μισώ!!!

Η μουσική υπόκρουση των Rammstein, τα τρομακτικά φωνητικά του Lindermann στο Meil Teil αποτελεί ένα καλό πρόλογο για τον εφιαλτή που πρόκειται να επακολουθήσει...Η ιστορία αφορά αληθινά γεγονότα που έλαβαν μέρος σήμερα το πρωί στην περιοχή του Αιγάλεω...κάπου μεταξύ Ιεράς Οδού και Κηφισού...τόπος του παρολίγον εγκλήματος: Δ.Ο.Υ Αιγάλεω. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχω την τιμή να κατέχω η ίδια!!!
Ξύπνησα ωραία και καλά στις 8 το πρωί, ξεκίνησα με διάθεση την ημέρα, ο ήλιος έξω έλαμπε, τα πουλάκια τιτίβιζαν και όλα τα σχετικά!Πρώτη στάση: το Μικροβιολογικό Εργαστήριο. Γενικές εξετάσεις αίματος! Αφού με ρούφηξε γουλιά γουλιά, το περιεχόμενο της σύριγγας μοιράστηκε σε μια σειρά από μικρά φιαλίδια- σαν δείγματα- στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο...το καθένα για άλλο σκοπό...το αίμα μου θα πέρναγε απο ιερά εξέταση...τριγλυκερίδια και φεριτίνη... χοληστερίνη και αιματοκρίτη!Γιατρέ θα ζήσω?Είπαμε υποτροπές ιώσεων, μελανιασμένα μάτια και ίσως κάποιο ιγμόριο...έχω ελπίδα άραγε να την βγάλω καθαρή?Τόση ανάλυση...φαντάζομαι όλο και κάποιο πρόβλημα θα έχω...φαρμακοσακούλα η Μικελίτσα για μια φορά ακόμη θα καταντήσει. Σε λυπάμαι ψυχή μου!

Δεύτερη Στάση: Την έχω ελαφρά ακούσει μετά το ξεκατίνιασμα στο εργαστήρι...μια μικρή σκοτοδίνη, συνέρχομαι! Το Τ.Ε.Β.Ε λέω...θα με περιμένει και αυτό περιχαρής να μου ρουφήξει το αίμα, no more veins...τετέλεσθαι...περίμενε τώρα στην ουρά μια ωρίτσα για να καταθέσεις τα χαρτιά της εγγραφής σου!Ξαφνικά βλέπετε την είδα ελεύθερος επαγγελματίας, έτσι λέει η σύμβαση έργου, και η δεσποινίς πρέπει να κόβει δελτία παροχής υπηρεσιών, να βάζει την σφραγίδα της που θα φέρει τον τίτλο της ειδικότητάς της, να έχει μπλοκ αποδείξεων δηλ.προκειμένου να ρέει το ρευστό κάθε μήνα απο την ΔΕΗ. Παραδόξως δεν είχε κίνηση η υπηρεσία, ευγενικότατοι οι υπάλληλοι, σβέλτοι, λειτουργούσαν όλα τα κομπιούτερ κανονικά (θα πρέπει και γι'αυτό να είμαστε ευγνώμονες) γιατί διαφορετικά μητρώο δεν μπορούν να σου αποδόσουν και άντε πάλι να πηγαίνεις αύριο...Μα τόσο καλοί μαζί μου που κάναμε και χαβαλέ, μα τόσο μα τόσο έξω καρδιά που με φιλέψανε κιόλας ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ, νοστιμότατο!Τι να πω άλλαξε κάτι στην μικροαστική νοοτροπία των περισσοτέρων δημοσίων υπαλλήλων και δεν το έχω πάρει χαμπάρι?Μην λες πολλά γιατί έστω και προσωρινά ανήκεις και εσύ στην ίδια κατηγορία...όχι μικροαστών αλλά public officers...θεέ μου ευλόγησον...
Μικρή μου ανυποψίαστη μην προτρέχεις, το καλό δεν έχει φτάσει ακόμη!

Τρίτη στάση που να μην σώσει: Η επίσκεψη μου στην Εφορία ήταν αναπόφευκτη και μοιραία!
"Θα δώσεις αυτά τα χαρτιά και θα σου ανοίξουνε βιβλία...όχι δεν θα χρειαστείς να πας στο Επιμελητήριο Αθηνών, δεν υποχρεούσθαι βάσει νόμου λόγω της ιδιαιτερότητας του επαγγέλματος σου" μου λέει η γλυκιά κυρία του 2ου ορόφου στο ΤΕΒΕ. Καταφτάνω με όλη την καλοσύνη που μπορεί να υπάρξει σε άνθρωπο μιας και οι δουλειές μου πηγαίνανε κατ'ευχήν...κάτι βέβαια μου βρόμαγε...Η αντίστοιχη αιθέρια παρουσία του Μητρώου, μην ξεράσω...αυτή εκεί η ξινισμένη κατσίκα, η αηδιαστική γουρούνα με τα ματομπούκαλα, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ξεστομίζει 4 λέξεις-επιγραμματικά- για το τι πρέπει να κάνω... μετά βίας πρόλαβα να ακούσω και να καταλάβω...ρώτησα ξανά και ξανά με το ζόρι και με ύφος να απαντάει...αυτοσχεδίασα και εγώ η κακομοίρα και πριν προλάβω καν να επιβεβαιώσω είχε πάρει άλλον πελάτη...

Ε ναι αυτή η καριόλα με έκανε να ξεχάσω το όνομα μου και να ορμήσω στο γραφείο της με τσαμπουκά για να κάνω μια δουλειά που έπρεπε εκείνη να κάνει, να κατεβάζω όλα τα καντήλια και τα ξεσταύρια που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβγαιναν απο το στόμα μου... εμ βέβαια δεν μπορούσε να σηκωθεί γιατί συνέχιζε να τρέφει τον γεμάτο κυταρρίτιδα τσαλακωμένο σκατένιο της κώλο... ένα κωδικό ζήτησα από ένα κατάλογο που είχε δίπλα της γαμώτο..."Εγωωωωωωωωωωωωω να σου βρώ τον κωδικό, λάθος κατάλαβες, βρες τον μόνη σου"...ΆΚΟΥ ΕΚΕΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ ΜΑΣ!!!!!

