Mεταφοραί..μετακομίσεις

Μεταφερθήκαμε εδώ

Είναι σοβαρή η κατάσταση μου....

Young Freud in Gaza

I will preserve the purity of my life and my arts

Επιστροφή στην πόλη με κινηματογραφικά νέα. Ενόψει του 15ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας που θα λάβει χώρα στο γνωστό Τρίγωνο των Βερμούδων (16-27 Σεπτεμβρίου), έχω να σας προτείνω κάτι διαφορετικό...μια πραγματικά δελεαστική πρόταση που συνδυάζει διακοπές με σινεφιλικές αναζητήσεις...Το Πρώτο (1ο) Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ για Θέματα Υγείας, το οποίο βρίσκεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, θα πραγματοποιηθεί στη νήσο Κω, από 1 έως 6 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για το μοναδικό φεστιβάλ στον κόσμο με αυτήν τη θεματολογία και του οποίου το πρόγραμμα περιλαμβάνει μέχρι και εκλαϊκευμένες διαλέξεις για την πρόληψη. Ξεχωρίζει το ντοκυμαντέρ του 27χρονου Αγιέντ, του μοναδικού εν ενεργεία ψυχολόγου στη βόρεια Γάζα, για την βάναυση και ζοφερή πραγματικότητα που μαρτυρούν οι εξομολόγησεις στον φακό πρώην μαχητών της Χαμάς, γυναικών και παιδιών που είδαν με τα μάτια τους, τους δικούς τους να κατακρεοργούνται. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ στα παρακάτω λινκ:

http://healthfilmfestival.blogspot.com/2009/08/young-freud-in-gaza.html

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=72848

5.31'

O χρόνος ξεκινά να μετρά αντίστροφα. Μέσα σ'αυτά τα πολύτιμα λεπτά που καθηλώνεται το βλέμμα στην οθόνη, επεξεργάζομαι μέχρι και το τελευταίο κύτταρο του προσώπου του...πόσες φορές ακόμα θα το πω, πόσες φορές ακόμα θα τραγουδήσω τους ίδιους στίχους. Ημερολόγιο 1991 MTV Unplugged...Έχω στα χέρια μου το νέο Deluxe Edition άλμπουμ των Pearl Jam, το Ten με dvd extra. Προσωπικές στιγμές απεικονίζονται σε polaroid, σκίτσα, artworks- σημειώματα- γραπτά, (by Εddie Vedder & Jeff Ament) playlists, stickers, flyers, αφίσες από συναυλίες, πένες...Μadness...Απόλυτος εκστασιασμός! Τρίβω τα μάτια μου για να τα ανοίξω ξανά μετά από δευτερόλεπτα και να σε αντικρύσω εκεί μπροστά να μου τραγουδάς για τον κόσμο σου που βάφτηκε μαύρος...νιώθω, ναι νιώθω πολύ έντονα...και αν ποτέ σε φέρει ο δρόμος προς τα εδώ...Eddie... πριν ανοίξει η αυλαία θα καρδιοχτυπώ, θα τρέμω στην ιδέα και μόνο ότι θα σας δω ξανά live...Όπως και εσύ μου ομολόγησες χθες για τους Slipknot, πως αισθάνθηκες λίγα λεπτά πριν εμφανιστούν στη σκηνή... μπορεί να μην έχουν καμία σχέση τα groups, but the feeling is exactly the same...

υγ. ...και πράγματι δεν είναι πολλοί αυτοί που το καταλαβαίνουν!!!that's too sad...

