Tuesday, December 30, 2008

U R the ONE ORGASM-atron




ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
θέλω να ουρλιάξω δυνατάααααααααααααα....
πεθαίνωωωωωω αργοσβήνωωωωωω...και στο βίντεο o Eddie κάνει stage diving, είναι μόλις 28 ετών και είναι από τις πρώτες, πολύ μεγάλες συναυλίες που δίνει το συγκρότημα...
εγώ γιατί να είμαι μόνο 12 ετών το '92 γιατί, γιατί, γιατί......
έχουνε βγάλει τον πρώτο τους δίσκο, την πελώρια δισκάρααααααααααααα Ten, και αποθεώνονται στο Pink Pop της Ολλανδίας, και μετά από αυτό το χάος... να βράσω όλες τις άλλες μουσικές του κόσμου....!!!!!!! Δεν θα ανεχτώ διαφωνίες, ναι μεν αλλά και άλλα τέτοια περιττά...γιατί αυτή είναι η απόψη μου και δεν χωράνε δεύτερες σκέψεις...Συγχωρήστε με αλλά οι τύποι δεν ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!!!!Ο θεός VEDDER !!!!!

Ειλικρινά τώρα, η πώρωση που νιώθω μέσα στο πετσί μου, στις φλέβες μου είναι ανεκδιήγητη.... αϋπνη στη 1 τα ξημερώματα να κάθομαι υπνωτισμένη να χαζεύω τον Έντι να ψυχεδελιάζεται, μάλλον δεν είμαι καλά....είναι στην σφαίρα της φαντασίας μου ...σκέφτομαι συνεχώς την εικόνα να παρασύρομαι από το πλήθος και μέσα σε αυτό...με Ρorch, Οnce, Rearviewmirror, Why go, Alive ... ζαλίζομαι.....
αρκεί να δείτε - όσοι δεν με καταλαβαίνετε - όλο το live Pinkpop@92 στο youtube...από τότε έχουνε περάσει χρόνια αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ακόμη και πιο πρόσφατα, στο live της Αθήνας το 2006, δώσανε την καλύτερη συναυλία που πραγματοποιήθηκε ποτέ στα χρονικά....
....δεν υπάρχουν λέξεις, δεν τις βρίσκω .. μόνο οργασμός για να μην πω κ!@#@#$ και παρεξηγηθώ... χαχαχχαχα

υ.γ. πως θα μπορούσα άλλωστε να κλείσω τη χρονιά χωρίς να βάλω ένα βιντεάκι από τους Σιμπάλμπα της grudge σκηνής

Καλή Χρονιά Παίδες!!!!

Sunday, December 28, 2008

Μetal X-Mas και Καλή Χρονιά σε όλους...



χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχχαχαχααχαχαχαχαχα

Sunday, December 21, 2008

Dark poetry


Στις 13/12 πήγαμε στη συναυλία των Monster Magnet, εμπειρία ζωής... τελεία και παύλα...και ας πάχυνες ρε Dave, και ας μην φόραγες δερμάτινο αμάνικο γιλέκο, και ας μην είχες strippers στην σκηνή...είσαι ο SpaceLoooorddd mother fuckeeerrrr …Χθες είδαμε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι την «ελεγεία» του Ευρυπίδη, Μήδεια 2, από τον έξοχο χορογράφο Δημήτρη Παπαϊωάννου, απίθανο αλλά δεν ήταν 2!!!!

Από ταινίες είδαμε τo Changeling του Clint Eastwood, πολλά κοινά με την επικαιρότητα που τρέχει, δεν περίμενα όμως να δω μια ΕΛ.ΑΣ κλώνο της L.A.P.D …αληθινή ιστορία, ανέκαθεν οι «προστάτες» μας είναι και οι κακοποιοί αυτού του πλανήτη...L.A.P.D είπα; Αχ γεια σου Γιώργο.... Την Παρασκευή βρεθήκαμε ξανά στα Εξάρχεια, στο Αν Club, μετά από τα θλιβερά γεγονότα, για να ακούσουμε τους Vodka Juniors που μας χαρίσανε ασύλληπτες στιγμές γέλιου και μουσικής απόλαυσης, ένα γκρουπ - κίνημα διαφορετικών επιρροών από skate hardcore punk, σε reggae, metal punk rock στοιχεία, με φανατικό crew που συνοδεύει λογικά την μπάντα, η οποία επιδίδεται σε ανεκδιήγητες, ατελείωτες crowd surfing τεχνικές.