Αυτή η ξεκωλιάρα που τόλμησε να αγγίξει μια ίνα απο την μπλούζα μου, για να με βγάλει έξω...ενώ αυτή με έβαλε...και να μου πει εμένα "Έλα, έλα τελείωνε, μην μου μιλάς εμένα έτσι...θέλω να κλείσω στις 13.30..τελείωνε", αυτή που μίλαγε στη νοηματική γλώσσα, γιατί βαριόταν να αρθρώσει σωστά μια πρόταση...που με έκανε να τρέχω σαν την μαλάκο στην Αθήνα χωρίς λόγο επειδή δεν ξέρει την δουλειά της, να με εξυπηρετεί ο παππούλης στο Επαγγ.Επιμελήτηριο και να βρίζει τους Εφοριακούς που είναι οι χειρότεροι, που στέλνουν άδικα κόσμο να περιμένει (κάτι ξέρει), να επιστρέφω μετά και να έχει ύφος 100 καρδιναλίων, λες και εγώ πρέπει να τα ξέρω όλα πριν από αυτήν, να με στέλνει σε γραφεία που δεν πρέπει...και να βγαίνει και από πάνω.... προφανώς νόμιζε οτι απευθύνεται σε κανένα παιδάκι, άπειρο, με ύφος αλαζονικό και όλο αδιαφορία, σε ΖΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ χωρίς προσωπικότητα σαν την δική της ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ!!!!!!!Ξεσήκωσα όλο το τμήμα, έγινε ο ΠΑΝΙΚΟΟΟΣΣΣ...ο Δ/ντης, να' ναι καλά, τακτοποίησε τα χαρτιά μου- που ξέρει προφανώς τι κουμάσι είναι το τσουλί του ταμείου.... -με καθησύχασε, της ξαναπήγε τα χαρτιά μου για να δώσει το μητρώο της εφορίας...φαντάσου...μου έδινε χαρτομάντηλα και ο βοηθός του νερό απο το κλάμα που έριξα απο τα νεύρα μου που έπαθαν τουλάχιστον κλονισμό!!!!!!BLANK.......
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΣ...ΟΣΟ ΚΑΛΟΣΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ Την σήμερον ημέραν...είσαι ΜΑΛΑΚΑΣ..αλλά μάλλον τα κάνει εκεί που την παίρνει!
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΒΓΑΛΑΝΕ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ!!!!!!!!ΠΟΥ ΕΧΩ ΥΠΟΜΕΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΩ AΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ...ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟ...στοπ!!!!!

Μόνο που τα σκέφτομαι τρέμω ολόκληρη. Θα την καταγγείλω και δεν με νοιάζει ας μην γίνει τίποτα, το έκανα μια στον Δ/ντη τώρα θα πάω και στον Γενικό....θα την αφανίσω την πουτάνα...για όλα αυτά που περνάει ο κοσμάκης και δεν τα μαρτυράει!
ΑΝΑΡΧΙΑ ΘΕΛΕΤΕ?????? ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ!

Norway in Athens Festival...

Be There!!!!!!

Eγώ θα τους τιμήσω δεόντως την πρώτη μέρα του φεστιβάλ...Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.30!

Ραντεβού στις 21.00 λοιπόν έξω από το Fuzz, μην με στήσετε!

Λεπτομέρειες, σχόλια από την συναυλία και info για τα bands που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, στην γλυκόπικρη συμφωνική ορχήστρα μας bitter και sweet symphony γωνία την Κυριακή 22 Απριλίου!Εις το επανειδήν!

Σάββατο, 21 Απριλίου

APOPTYGMA BERZERK
Maika







Kυριακή, 22 Απριλίου

ΑPOPTYGMA BERZERK
Magenta
Kain

The Real Life...

...Kαι καλή ανάσταση σε όλους!

I wanted to find somewhere to hide
and I opened up and let those fears inside
and I wanted to be anyone else
only to find that there was no one there but me

but I woke up to the real life
and I realized It's not worth running from anymore
when there was nowhere left to hide I found out
that nothings real here but I won't stop now until I find a better part of me

I let those hard days get me down
and all the things I hate got in my way
I could've screamed without a sound
I found myself silenced by those things they say

but I woke up to the real life
and I realized It's not worth running from anymore
when there was nowhere left to hide I found out
that nothings real here but I won't stop now until I find a better part of me thats out there somewhere
and It cant be that far away
thats where I'll find myself
and I'll find my way out
that's where I'll find out

but I woke up to the real life
and I realized It's not worth running from anymore
when there was nowhere left to hide I found out
that nothings real here but I won't stop now until I find a better part of me

Death is the road to awe...

Δεν μπορώ να μιλήσω...κρεμιούνται οι λέξεις από τα χείλη, κάτι μεγαλειώδης θέλουν να σου πουν αλλά δεν μπορούν να στεριώσουν...γιατί κάθε φορά που το βλέπεις πνίγεσαι σε κλάματα και αναφιλητά!Είναι η δεύτερη φορά που είδα την ταινία μέσα σε λίγες μέρες...

δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ στο ορκίζομαι...και τώρα πάλι δεν έχω κάτι να γράψω αλλά μόνο να αισθανθώ, να αφεθώ, να βυθιστώ στην αέναη ομορφιά και θλίψη αυτής της ταινίας...αυτό θέλω...10 λέπτα απο την ταίνια...ρούφα την ...και εμένα άφησε με να βυθιστώ... έτσι τελειώνει το κεφάλαιο...για μένα...

Ζarathustra strikes again...

Καλά το ότι έχω γίνει δημόσιο μνημείο, έκθεμα και τα λοιπά...το ήξερα έδω και καιρό...γνωρίζω ότι με θαυμάζει ο κόσμος και οτι με προσκυνάει όποτε βρεθώ μπροστά του...γιατί πάνω από όλα είμαι και μετριόφρων άνθρωπος...αλλά ότι θα με κάνανε και προβολή μέσω slights σε μαγαζί αθηναϊκό κάπου στην οδό Κολοκοτρώνη δεν το περίμενα...μα έχω τόσους πολλούς φαν πια που δεν μπορώ να τους κρυφτώ!Πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα, πειράζειειειει.....Που λέτε, με το που αντιλήφθηκαν οτι βρισκόμουν στο χώρο τους...για να με τιμήσουν πετάξαν το όνομα μου στον τοίχο μέσω προτζέκτορα...έτσι για το καλωσόρισμα βρε παιδί μου...πωπω με σκλαβώσατε σας είμαι ευγνώμον για την προσήλωση σας στο όνομα μου και σε όλα αυτά που πρεσβεύω αλλά πως να το κάνουμε τώρα...χαλαρωωωωωωωωωώστε μωρέ και σεις λίγο....πολύ witty πάντως δεν μπορώ να πω!σας ευχαριστώ!