Yours,
Faithfully

RockWave Festival 2009

*GOGOL BORDELO *

*MOBY*

*PLACEBO *

in Concert Delerium

Προσπαθώ εδώ και μισή ώρα να συντάξω μια παράγραφο. Κατάντια. Να φταίει το ότι είναι Σάββατο και είναι πουρνό. Να φταίει το άτιμο το ξυπνητήρι που με πήρε από εκεί (κλαψ)...να φταίει το ότι η καφείνη δεν έχει ακόμα κυλήσει στις φλέβες, να φταίνε τα εφτά κακά της μοίρας μου (το' χω κάψει ;). Κανονικά, θα έπρεπε να είχα κατεβασμένη μια μούρη μέχρι εκεί κάτω....Αντιθέτως θα έλεγα, έχω μια γλυκιά νύστα και αισθάνομαι μια απίστευτη ηρεμία. Ονειροπολώ και αναπολώ τη θαλπωρή του κρεβατιού...θα αφήσω την ημέρα να τιτιβίσει και να κλείσει το ίδιο όμορφα με τη χθεσινή βραδιά...σιγά μην το χαλάσω!
Αν και με αποσυντονίζουν πάντα οι σκέψεις μου σε σχέση με τα συναυλιακά δρώμενα του μήνα...τα οποία προσπαθώ εδώ και μέρες να καταγράψω αλλά βαριέμαι. Την εβδομάδα που πέρασε βρεθήκαμε στο Ελληνικό, Ejekt Festival 1 μέρα. To Line up φάνταζε δυνατό στις λεζάντες των περιοδικών και στις υπαίθριες (ολέθριες) διαφημίσεις. Δυστυχώς όμως, δεν ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες μας. Οι White Lies, ένα φρέσκο σχήμα με alternative rock ήχους, δυνατές κιθάρες και hopefully ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον, οι Starsailor με country καταβολές, ανέμελες θύμησες και τραγούδια που μουρμουρίζαμε σε φοιτητικά σπίτια τις χρονιές 2002-2003 (γερό χαρτί ο μπασίστας), οι Editors με ένα overdose από synth μπλιμπλίκια, ωραία μεν αλλά copy paste hit-ακια (Munich - An end has a start, Bullets-Sparks), και οι Pixies που δώσανε αναμφισβήτητα το vibe της βραδιάς, με χαλαρό moshing σε all time classic κομμάτια όπως το Debaser, Where is my Mind etc χωρίς πολλές ανάσες, γρήγορα rythms και απλόχερα χαμόγελα από την Kim. Eνδιαφέρουσα βραδιά χωρίς πολύ, πολύ ενθουσιασμό την επομένη!Εξάλλου, δεν δυνάται όλες οι συναυλίες να είναι σαν τους Pearl jam και AC/DC.

Σε αντίθεση με την συναυλία των Silversun Pickups @ Gagarin205 όπου και πάθαμε την πλακάρα μας!!!!!! Τι να πω για αυτό το αναπάντεχο event? Τρελαθήκαμε κυριολεκτικά, σπινιάραμε, χοροπηδήσαμε, αποθεώσαμε το γκρουπ...μορφές, ιδιαίτερος ήχος και φωνητικά, πολύ κουλ σκηνική παρουσία από τον Brian, η Nikkie μας σκλάβωσε με το ύφος της χαμηλοβλεπούσας ντροπαλής παιδούλας χαχαχαχχα, καλά για τον Kung Fu drummer δεν έχω λόγια...θυμάμαι μόνο την σκηνή να βαράει το πιατίνι στο θεό και λιώνω από τα γέλια!!!!Έχει τη σωστή κατατομή ντράμερ!Και το σωστό attitude κινησιολογικά!

Τέλος, η χθεσινή βραδιά σας το υπόσχομαι ...είχε πολύ μουσική αλλά ουδεμία σχέση με τα παραπάνω...Πήγαμε στον αγαπημένο μας Αλκίνοο, στο Θέατρο Βράχων...Η αλήθεια είναι ότι τον είχα δει και το χειμώνα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο...Kαι τότε περάσαμε καταπληκτικά αλλά εγώ αισθανόμουν ...πως να το πω...μισή! Χθες ένιωσα απίστευτα ολοκληρωμένη! Με κλειστά μάτια, με ζεστές ανάσες, σιγοψιθυρίζαμε...ο ένας στο πρόσωπο του άλλου..πολύ feeling ...βούρκωσα στον Προσκυνητή, χαρά και γλυκιά θλίψη, θες επειδή παλεύω με τα ακόρντα του εδώ και μήνες, θες επειδή είσαι στις αναμνήσεις μου, ήσουν δίπλα μου και μακριά μου...ήμουν δίπλα σου και μακριά σου...δεν ξέρω...θα το φυλάξω μέσα μου, μαζί και αυτό το πρωινό, και με αυτά θα πορευτώ για σήμερα...είμαι πλήρης....

Kαλές ακροάσεις να έχουμε στο RockWave! Cheers!