Φανταστείτε πέντε άτομα ταυτόχρονα στην σκηνή να παίρνουν το μικρόφωνο και να τραγουδάνε μη χάνοντας στίχο, να πετάγονται από την σκηνή στο κοινό που κάνει κύμα...τι να πρωτοθυμηθώ...δείτε live εμφανίσεις τους στο youtube, μόνο έτσι θα με καταλάβετε!!!Εγώ σας δίνω μια γεύση από την βραδιά στο Αν... Επίσης, 5ευρώ η είσοδος και μπύρες να ρέουν plus 5ευρώ το cd-ακι που τα σπάει μαζί με την αφίσα τους (που τσαλαπατήθηκε και την πέταξα)…ανέβηκε και η Sugah Spank και έριξε κάτι πενιές με τα παιδιά, το κομμάτι λέγεται Colour of Hate και είναι γαμηστερό...what else should I say…αααα ναι, ανακαλύψαμε ένα μπαράκι χτες, το Capu, κάπου ανάμεσα στην Κολοκοτρώνη και Καραγεώργη Σερβίας, σε ένα στενάκι...όμορφη ατμόσφαιρα....

Μην ξεχάσω επίσης να κράξω λιγάκι τους απαράδεκτους τύπους/ τύπισσες που συνάντησα στο Lunch Party; του Κ44 την ημέρα που πήγαμε με την loli να αφήσουμε το dvd της explosive φωτο-ιστορίας της. Δήθεν ποιότητα, ότι μαλακία υπάρχει που ξεχωρίζει επειδή ακριβώς είναι μαλακία, είναι τέχνη και είμαι κουλτουρέ ατομάκι και έχω επίπεδο...στο background μια γκόμενα παχουλή ντυμένη παγώνι ούρλιαζε κάτι παράξενους ρυθμούς κινεζο-ινδικής προέλευσης...και ναι αυτό είναι τέχνη...μόνο το δίμετρο γκομενάκι, ο ιδιοκτήτης, άξιζε εκεί μέσα...ο άλλος ο μαλάκας που μου έκανε κοντινό με την κάμερα, και έβγαλε την μούρη μου, λέτε να του ζητήσω copyright;

Σας αφιερώνω την κομματάρα των Vodka Juniors - Remember this Day (είναι για πολλές Absolut) από το Dark Poetry…αλληγορική όπως και η πραγματικότητα!!!!ΈΧΕ ΓΕΙΑ



υ.γ. έχω βγάλει φωτογραφίες από το iphone του συνάδελφου μπλόγκερ, μιας και δεν αξιωθήκαμε να έχουμε μηχανή μαζί μας...όταν μου της στείλει θα προσθέσω καμιά στο ποστ για να μην είναι έτσι άχαρο...

Bullet in the head...

Μια σμπαραλιασμένη πόλη και κάτι σαράβαλες καρδιές, εξαθλιωμένες από την σαπίλα του συστήματος και την ανέχεια... Πορείες, κοινωνικές διαμαρτυρίες, συναυλίες αλληλεγγύης, συλλαλητήρια...αποτέλεσμα...κούτες από χαρτόνι σε ρόλο βιτρίνας, βροχή από στάχτες και σπασμένα γυαλιά.