Υ.Γ. μια επισήμανση όμως... να μην επαναληφθεί εεεεεεε και τα σπάσω όλα...έχετε κάνει ορθογραφικό λάθος στο zarathustra ....για να μην πω οτι του @@@ την μάνουλα και ακουστώ σαν τραμπούκος!άντε γειά!

Star(stalker)!!!

Kάθε βδομάδα διαβάζουμε με τον Κώστα το Stardust του Πανόπουλου και το Lifology της Αργυράκη (Αthens Voice και Lifo αντίστοιχα) και σκάμε στα γέλια γιατί έχουν ένα ιδιαίτερο τρόπο γραφής...όχι τον κλασικό πάντως...Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι ...υποτίθεται ότι εμείς δεν πιστεύουμε σε ένα σωρό εικασίες που αραδιάζει τώρα ο κάθε τυχάρπαστος ...που αποκαλεί και τον εαυτό του αστρολόγο!

Τι κάνεις όμως όταν τους τελευταίους τρείς μήνες δεν έχει πέσει έξω ούτε λέξη στις προβλέψεις του/της...εγώ το έχω πει προ πολλού...κ.Πανόπουλε γνωριζόμαστε από κάπου, σε κάποια άλλη ζωή ίσως? Πότε θα πάψετε να καραδοκείται την ζωή μου...νιώθω σαν μαλάκας, λες και πήρα την θέση του Τζιμ Κάρευ στο Truman Show και ότι κάποιος είναι εκεί πάνω, με παρακολουθεί και ξεκαρδίζεται στα γέλια!Διαβάζοντας λοιπόν για μια ακόμη φορά το ζώδιο μου κοκκάλωσα...γούρλωσα τα μάτια και αποδέχομαι την μοίρα...αφού έτσι το θέλετε κ.Πανόπουλε θα σας δώσω αυτή τη χαρά να βγείτε και πάλι θριαμβευτής...ναι λοιπόν πέσατε και πάλι μέσα...για να δούμε που το πάτε ...που θα πάει αυτή η βαλίτσα...άντε να δούμε!

YΔΡΟΧΟΟΣ (20 Iανουαρίου - 18 Φεβρουαρίου)

H ευγενική υποχώρηση/υποταγή/υποτέλεια (συνέχισε με οποιαδήποτε λέξη έχει ως πρώτο συνθετικό της το πρόθεμα «υπό») που περιμένουν όλοι από εσένα είναι ανυπόφορη κι έχει και τα όριά της. Bεβαίως η δουλειά (ή ο εξαναγκασμός) που έχεις κάνει τα τελευταία δύο χρόνια, συμβιβάζοντας τα θέλω σου με τα θέλω των άλλων και τους στόχους σου με τους στόχους των άλλων, σε έχει εκπαιδεύσει στην ταπεινοφροσύνη αλλά κι έχει βαθύνει τη δέσμευσή σου να ακολουθήσεις το δικό σου δρόμο. O Άρης, για ακόμα μια εβδομάδα στο ζώδιό σου, σε βάζει να ανατινάξεις γέφυρες, να ισοπεδώσεις σχέσεις που δεν λειτουργούν, να πεις αντίο σε ό,τι σε κάνει να νιώθεις εγκλωβισμένος/η. Kι όμως, όταν επάνω στο άλογο είσαι έτοιμος/η να σηκώνεις το χέρι για να αρχίσει η έφοδος, ξαφνικά ο Ποσειδώνας σού δημιουργεί παράλυση, η φωνή δεν βγαίνει από το στόμα, το άλογο πέφτει στο χώμα από αδικαιολόγητη κούραση και η μάχη φαίνεται μάταιη. Tότε, η μόνη σου επιλογή είναι και πάλι ο συμβιβασμός - ναι, το σύμπαν θέλει να σε αλλάξει τελείως.

Τι να πω τώρα...να ουρλιάξω?

Προτάσεις της Ημέρας!!!

New discoveries.... and i amvery glad about it!
Χτυπήστε τα παρακάτω links...μουσικά sites ...και ενδυματολογικές προτάσεις για dark ψυχές...

Black n' Rose
Lost in music
MusicTraveler

So before I end my day, remember..

Never thought you'd make me perspire.
Never thought I'd do you the same.
Never thought I'd fill with desire.
Never thought I'd feel so ashamed.

Me and the dragon can chase all the pain away.
So before I end my day, remember..

......................................................
Never thought I'd have to retire

Never thought I'd have to abstain

Never thought all this could back fire

Close up the hole in my vain

Me and my valuable friend
can fix all the pain away
So before I end my day
remember...

Never thought I'd get any higher
Never thought you'd fuck with my brain...
Never thought all this could expire...
Never thought you'd go break the chain.......
.............................................................................

Η Μαγική Πόλη...

Έλα ντε ρε Ψαριανέ!!!!! Πες τα Χρυσόστομε! Μα από το πρωί αναρωτιέμαι και κάτι με τρώει όπως και εσένα!
Σας πετάω το μπαλάκι και σας κάνω την εξής ερώτηση!
Χτες δεν έγινε κάποιο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που είχε και την μεγαλύτερη προσέλευση από ποτέ? Πως είναι δυνατόν λοιπόν οι ειδήσεις και τα δημοσιογραφικά δελτία να ισχυρίζονται ότι χωρίς ένταση και επεισόδια ολοκληρώθηκε στο κέντρο της Αθήνας χτες η πορεία ?Έγινε κάποιο μαγικό?
Και ρωτάω η καημένη γιατί δεν είδα να καίγονται ούτε εθνικά σύμβολα, ούτε κουβούκλια να σπάνε, ούτε συλλήψεις να λαμβάνουν μέρος, ούτε βρομόξυλο να ρίχνουν στους ανυποψίαστους φοιτητές, ούτε να καταστρέφουν μια ζαρντινιέρα βρε παιδί μου…τίποτα …το παραμικρό δεν συνέβη…
Και σαν να αρχίζω να θυμάμαι καλύτερα…Δεν είχε έρθει ο κύριος Πούτιν κυρά μου…Ο Βλαδίμηρος...ντροπή...μα τι θες να γίνουμε εντελώς ρεζίλι, να ξαπολύσεις πυρά ενώ υπογράφεται η συμφωνία Μπουργκάς –Αλεξανδρούπολη για το φυσικό αέριο?Εεεεε ποτέ!