Eξαγγελίες για ποδηλατόδρομο

Ανακοίνωση Ποδηλατ-ισσ-ών σε σχέση με τις εξαγγελίες του ΥΠΕΧΩΔΕ για την κατασκευή ποδηλατόδρομων:

"Θα θέλαμε πολύ να μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως θετικές τις σημερινές εξαγγελίες του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ για την κατασκευή του ποδηλατικού άξονα Κηφισιάς-Φαληρικού όρμου. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ότι αυτά που δεν αναφέρονται στην ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ είναι εξίσου σημαντικά, αν όχι σημαντικότερα, με αυτά που αναφέρονται.
Είναι αναμφισβήτητα σημαντικό το γεγονός ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ, ένα υπουργείο που συνήθως εξαγγέλλει έργα για το Ι.Χ., αναγνωρίζει την ανάγκη να κατασκευαστούν ποδηλατικές υποδομές στο Λεκανοπέδιο και προχωρά στην υλοποίησή τους.
Όμως οι εξαγγελίες αποτελούν ελάχιστο τμήμα όσων απαιτούνται για να ενταχθεί το ποδήλατο στην καθημερινότητα της πόλης. Οι προτάσεις της Ομάδας Ποδηλατικών Αξόνων των Ποδηλατ-ισσ-ών αφορούν την δημιουργία δικτύου ποδηλατικών αξόνων 154 χλμ. Οι εξαγγελίες του ΥΠΕΧΩΔΕ κάνουν λόγο για 26χλμ. Προφανώς από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή, όμως δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που το ΥΠΕΧΩΔΕ εξαγγέλλει έργα 7 εκατομμυρίων για το ποδήλατο, προωθεί την κατασκευή νέων αυτοκινητοδρόμων αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων στην ήδη κορεσμένη από αυτοκίνητα πόλη μας.
Επίσης
Το ΥΠΕΧΩΔΕ συνεχίζει να απαγορεύει τη μεταφορά ποδηλάτων στο Μετρό της Αθήνας. Καλούμε το Υπουργείο να τεκμηριώσει τη θέση του με συγκεκριμένη μελέτη. Τέτοια μελέτη δεν υπάρχει και είμαστε βέβαιοι ότι αν ποτέ γίνει, θα καταλήξει στην άρση της απαγόρευσης. Σημειώνουμε ότι στην σημερινή συνάντηση ο κ Σουφλιάς παρουσιάστηκε θετικός σχετικά με την μεταφορά ποδηλάτων στο Μετρό, αλλά τίποτα τέτοιο δεν αντικατοπτρίζεται στην ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Αυτά ως μια πρώτη απάντηση. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε τα αυτονόητα που αφορούν το ποδήλατο προσπαθώντας να αντιστρέψουμε την ανισόρροπη πολιτική υπέρ του αυτοκινήτου.
Η επόμενη εκδήλωσή μας για το ποδήλατο θα γίνει στο Θησείο το διήμερο 20 και 21 Ιουνίου.
Για περισσότερα σχετικά με τα αιτήματα μας, τις εκδηλώσεις μας και την πρόταση της Ομάδας Ποδηλατικών Αξόνων: www.podilates.gr"

Ι CuM CHoRDs

Going down, party time....My friends are gonna be there too

Την επομένη της συναυλίας των AC/DC παρατηρούνται οι εξής δυσλειτουργίες στο οργανικό μου σύστημα:

1. Ξεχαρβαλωμένος αυχένας από το ΗΕΑDBANGING με έξτρα επιβάρυνση δύο φωσφορίζοντα κερατάκια
2. Γάμπες αλά Τorres με προσωρινή μυική επιμήκυνση λόγω κοπανήματος στον αέρα με αλλεπάληλες κράμπες που σε διπλώνουν στα δύο καθώς περπατάς ...ξαφνικά τα Allstar μου έβγαλαν φτερά και η αρένα φαινόταν καταπληκτική από ψηλά ...χαχαχα

3. Ημικρανίες α' βαθμού ωσάν απανωτά καρφιά στο δεξί μου ημισφαίριο, από την αδρεναλίνη που άναψε κόκκινο, φρικτοί, επίμονοι πόνοι που ξεπεράστηκαν μετά από μια ώρα μασάζ

4. Κατεψυγμένη ωμοπλάτη και τοπική παράλυση που σε αναγκάζει να κρατήσεις την κεφαλήν σου αριστερά - πάντα αριστερά - από το χειροκρότημα και το γρονθοκόπημα= σπρώξιμο που έριξα χορεύοντας μέσα στο MOSHPIT, που αποτελούνταν κυρίως από εμένα, την loli, την Άντι, και 20 άντρες τριγύρω....

μια απλή, λιτή, καθημερινή μέρα ...χααχχαχαχα

Σε απλά Μαθηματικά τα παραπάνω θα μπορούσαν να ερμηνευτούν κάπως έτσι:
Η 28 Μαίου 2009 πρέπει να καθιερωθεί στο ελληνικό ημερολόγιο ως μια ακόμη ημέρα επαναστατικού εορτασμού της Επέλασης των AC/DC στο ΟΑΚΑ...