Ο κόσμος έχει μπουχτίσει, δεν ακούγονται οι φωνές μας, βρισκόμαστε στο περιθώριο και αντιδρούμε δικαιωματικά ενάντια στο αδιέξοδο...Βαλτοπέδι, οικονομική κρίση, σκάνδαλα και γεμάτα πορτοφόλια για την κυβερνητική ολιγαρχία, ούτε 3% για την παιδεία, ανύπαρκτες κοινωνικές και υγειονομικές δομές και παροχές, μια υδροκέφαλη δημόσια διοίκηση με στελεχωμένους γραφειοκράτες που «τα ματώνουν» στις αντίστοιχες υπηρεσίες, το υπέρογκο δημόσιο χρέος των ΔΕΚΟ και ένας απαράδεκτος προϋπολογισμός που επιβαρύνει τον φορολογούμενο προκειμένου να κλείσουν τις μαύρες τρύπες και να ευνοηθούν οι αλόγιστες κρατικές σπατάλες...καμία επένδυση δεν καρποφορεί και πενιχρές είναι ενισχύσεις των μικρομεσαίων και των μικροεισοδηματιών... Είμαστε επισήμως πλέον οι δακτυλοδεικτούμενοι της Ένωσης.

Τα νέα παιδιά νιώθουν αποκλεισμένα, δηλώνουν απέχθεια και αποστροφή...ρίχνουν πέτρες γιατί έτσι νομίζουν ότι θα ακουστούν, κοιτάξτε είμαστε και εμείς εδώ...λένε...ποιος φταίει που αντιδρούν έτσι...όλοι εμείς, οι παιδαγωγοί, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί που δεν προσφέρουν τα εχέγγυα, τα σωστά εφόδια για να προχωρήσουν, για να διαχειριστούν ώριμα την κατάσταση, για να μην λεηλατούν περιουσίες και ανθρώπινες υποστάσεις είτε είναι ο μπάτσος της γειτονιάς είτε το άξεστο γουρούνι ΜΑΤατζής που απροκάλυπτα σηκώνει το όπλο και ρίχνει στον μικρό Γρηγορόπουλο και στον Καλτεζά... Τι έκανε και τότε η κυβέρνηση, αθώωσε τον Μελίστα, κάτι παρόμοιο θα συμβεί και τώρα...


Η αστυνομική κατάλυση της δημοκρατίας -και όχι όπως ισχυρίζονται τα καλοζωϊσμένα ακροδεξιά φασιστικά παράσιτα «κατάλυση της δημοκρατίας έγινε από ακραία στοιχεία που εισέβαλλαν στο στούντιο της κρατικής τηλεόρασης της ΝΕΤ»- οι προβοκάτσιες, οι παρακρατικοί παράγοντες φοράνε κουκούλες που ξεχύνονται μανιασμένα μέσα από τα μπλόκα των ΜΑΤ στις διαδηλώσεις, οι προσαγωγές υπόπτων δεν ρίχνουν φως στην ιστορία, δεν αποκαλύπτονται αλλά καλύπτονται τα ονόματα και η ταυτότητα τους, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ο ψυχολογικός βιασμός και το ξύλο σε ανυποψίαστους περαστικούς, οι «ταξιδιάρικες» σφαίρες που ποτέ δεν εξοστρακίστηκαν στα σώματα και στα άκρα των ανήλικων μαθητών αλλά επιδέξια στόχευσαν τα θύματα, τα κατευθυνόμενα μηνύματα από τα προπαγανδιστικά ΜΜΕ, σε νέες περιπέτειες, συνεχίζουν να κατέχουν μόνιμα τον ρόλο του χειραγωγού, ρεπορτάζ λογοκριμένα και ακουστικές μαρτυρίες από δημοσιογράφους που ποτέ δεν δημοσιεύτηκαν, η τρομολαγνεία και τα φοβικά σύνδρομα που καλλιεργούν στους πολίτες για να απέχουν, να μην συμμετέχουν στις διαδηλώσεις, τα πλιάτσικα που αλλοιώνουν την ουσία της εξέγερσης, τα χριστουγεννιάτικα δακρυγόνα, οι μολότωφ, τα ληγμένα χημικά που έχουν ποτίσει τους δρόμους και τα πνευμόνια μας, οι διμοιρίες που φυλάνε έντρομες το δέντρο στο Σύνταγμα και όχι τις περιουσίες των πολιτών και μικροπωλητών όταν η χώρα παραλίγο να κηρυχθεί «σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις που δεν σερβίρουν την αλήθεια στους εκλέκτορες τους, ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, οι κουκουλοφόροι ή το βαθύ κράτος, τα αληθινά πορίσματα των βαλλιστικών διαγνώσεων φουντώνουν τα πλήθη και την αγανάκτηση, οι συγκεντρώσεις στα Εξάρχεια εις μνήμην του Αλέξανδρου (τα Εξάρχεια είναι γειτονιά και το «άβατο» είναι μια επίπλαστη έννοια για λόγους αυτονόητους)...όλα αυτά αποδομούν την κοινωνία, θέτουν σε σύγκρουση τις κοινωνικές ομάδες μεταξύ τους, υπηρετούν ένα σκοπό...