Ατάκα Ψαριανού:
Παίρνει ο Κωστάκης τον Πολύδωρα και του λέει:
«Πρόσεξε καλά μαλάκα Πολύδωρα μην γίνει καμία στραβή και κάνεις τίποτα επεισόδια σήμερα μέρα που είναι γιατί θα σε στείλω πίσω μετάθεση στο μπακάλικο στο Χολαργό»
Και εκείνος με την σειρά του παίρνει τους κουκουλοφόρους ματατζήδες και τους λέει:
«Πάρτε ρεπό σήμερα παλικάρια, τσακώστε την γκόμενα και πάτε καμιά βόλτα στη θάλασσα»

Και ζήσανε αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα !

Μιλάμε για πολύ κάρφωμα ρε…καλά τα λέει ο τύπος!
Όλα τα επεισόδια λοιπόν όποτε γίνονται είναι κατευθυνόμενα από την ίδια την υπηρεσία, την Ελληνική Αστυνομία! Μην ξαναλέμε πάλι τα ίδια και τα ίδια, καταντήσαμε γραφικοί πια!
Και συνεχίζουμε να αναρωτιόμαστε…εντάξει όλα τα τσιράκια, είναι πλέον γνωστό τι εντολές παίρνουν και από ποιους…οι υπόλοιποι όμως, οι ανεξέλεγκτοι/ αντι-εξουσιαστές… τι τους προέτρεψε και αυτούς και κάτσανε στα αβγά τους, που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχανε συμβάλει ακόμη περισσότερο στην κόλαση… ποιος τους συντονίζει και ποιος τους υπαγόρευσε να μείνουν και αυτοί ήρεμοι? Τυχαία είναι όλα αυτά, όχι πείτε μου!

Υ.Γ. Μ' αρέσει που η ηγεσία αναζητεί και τρόπους αντιμετώπισης των κουκουλοφόρων...θέλετε να καθαιρέσετε τα ίδια σας τα παιδιά? Μπράβο πολιτισμός, δικαιοσύνη πάνω από όλα...αααααα ρε λαμόγια αι στα τσακίδια...

Ένα λεπτό αφιέρωμα στην τεχνολογία!

Mission accomplished... η ακατανίκητη επιθυμία μου γίνεται πραγματικότητα...Γιατί δεν το αρνούμαι...μέρες τώρα ήθελα η καημένη να αφιερώσω ένα post στον λιλιπούτειο θησαυρό που απέκτησα ένα μήνα πρίν! Και ο λόγος περί iPod Shuffle 1GB...η Apple σας παρουσιάζει το 15 γραμμαρίων υψηλής τεχνολογίας gadget, αποκλειστική προσφορά...δώρο του beloved geek Dilated!Toν ευχαριστώ πολύ...και δημόσια!

Το iPod Shuffle αφήνει το πλαστικό κατά μέρος για χάρη του μετάλλου, διαθέτει κλιπ ασφαλείας που επιτρέπει ανάρτηση στη ζώνη ή την τσέπη σας. Μη σταθείτε στις μικρές του διαστάσεις. Το γεγονός ότι είναι το πιο μικρό MP3 player του κόσμου δε σημαίνει ότι δεν παραδίδει ανώτερη ποιότητα ήχου χωρίς παράσιτα. Το iPod Shuffle είναι επίσης εξοπλισμένο με φιλικό στη χρήση μενού.Το iPod Shuffle παραδίδεται με το δικό του σταθμό υποδοχής, που συνδέεται στη θύρα USB του MAC ή του PC σας. Έτσι, η μουσική σας μεταφέρεται εύκολα μέσω iTunes στο MP3 player σας. Ομοίως, ο σταθμός υποδοχής προσφέρεται και για την επαναφόρτιση της μπαταρίας του iPod σας. Εκτός από δυνατότητα αποθήκευσης 240 τραγουδιών χάρη σε ενσωματωμένη memory flash, το iPod Shuffle διαθέτει αυτονομία 12 ωρών συνεχούς ανάγνωσης. Είμαι πολύ υπερήφανη για τα τεχνικά του χαρακτηριστικά, παρόλο το μικροσκοπικό του μέγεθος...επίσης ο μουράτος του σχεδιασμός μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας...εξ ου και όταν το λανσάρω με ύφος 100 καρδιναλίων, γαλαζοαίματη και έτσι, πετάω απο την χαρά μου...άσε που οι ατελείωτες, βαρετές ώρες στα λεωφορεία...μετατρέπονται σε ένα pleasant trip!!!

Και μιας και μιλήσαμε για τεχνολογία, πράγμα πολύ σπάνιο για το blog μου, θέλω να επισημάνω κάτι που διάβασα στο περιοδικό Soul και μου έκανε φοβερή εντύπωση. Εσείς εκεί έξω, όλοι οι κάτοχοι video games Nintendo Wii γνωρίζατε την ύπαρξη του ηλεκτρονικού παιχνιδιού "Bob Ross-The Joy of Painting"? Τον Μάρτιο του 2006, η Bob Ross Inc. ανακοίνωσε την χορήγηση νόμιμης άδειας των πνευματικών της δικαιωμάτων με σκοπό την δημιουργία ενός video game βασισμένο στην καθημερινή εκπομπή του εκλειπόντος απο την ζωή, ζωγράφου Μπομπ Ρος! Αρχικά η AGFRAG Entertainment Group αναλαμβάνει να προμοτάρει το προιόν και να αναπτύξει την ιδέα για PC, για το Nintendo DS και την τρίτη γενιά video games console της Νintendo, το Wii. Στην πορεία βέβαια η συγκεκριμένη εταιρεία εγκαταλείπει το project και η Βοb Ross Inc. αναθέτει το πλάνο σε κάποια άλλη υποθέτω, το όνομα της οποίας αγνοείται...μάλλον δεν γνωρίζω για την ακρίβεια!

Ευκαιρία λοιπόν για όλους τους επίδοξους καλλιτέχνες να επιδοθούν σε μαθήματα εικαστικών... "το χειριστήριο της παιχνιδοκονσόλας Wii, με την ικανότητα του να αντιλαμβάνεται τον τρισδιάστατο χώρο, λειτουργεί ως ηλεκτρονικό πινέλο, μεταφέροντας έτσι την κληρονομιά του Ρος στην ψηφιακή αιωνιότητα"!

Πλήξη,ανία,βαρεμάρα...

Κάποια ψυχή μου λέει "εεε αφού είσαι στα down σου ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς, δεν έχεις την διάθεση να γράψεις κάτι βρε παιδί μου, υιοθέτησε την γνωστή σου τακτική...βάλε ένα video clip..."
θα το πω ξανά και ξανά ...
αυτό συμβαίνει όταν η μουσική σε γεμίζει περισσότερο απο όλες τις λέξεις του κόσμου γραμμένες σε ένα word document...η διάθεση μου σήμερα έχει όρεξη για μια νεκρική σιγή...για έναν επιτάφιο...