Παιδιά, αγόρια και κορίτσια κάθε ηλικίας!!!! Δεν μπορούμε να συνέλθουμε, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά, πνευματικά και νοητικά...μας πήρανε όλες τις ανάσες, τις φωνές και τους ιδρώτες μας, την καρδιά μας, τις χαρές μας και τα χαμόγελα μας, τα τραγούδια μας που είναι δικά τους, τα νιάτα μας, το παρόν και το μέλλον μας...τις μπλούζες και τα σουτιεν μας (μιλάω γενικά χαχαχαχα) ήταν το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΥ, το πάρτυ κάθε γενιάς, κάθε ηλικίας από 5- 50 ετών, αυτών και των παιδιών τους...ήταν το πάρτυ της παρέας μου, 16 άτομα ενωθήκαμε σαν σύννεφο, σαν κύμα χαράζαμε τροχιές στο κράσπεδο, κυκλικές και διαγώνιες, με τα σώματα μας να χορεύουν ακαθόριστα πάνω κάτω, σαν ακρωτηριασμένα τα χέρια, τα πόδια....τα κεφάλια και τα στόματα μας....μου έσπασε και το ένα κέρατο πάνω στο χαμό και έμεινα σαν τον μονόκερο...sHooT to ThRiLL, BAck IN blACk, tHUNdeRStRUck, ThE JaCk, HiGhWay to Hell, ShOok mE All NigHt Long, RoCk n´RolL TraIn, BlACK iCe,Hell Aint A BaD Place To Be, LeT There Be RoCk, HeLls BelLs, WaR MacHine,For ThosE AboUt to Rock, Whole Lotta Rosie και πολλά ακόμη...

Ναι, ο πρώτος κιθαρίστας frontman, o Angus Young...δεν βρίσκω λέξεις, επιφωνήματα, συλλαβές σε κανένα λεξικό ελληνικό, σουαχίλι, μανδαρίνι ή whatever...για να μιλήσω για ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΛΕΝΤΑΡΑΑΑΑΑΑΑ!!!!! Aυτό το breathtaking solo των 35' με έχει κυριεύσει...show me how to do it!!!!!!!!!!!!

Οι κινήσεις του, η κλασική του φιγούρα με την σχολική στολή και το διαχρονικό λίκνισμα στα γόνατα...που φέρνει ο καθένας στο μυαλό σαν εικόνα όταν ακούει AC/DC...ο Brian Johnson με τον μπερέ του, το ανοιχτό μαύρο πουκάμισο και το στενό παντελόνι...η διαπεραστική φωνή του που δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει όταν ηχεί στο χωρό, και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ (Malcolm,Phil, Cliff) οι πιο χαμηλού προφίλ αλλά εξίσου εξωγήινοι καλλιτέχνες, οι γκριμάτσες τους...οι αντοχές τους που σπάνε κάθε νευρικό σύστημα και μας αφήνουν να τους κοιτάμε σαν χάνοι απορημένοι "πως μπορούν και οργώνουν με την ίδια δαιμονισμένη, μανιασμένη διάθεση και αντοχή την πασαρέλα του ΟΑΚΑ σολάροντας ακριβώς όπως και πριν 10 χρόνια"... επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει το ελιξίριο της νεότητας...το Rock n´roll mother fuckerrrrrrrrrrrrr!!!!!!χαχαχχα

Νιώθω τρομερά ευνοημένη που είχα την ευκαιρία να τους ζήσω από κοντά ..και ας μην τους έβλεπα καθαρά...μάλλον σαν μινιατούρες φαινόντουσαν, αλλά μου αρκούν τα 20' που είχα μπροστά μου τον Angus να σολάρει ημίγυμνος!!!!!!Και μην ξεχάσω να αναφέρω το στριπτίζ του Angus στο The JacK, με τα αρχικά AC/DC να διαγράφονται στα οπίσθια του μπόξερ που φορούσε!!!!Τα βεγγαλικά, οι λαμπερές κορδέλες, λες και ήμασταν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών, διακόσμησαν και με το παραπάνω τα πανέμορφα σκηνικά με την Rossie να καβαλάει το Rock n´roll train της σκηνής....και τα κανόνια να βαράνε αδυσώπητα στο For those about to rock...σαν ψέμα φαντάζει ακόμη, σαν να βρέθηκα για 2 ώρες στον ονειρεμένο κόσμο της Αλίκης , μαγεία...και σκεφτείτε, δεν ήμουν καν groupie!!!