Ο πόνος που προκλήθηκε μέσα μου όταν συμμετείχα στις διαδηλώσεις, όταν μπροστά στα μάτια μου γινόντουσαν οι καταστροφές, η εφιαλτική συνειδητοποίηση, η άγαρμπη προσγείωση, το τσαλάκωμα των ρομαντικών ιδεών, η ανυπαρξία κινημάτων με συγκροτημένα αιτήματα, ο φόβος ότι αυτά θα ξαναγίνουν στη χώρα γιατί δεν υπάρχει ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα που θα επιφέρει την επιτακτική αλλαγή, την αφύπνιση...παρόλα αυτά...τα γεγονότα που συνέβησαν με αφορμή τον θάνατο του Αλέξη δεν πρέπει να μείνουν και πάλι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας χωρίς να επιφέρουν καμία μεταβολή στις υπάρχουσες δομές, πρέπει να συντελέσουμε όλοι με τον τρόπο μας, με την καθημερινή μας κοινωνική αντίσταση, στο να μην γίνουν απλά ρακένδυτες μνήμες μιας εποχής αναβρασμού και κοινωνικής αδικίας ...γιατί όπως πολύ εύλογα αναφέρει και ο Κάιν, είμαστε όλοι θύματα τη ς ίδιας σφαίρας που σκότωσε τον Αλέξη.

Thursday, December 18, 2008

Δέκα 24ωρα και σήμερα...


Δώστε βάση στο αγόρι της φωτογραφίας...δεν με κεντρίζει τόσο το λευκό τριαντάφυλλο, όσο η κιθάρα που κρατάει ...μόλις θυμήθηκα κάτι που άκουσα το πρωί σε μια εκπομπή, το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη...γιατί η μουσική πάντα έντυνε τις επαναστάσεις...

"το rock n´ roll σαν δύναμη ανατροπής, είναι πιο επικίνδυνο για μια κυβέρνηση, από τους ίδιους τους πολιτικούς της αντιπάλους..."

υ.γ. αυτό είναι μόνο η αρχή...
υ.γ. Κώστα ευχαριστώ για το link

Saturday, December 06, 2008

RoseBleed@After Dark


Συμβολή Διδότου και Ιπποκράτους, στο κέντρο της Αθήνας. Οι νεανικές μας ψυχές, και τα εμφανώς κουρασμένα μας σώματα περιπλανιόνταν εκεί το βράδυ της Τρίτης. Από το After Dark έχουν παρελάσει ένα σωρό ονόματα και ειλικρινά αναρωτιέμαι…ένας χώρος τόσο μικροσκοπικός, πως μπορεί να χωρέσει τόσες ανθρώπινες αναμνήσεις; Ήταν αποπνικτικά στην αρχή, όμως δεν γκρινιάξαμε, απλά ανταλλάξαμε βλέμματα και ράψαμε το στόμα μας. Στην σκηνή βγήκαν αρχικά οι Place Within. Το intro μου φάνηκε ενδιαφέρον. Ο ενθουσιασμός από τα πρώτα riffs που διαχύθηκαν στο χώρο, δυστυχώς, δεν διήρκεσε. Στίχοι, φωνή καλή αλλά ντεκαβλέ. «Καλύτερα να είσαι κακός παρά αδιάφορος» βροντοφωνάζεις στο αυτί μου. Πως μπορώ να διαφωνήσω; Η αλήθεια είναι ότι, η μαθητική χαβαλεδιάρικη διάθεση, τα χαμόγελα, ο θαυμασμός από γονείς και καθηγητές έσπερναν έτσι και αλλιώς ένα αλλιώτικο hype στο κατάμεστο – μέχρι εκείνη την ώρα- After Dark όμως εγώ περίμενα καρτερικά να τελειώσουν μουρμουρίζοντας ήδη μελωδίες στο μυαλό μου από το Stories…Πραγματικά, είχα τέτοια περιέργεια να διαπιστώσω εάν η φωνή του τραγουδιστή των Rosebleed είχε τόσο όμορφη χροιά! Δεν ξέρετε τους Rosebleed; Είχα ξαναμιλήσει γι’ αυτούς σε προηγούμενο post. Είναι κάτι μαμουνάκια με θλιμμένες instrumental μουσικές. Αυθεντικά παιδιά της Sony BMG. Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα βράδια, μετά τις 23.00, σε διάφορες αθηναϊκές σκηνές της πόλης. Είναι άραγε απόφοιτοι λυκείου; Το τσιγάρο στο τέλος της performance ίσως σηματοδοτεί και το τέλος της αθωότητας… μου θύμισε τις κοπάνες τα αλήτικα πρωινά του χειμώνα με καφέ και κιθάρες στα καπνιστήρια του Πολυκλαδικού. Νοσταλγός του rocknroll…