Confusion will be my epitaph...As I crawl a cracked and broken path

If we make it we can all sit back

And laugh...

But I fear tomorrow I'll be crying...

Yes I fear tomorrow Ill be crying

...είναι η τέταρτη φορά που το ακουώ...αφιερωμένο

Μνήμες ξυπνά το Das Leben der Anderen...

Ίσως φοβάμαι να εκφέρω άποψη για την ταινία…καταιγισμός από φιλοφρονήσεις και επίθετα που κοσμούν την σκηνοθεσία και το σενάριο του φον Ντόνερσμαρκ…ακόμη και για την μουσική του βραβευμένου με όσκαρ Γκάμπριελ Γιάρεντ (Άγγλος Ασθενής) είχαν κάτι να παραθέσουν…εξαίσια μουσική επένδυση που έδενε με το κλειστοφοβικό κλίμα της εποχής και άλλα συναφή! Και αναρωτιέμαι σ’ αυτό το σημείο …έχω αρχίσει να παραπαίω, έχω ξεχάσει κάπου κλειδωμένο τον εγγενή ενθουσιασμό μου…???...γιατί καθώς έπεφταν οι τίτλοι τέλους ένιωθα σαν ένα «γαλαξιακό» σώμα που εκτοξεύθηκε από κάποιο δορυφόρο, Ιανό ή Επιμηθέα το ίδιο μου κάνει…δηλαδή τελείως ανέγγιχτη παρέμεινα από τα σχόλια των γύρω…ομοβροντία απόψεων για το πόσο « τέλεια ήταν η ταινία». Δεν ξέρω λυπήθηκα κυρίως γιατί περίμενα κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που μου περιέγραφαν πολύ πριν φτάσω στην αίθουσα του σινεμά Άστυ. Και η πικρή αλήθεια είναι πόσο εύκολα μπορείς να μαγευτείς από μια γερμανική ταινία (που δεν καταλαβαίνεις και χριστό γιατί δεν είναι και αγγλικά να πεις) όταν κάθεσαι στην τρίτη σειρά έτοιμος να πάθεις οξεία αποκόλληση κρανίου και νιώθοντας ασφυκτικά πελώριος καρφωμένος στην καρέκλα (ενώ στην πραγματικότητα χωράς στα ρούχα της Τουίγκι)?

Εντάξει για να μην λέω και υπερβολές, ίσως να μην ήταν και η μέρα μου…αλλά και αύριο να την έβλεπα πάλι τα ίδια θα έλεγα γιατί μετά από πολύωρη ανάγνωση άρθρων και απόψεων σινεφίλ σχετικά με το έργο μένω με το ίδιο ερωτηματικό στο βλέμμα…τι ήταν αυτό που θα έπρεπε να με συνεπάρει τελικά τόσο έντονα εφόσον ο δημιουργός του ακολουθεί μια κλασική αφήγηση με παραδοσιακές φόρμες και με προφανείς σκηνοθετικές ελλείψεις που ομολογουμένως δεν μπορούν να αξιώνουν ως αριστούργημα την συγκεκριμένη ταινία…μηδέν ένταση, πάθος και σπίθα που θα μπορούσε να κάνει την διαφορά σε μια ταινία αυτού του βεληνεκούς και τέτοιας θεματολογίας (πολιτικής- ιστορικής).

Δεν αντιλέγω, η μεταστροφή του στυγνού και άτεγκτου πράκτορα της Στάζι σε άνθρωπο με συναισθήματα ήταν θεαματική αν και κατ’ εμε αναμενόμενη, συγκινησιακή επίσης ήταν η σκηνή όταν ακούστηκε η μελωδία στο πιάνο…εκείνη τη στιγμή τα μέχρι τότε ανέκφραστα γαλάζια μάτια του Βίσλερ δακρύζουν και ζωντανεύουν μέσα μου την επιθυμία να θέλω να δω το τέλος…και καλά έκανα γιατί κλείνει με την κατάρρευση του Τείχους και του Κομμουνισμού (πράγμα που ήξερα) αλλά και με την αφιέρωση του συγγραφέα στον πράκτορα με τον κωδικό HGW XXX (πράγμα που δεν ήξερα), σκηνή υψηλής συναισθηματικής φόρτισης. Ο εξαιρετικός Ουλριχ Μούχε, καμία αντίρρηση, παίζει μόνο με τις -μη- εκφράσεις του...για την ερμηνεία του και μόνο καταλήγω στο οτι αξίζει να το δείτε.

Η ταινία έχει προκαλέσει θόρυβο αναζωπυρώνοντας μνήμες από μια περίοδο που είναι γνώριμη σε πολλούς της προηγούμενης γενιάς. Τώρα ευτυχές ή δυστυχές το γεγονός είναι ότι προκάλεσε πλήθος από αντιδράσεις σχόλια και θύμησες σκρολάρωντας τις σελίδες του διαδικτύου...άλλοι τάσσονται υπέρ (φανταστείτε πόσοι υπάρχουν εκεί έξω που με λαγνεία φλερτάρουν με την εξουσία) και άλλοι κατά ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος που ουδεμία σχέση δεν έχει με τον σοσιαλισμό που κάποιοι ονειρεύτηκαν αλλά που ποτέ δεν προέκυψε στην ουσία. Διάβασα μαρτυρία κάποιου που ανακαλούσε σκηνές τρόμου με αφορμή την ταινία...από την περίοδο του κομμουνισμού στην Ελλάδα. Όπως επίσης και τις σκέψεις κάποιου πωρωμένου φασίστα που χλευάζει την ταινία λόγω πολιτικών πεποιθήσεων εξωραΐζοντας την Στάζι τασσόμενος εμμέσως πλην σαφώς υπέρ της...σιγά που στην θίξαμε κιόλας...και παραποιούνται λέει τα ιστορικά τεκταινόμενα. Έλεος έχω φρίξει τι άλλο θα ακούσω?