Ο μικρός πρίγκιπας Βασίλης Αυγουστάκης (σήμερα έμαθ
α και το όνομα του) ξεπροβάλλει, λοιπόν, στην σκηνή με τους επιμελημένους βόστρυχους και τα γυαλιά σκηνοθέτη για να μοιραστεί μαζί με τον λιγοστό κόσμο που απομένει, σπαρακτικές blue νότες και κυματοειδή power chords ( καλά δεν τα λέω δάσκαλε;)…το γκρουπ έδωσε τον καλύτερο του εαυτό, είναι σε πρώιμη φάση αλλά οι πειραματικοί τους ήχοι και οι καταβολές τους αποδίδουν έστω και άγουρους μεν καρπούς δε…και αυτή είναι η ουσία, το ψάχνουν, το προσπαθούν και στην τελική κάνουν αυτό που γουστάρουν…ένω άλλοι στην ηλικία τους αποβλακώνονται και συμβιβάζονται με σκουπίδια....και να σας πω κάτι, δεν μου φάνηκαν καθόλου ψωνάκια από το ύφος και το στήσιμο τους στη σκηνή, αν όμως στις προσωπικές τους συναναστροφές φέρονται, πράγματι, σαν πόζεροι μόνο κακό μπορούν να κάνουν στο προφίλ τους!

Μουσικά τώρα, ένα σύμπλεγμα Muse, Radiohead και Him επιρροών έχει στιγματίσει εμφανώς τις κυκλοθυμικές τους ενορχηστρώσεις. Τρομερή η διασκευή του Blue Velvet με λίγες ενδοφλέβιες riffαρισμένες δόσεις από This is not a Love Song…το A Story και το Claud κυριαρχούν στο προσωπικό μου soundtrack, αλλά και το Until next time, που μέχρι πρότινος δεν με έπειθε, τελικά live έκανε δουλειά!!! Την μεγάλη ώρα, όταν έπαιζε Claud, ήμουν σε νιρβάνα κατάσταση και δεν κρύβω ότι όλα φάνταζαν ιδανικά μετά από το τρίτο σφηνάκι tequila. Το ντελίριο των Rosebleed έκλεισε με το Good Morning των Dandy Warhols, ξημέρωνε Τετάρτη βλέπετε…

Wednesday, December 03, 2008

Trying your luck!!!




You said you couldn't stay
You've seen it all before
I know

They sold you on their way
Oh, honey, that's OK

No harm, he's armed
Setting off all your alarms
When I find out
I hope it's you who set this trap

And storefronts rarely changed
At least I'm on my own again
Instead of anywhere with you

But, to me, it's all the same

And I lost my page. Again
I know this is so rare
But, I'll try my luck with you
This life is on my side
Well, I am your one?
"Believe me, this is a chance," oh oh

Let's see what's for sale
He's trying hard to give his job a chance
Oh, it's never gonna be
It's sad, but I agree
The signals don't seem right
They last for just one night, and then
I'm sorry that I said:
"That we were just good friends"

p.s. οι Strokes γ#$$#%^%&&*!!!!!