Μηχανισμοί εξουσίας και ένα κατασταλτικό status quo που εκπορνεύει κάθε αντίληψη και στην προκειμένη περίπτωση -της ταινίας πάντα- η ηρωίδα μας ζητιανεύοντας προστασία από την κρατική ασφάλεια «εκδίδεται» και ενδίδει –αρχικά έστω- στις ορέξεις του Χέμφ- του υπουργού πολιτισμού...στο τέλος βέβαια πάλι μας τα χαλάει προδίδοντας τον καλλίγραμμο και αρρενωπό μας συγγραφέα Ντρέιμαν...κάριες γυναίκες τελικά είμαστε οι δημιουργοί και οι καταστροφείς αυτού του κόσμου.

Μην ξεχάσω να σας πω ότι η ταινία κέρδισε τα βραβεία καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας, καλύτερου Ευρωπαίου ηθοποιού για τον πρωταγωνιστή και καλύτερου σεναρίου για τον Ντόνερσμαρκ, ενώ είναι φαβορί για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Επίσης βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα ενώ η έρευνα του σκηνοθέτη-σεναριογράφου -σε αρχεία, ντοκουμέντα και επαφή με αυτόπτες μάρτυρες- έφερε στο φως την συγκεκριμένη ιστορία. Κλείνοντας αυτό το post θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι ωραίο που διάβασα σχετικό με την ταινία... «στην καθημερινή ζωή οι επαναστάσεις γίνονται από τα πιο απρόσμενα άτομα»... δεν έχει και άδικο, η ιστορία το έχει αποδείξει.

Letting the Cables Sleep...

Λυπάμαι που έχω φορτώσει το blog μου με βιντεάκια αλλά....δικό μου είναι και οτι θέλω το κάνω.
Σήμερα το πρωί μετά απο πολύ καιρό άκουσα αυτό το κομμάτι και ένιωσα την επιθυμία να το μοιραστώ μαζί σας...τόσο κακό είναι πια?

Οι Bush (καμία σχέση με τον αιμοδιψή δικτάτορα των ΗΠΑ)βαφτίστηκαν έτσι γιατί ζούσαν σε μια συνοικία του Δυτικού Λονδίνου που ονομάζεται Shepherd's Bush...πρέπει να έχει πολύ πράσινο η περιοχή...εξ ου και το όνομα υποθέτω (bush=θάμνος)χιχιχι
Ο Gavin Rossdale και η παρέα του κάνουνε το θαύμα τους το 2000 με το Letting the cables sleep (Album :The Science of Things) και μπαίνουν ακόμη πιο βαθιά στις καρδίες μας...στην δική μου σίγουρα ... (όχι οτι απο το 1995 που έχουν σχηματιστεί δεν έχουν βγάλει καλή μουσική...τι singles να θυμηθώ... το glycerine, mouth, the chemicals between us )...απλά αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα...και μετά λύπης μου συνειδητοποιώ οτι διαλύονται το 2001 λόγω χαμηλών πωλήσεων και απήχησης προφανώς του πέμπτου τους άλμπουμ...(τι σου είναι η μουσική βιομηχανία) και οτι είναι μηδαμινές οι πιθανότητες επανένωσης χώρις να αποκλείεται και τίποτα μελλοντικά. Εγώ απλά εύχομαι να γίνει το reunion ...enjoy it!!! (to video clip πρέπει να είναι σουπερ δεν μπορώ να το δω δυστυχώς!)

ΚαΡναΒαΛώΝουμε!!!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΧΡΥΣΗ ΑΠΟΚΡΙΑ

AND GUYS ΠΡΟΣΟΧΗ ...ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ!!!!!

Υ.Γ....έλα έλα να ξεφαντώνουμε τώρα λέμε...

Τα Λερωμένα Τα Άπλυτα...

Ψάχνω, ψάχνω…Βάζω ετικέτα, τιτλοφορώ…ψάχνω, ψάχνω… αναγνωριστική ένδειξη, καρτελάκι…έχει ξεφύγει αυτό το κορίτσι!!! Όχι βρε παιδιά δεν έχω λαλήσει ακόμη…ούτε παραμιλάω απλά σας μεταφέρω την ερμηνεία της αγγλικής λέξης tag…θα μου πείτε για ποιον λόγο…Μερίμνησε για αυτό ο φίλτατος Κωνσταντίνος κάνοντας με blog-tagged…τι να σημαίνει τώρα αυτό…στην κυριολεξία όλα τα παραπάνω…στην τεχνική ορολογία κάντε ένα search στο google γιατί εμένα μου είναι αδύνατο να σας το κάνω λιανά…την «αρχή» του blog ταγκαρίσματος «ηγείται» ο γνωστός και μη εξαιρετέος Papo –Slash. Από αυτόν το έμαθα…Και έτσι ξύπνησα μια μέρα και τώρα θα πρέπει να βγάλω τα άπλυτα μου στη φόρα.

1.Πρωινό ξύπνημα: Δεν είναι της αρεσκείας μου. Ποτέ δεν με κολάκευε σαν ιδέα πόσο μάλλον το καθημερινό ξύπνημα στις 6 τα χαράματα. Ποτέ το πρωί δεν είμαι σε mood…δεν γουστάρω να αρθρώσω λέξη και δεν κάνω εξαιρέσεις…ίσως να είμαι πιο γλυκιά ή πιο flexible σε ιδανικές καταστάσεις πάντα αλλά και αυτό είναι παροδικό…αφού παρέλθει διάστημα μιας ώρας ξεστομίζω τα πρώτα μου φωνήεντα. Οτιδήποτε κινείται με εκνευρίζει, θέλω σκοτάδι σαν νυχτερίδα, δεν ανέχομαι φωταψίες. Όπως καταλαβαίνει κανείς η συμβίωση με την αδελφή μου είναι ανυπόφορη!!!

2.Μορφέας: είναι μια θεότητα (του ονείρου) που πάντα με γοήτευε σε αντίθεση με τα παραπάνω. Εύλογα κάποιος μπορεί να εικαστεί ότι λατρεύω τον ύπνο. Τρέφω επιδερμίδα και όποτε μπορώ του δίνω και καταλαβαίνει. Ο Μορφέας, ως απόγονος του Σκότους και της Νύχτας μου έχει περάσει όλα του τα χούγια… γουστάρω να ξενυχτάω σαν τρελή…έχω έμπνευση και λειτουργώ καλύτερα τη νύχτα…όταν είμαι ξεκούραστη φυσικά και όταν μου το επιτρέπουν τα ωράρια μου.

3.Σ’ είδα στο όνειρο μου: πως τα κατάφερα και τα παραλλήλισα…ήταν εντελώς τυχαίο το γεγονός. Νομίζω κάποιες φορές ότι ζω σε ένα κόσμο ονειρικά πλασμένο που έχω φτιάξει μέσα στο μυαλό μου…ένα κόσμο παραμυθένιο, αρμονικά πλαισιωμένο από νεράιδες, ιππότες και ξωτικά. Το όνειρο αυτό ενορχηστρώνεται μουσικά από διάφορες μελωδίες και επενδύεται από κινηματογραφικές σκηνές που έχω αγαπήσει στο σινεμά. Δυστυχώς μετά ξυπνάω και προσγειώνομαι στην πραγματικότητα. Η πολύ ταύτιση με όλα αυτά τα ερεθίσματα δεν ξέρω αν μου κάνουν καλό τελικά.

4.Και για να ξεφύγουμε από το θέμα…ο έντονος τόνος στη φωνή μου εκλαμβάνεται ως επιθετικότητα από τους γύρω μου…οκ είμαι φωνακλού δεν αντιλέγω είναι τα γονίδια, η καταγωγή μου, το μεσογειακό μου ταμπεραμέντο…δεν επιτίθεμαι απλά δίνω λίγο περισσότερο στόμφο σ’ αυτά που λέω…είναι έτσι το στυλ μου. Επίσης στονάρω στο σίγμα…το σέρνω σσσσσς. Ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν και μιλούν ήρεμα, που έχουν μια γλυκύτητα στο λόγο, μια νωχελικότητα, όπως π.χ. η Καραμπέτη

5.Λειτουργώ κάτω από πίεση, ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ Βαριέμαι εύκολα, μ’ αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα από γεύσεις έως μουσικές…και έχω γενικότερα ευρύτερες ανησυχίες που πολλές φορές δεν με αφήνουν να κοιμηθώ τα βράδια…η πολύ σκέψη κάνει κακό!

Και ήρθε η ώρα να κάνω και εγώ blog-tagged τους παρακάτω:
enteka και melomenos αν και εφόσον θελήσουν...δεν γνωριζόμαστε παρά μόνο μέσω comments, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία...τι λέτε?

BLUE

I didn't want to know

I just didn't want to know

Best to keep things in the shallow end

Cause I never quite learned how to swim

I just didn't want to know

Didn't want, didn't want, Didn't want, didn't want

Closed my eyes just to look at you

Taken by the seamless vision

And I close my eyes,

Ignore the smoke

...............

Call an optimist, (s)he's turning blue

Such a lovely color for you

Call it aftermath, (s)he's turning blue

While I just sit and stare at you

Because I don't wanna know I didn't want to know ...

Mistook their nods for an approval

Just ignore the smoke and smile

... Such a lovely color for you

Such a perfect color for your eyes ...

While I just sit and stare at you

I don't want to know

...........

Καινούρια Ζάλη

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μιαν άλλη θηλεία
ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

Το Μαγαζάκι του Τρόμου

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια...καλώς ήρθατε στο Μαγαζάκι του Τρόμου!!!

Δεν θα προλογίσω αλλά θα μπω απευθείας στο θέμα... πράγμα παράξενο για μένα αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω για την φαντασμαγορική αυτή παράσταση/ μιούζικαλ στο Θέατρο Κιβωτός στο Γκάζι, που αδημονώ να αρχίσω...

First and foremost…ένα μικρό ιστορικό για την ταινία, δια χειρός του ''μετρ του φανταστικού'' Ρότζερ Κόρμαν που λέγεται ότι έγραψε το έργο σε δυο μέρες! Σε ένα μικρό ρόλο-εκείνο του νεκροθάφτη- εμφανιζόταν ο νεαρός τότε Τζακ Νίκολσον. H ασπρόμαυρη αυτή ταινία του 1960, μια ''μαύρη'' κωμωδία που το σενάριό της υπογράφει ο Τσαρλς Γκρίφιθ σήμερα θεωρείται ''καλτ''. Η ταινία το 1982, έγινε η βάση για το ομότιτλο μιούζικαλ των Χάουαρντ Άσμαν και Άλαν Μένκεν. H παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, τιμήθηκε με βραβεία, έκανε πάνω από 2.000 παραστάσεις και το μιούζικαλ, που έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο, με τη σειρά του έγινε ταινία το 1986 από τον Φρανκ Οζ. Το σατιρικό αυτό μιούζικαλ, ύστερα από θριαμβευτικές εμφανίσεις στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, κινηματογραφική και θεατρική ιστορία σαράντα έξι χρόνων στην πλάτη του, έφτασε καθυστερημένα και στην ελληνική σκηνή στο θέατρο «Κιβωτός», σε σκηνοθεσία των Βασιλικής Ανδρίτσου και Θέμιδας Μαρσέλλου και ενορχήστρωση Αχιλλέα Γουαστώρ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ''Το μαγαζάκι του τρόμου'' στην πολυτάραχη ιστορία του έχει, με τον τίτλο ''Παρακαλώ μην τρως τη μητέρα μου'', και μια σοφτ πορνό κινηματογραφική εκδοχή του 1973 (Κώστα ακούς, μην μου πεις οτι δεν την έχεις δεί, θα πέσεις στα μάτια μου αν όχι σου δίνω τροφή...χαχαχχα) , που αντλεί από την ταινία του Κόρμαν, ενώ η ταινία του 1986 ενέπνευσε και τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων με τον τίτλο ''Μαγαζάκι''. Αυτά που λέτε, θέλετε και άλλα...??? Έχει βαρύ βιογραφικό λέμε για αυτό δώστε βάση...

Το ανθοπωλείο του Μούσνικ στη Νέα Υόρκη πάσχει από αναδουλειές. Οι δουλειές όμως, αρχίζουν να ανθούν όταν ένας συνεσταλμένος υπάλληλος, ο Σίμουρ, για να εξευμενίσει το αφεντικό τού φέρνει ένα πολύ, μα πολύ παράξενο εξωτικό φυτό που του έχει δώσει το όνομα Όντρεϊ Βήτα Το φυτό εξελίσσεται στο αξιοθέατο του μαγαζιού. Περίεργες καταστάσεις και ανεξήγητα γεγονότα αρχίζουν σύντομα να συμβαίνουν κι ο ιδιοκτήτης αρχίζει να υποψιάζεται ότι όλα έχουν σχέση με το φυτό. Κι η αλήθεια είναι πως έχουν! Ο Σίμουρ κάνει μια ανήθικη συμφωνία μαζί του, για να κερδίσει όλα όσα ονειρεύεται και κυρίως την αγάπη μιας κοπέλας συναδέλφου του, της Όντρεϊ. Μην μπορώντας λοιπόν να κάνει διαφορετικά αρχίζει να διαπράττει... φόνους διότι η Όντρεϊ Βήτα αποδεικνύεται ένα τρομακτικό σαρκοφάγο και αιμοδιψές φυτό που διαρκώς πεινάει!

As far as I am concerned, δεν γνώριζα την υπόθεση του έργου…ούτε το γεγονός ότι ήταν μιούζικαλ σε μια από τις εκδοχές του. Ξεκινάει η παράσταση και εμφανίζονται στην σκηνή οι μουσικοί που επένδυαν με τις live μελωδίες τους το θεατρικό σ’ όλη του την διάρκεια. Αντικρίζω τον σαξοφωνίστα και ένα φτερούγισμα ευτυχίας ξεπετάχτηκε από τα στήθη, τόσο πολύ που όταν τον άκουσα να παίζει μου ερχόταν να τιτιβίσω. Ταυτόχρονα τρεις κοπελίτσες με πραγματικά φωνητικά προσόντα ξεχύνονται στο σανίδι με όλη την χάρη των sweet sixteen προσδίδοντας στην παράσταση μια δόση ανεμελιάς σαν και εκείνη που είναι διάχυτη σε ταινίες όπως «Γρανίτα από Λεμόνι»...outfit και κίνηση 60ς αλά Έλβις. Έκπληξη της βραδιάς, η εμφάνιση και η μπάσα φωνή της Αντιγόνης Ψυχράμη, μια από τις τρεις νεαρές, σαν μια άλλη «...Πόπη σαν την γιαγιά μου την Καλλιόπη» στη νέα της version ανανεωμένη και ενήλικη πλέον...ένα νέο αστέρι γεννιέται. Το περιστρεφόμενο σκηνικό ανοίγει τις πόρτες του και ξεπροβάλλει ο Χ. Βαλαβανίδης, στρουμπουλός και απολαυστικός, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο ντροπαλός Σίμορ με τον εύθραυστο ψυχισμό, τις απερίγραπτες εκφράσεις του προσώπου και την αγωνία έκφρασης των συναισθημάτων του...με έκανε να γελάσω τόσο δυνατά σαν να έδωσα ζωή σε μια άλλη...φοβερό ταλέντο μπράβο του. Η Βασιλική Ανδρίτσου, όχι με την γνωστή φωνή και στάση νταλικέρη του Κόκκινου Δωματίου, αλλά με νιαουριστή χροιά...με συγκίνησε και με έκανε επίσης να γελάσω φωναχτά....η ηθοποιός «...ισορρόπησε σε ένα πολύ δύσκολο ρόλο (Όντρεϊ) και μας έβαλε ''μέσα" στον φαινομενικά αφελή, αλλά αληθινό τρόπο σκέψης της». Τέλος...τι να πω για τον Τάκη Παπαματθαίου...η εισβολή του στη σκηνή με τα δερμάτινα, τα λικνίσματα, οι κινήσεις του αλά Μουστάκας στον Αγκαλίτσα...δημιούργησε ένα μεγάλο πρόβλημα στον μπροστινό μου και στους διπλανούς θεατές...χτυπιόμουν τόσο δυνατά, σπαρταρούσα σαν το ψάρι και για μεγάλη διάρκεια από το τρανταχτό μου γέλιο με αποτέλεσμα να πέφτουν βροχή τα δάκρυα, να κουνάω με δύναμη την μπροστινή θέση ...να χτυπάω τους διπλανούς και γενικά μια υπερβολικά κωμική φάση που δεν μπορούσα να το συλλάβω έπειτα... πόσος καιρός έχει περάσει απο τότε που γέλασα με τέτοιο πάθος και ένταση...πάλι καλά τελικά δεν με βάρεσε κανείς μιας και εκείνοι κατέληξαν να συμμετέχουν στο πανηγύρι...ο Παπαματθαίου φυσικά μας έβλεπε όλους εμάς να έχουμε ξεκαρδιστεί που δεν κρατήθηκε και εκείνος και έλιωσε στα γέλια...τι να πω κέρδισε τις εντυπώσεις στο ρόλο του σαδιστή οδοντιάτρου...ΑΠΙΘΑΝΟΣ!!!ΑΠΙΘΑΝΟΣ!!! Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το φυτό με το σουπερ όνομα -Όντρει Βήτα- έδωσε τα ρέστα του ...τα κατάφερε και αυτό με την σειρά του να με κάνω να διπλώσω στα δύο. Τι να πω βρε παιδί μου, τέτοια αύρα...και από το κοινό τέτοια αποδοχή είχα καιρό να αισθανθώ...ΑΨΟΓΟΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΟΥΣ!!!!!!!
ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

Και μετά έχεις πάλι τα σχόλια όλων των ηλίθιων στο Αθηνόραμα που χαρακτηρίζανε την παράσταση φριχτή, κουραστική και μη ποιοτική...απορώ τους πληρώνει κάποιος για να γράψουν αυτές τις κατινιές και αηδίες..πρέπει να υπάρχουν πολλοί pervert στην Ελλάδα...αν δεν μπορείς να εκτιμήσεις τέτοιου είδους μεταφορές έχεις πρόβλημα... δεν σου είπα ρε φίλε να δεις Τσέχοφ ή Μπρέχτ...δεν έχω απαιτήσεις πλέον από το μικροαστικό σου μυαλουδάκι να παρακολουθήσεις τέτοιες παραστάσεις...αλλά μια ροκ παράσταση σαν και αυτή που θα μπορούσε να ήταν και ένα ανατρεπτικό κόμικ δεν θέλει και πολύ φαιά ουσία...δεν φτάνει δηλαδή που έχουμε καταντήσει ρηχοί έχουμε χάσει και το χιούμορ μας ρε φίλε...σοβαροφάνεια και άγνοια, κακογουστιά και έλλειψη χιούμορ...αναρωτιέμαι που βαδίζουμε....

Run with me baby!

Άλλο ένα βιντεάκι δεν βλάπτει κανέναν...γιατί υπάρχουν στιγμές που....κανένας στίχος, κανένα ρίμα, καμία λέξη δεν μπορεί να αποτυπώσει τον ψυχισμό σου...να καθρεφτίσει κάποια λεπτά απο τον χρόνο...μια μελωδία όμως σαν και αυτή σε ταξιδεύει,σε εκφράζει,σου δίνει το καταφύγιο για λίγα λεπτά, όσο διαρκεί...μια μουσική...μια μουσική που παίζει στο μυαλό σου, νότες νωχελικές και μειλίχιες σαν και τις σκέψεις σου...