υ.γ. θα ήθελα να ακούσω και το Let me put my love into you, αλλά επειδή AC/DC είναι αυτοί, τους συγχωρώ...είμαι αχόρταγη, I Know...


FOR THOSE ABOUT TO ROCK, WE SALUTE YOUUUUUUUUUUUUU

Bike Porn!!!!!!

Oooooohhhlalalalalalalaalla

...όποιος μπλέκει με τα πίτουρα τον τρώνε και οι κότες...λεει μια σοφή παροιμία!!!!Αν και στην περίπτωση μου, δεν συνέβη κάτι τέτοιο...γιατί δεν με χάλασε καθόλου αυτό που ανακάλυψα...Ψαχουλεύοντας λοιπόν στο διαδίκτυο για φωτογραφίες με ποδήλατα, πιο συγκεκριμένα για φωτογραφίες ποδηλατικού μεν σεξουαλικού χαρακτήρα δε...μου έπεσε ουρανοκατέβατη μια φαεινή ιδέα, να αναρτήσω κάτι πιασάρικο στο βαρετό μου μπλογκ, κάτι που υα διεγείρει τις perverted κόρες των ματιών μου ...και λεω από μέσα μου, κάθε φορά που θα μπαίνω στο ιστολόγιο μου, θα μαγεύομαι από την φωτο, θα λεω πόσο γαμάτο μπλογκ έχω, και θα έχω ένα κίνητρο να γράψω.. και όχι να την κοπανάω επειδή σιχάθηκα να το βλέπω να σέρνεται στα άχαρα χρώματα αυτού του theme...Που λέτε, ήρθα μούρη με μούρη με έναν ακόμη από τους λόγους που θα έπρεπε να σε προτρέψουν να αγοράσεις ποδήλατο ή έστω να σε ωθήσει να ποδηλατείς πιο συχνά....και απευθύνομαι στους λάτρεις του σεξ, σε όλους εμάς δηλαδή..χαχαχαχα..Η πορνογραφία του ποδηλάτου, είναι μια σειρά απο φιλμάκια μικρού μήκους με θέμα το ποδηλατικό πορνό που έκανε tour στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιανουάριο του 2008...είμαστε μήνες μακριά και δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια πιο updated version του event...προς το παρόν απολαύστε τα λίγα λεπτά ηδονής που ακολουθούν στο υπερφίνο τρέιλερ του Phil Sano (με επιφύλαξη το όνομα)!!!

p.s. αν το βιντεάκι φαίνεται στην ιστοσελίδα σας extra large πατήστε το link του trailer

...τώρα που το θυμήθηκα!

...Επειδή έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι...μπορεί κάποιος να μου απαντήσει και να μου τεκμηριώσει εμπεριστατωμένα, με στοιχεία και αναφορές...ποιος νόμος, και υπό ποιο καθεστώς, ευδοκίμησε στη χώρα μας το φαινόμενο "σου ρίχνω πόρτα" στα bar της Αθήνας;;;;; Ποιος εξουσιοδοτεί αυτό το εξευτελιστικό δείγμα της έννοιας "Άντρας" ή "Γυναίκα", ποιος δίνει το δικαίωμα σ' αυτόν τον φλώρο ερμαφρόδιτο που στέκεται τα βράδια στο φθηνιάρικο υποκουλτουρέ μέσ'την οχλαγωγία, δίχως ταυτότητα Baltazar, ώσαν καλοκαιρινός αντικαταστάτης του Rock, σ'αυτούς τους άχρηστους, τσέλιγκες ιδιοκτήτες που μου το παίζουν μάνατζερ ενώ δεν έχουν ιδέα από πολιτική μάρκετινγκ και τεχνικές προσέλκυσης νέου κοινού στο σαπιομάγαζό τους...πείτε μου, με ποιο δικαίωμα λένε σε 3 πολύ εμφανίσιμες γυναίκες- εμένα με έβγαλα έξω για να μην ακουστώ ψωνάρα- "δεν μπορείτε να μπείτε, έχει πολύ κόσμο" (ενώ ξέρεις ότι δεν έχει γιατί σε περιμένουν γνωστοί σου μέσα)...και μετά αφού έχει γίνει ρόμπα η αξιοπρέπεια σου που στωικά έχτιζες τόσα χρόνια....υπέρτατη ξεφτίλα στους τριγύρω...αλλά πάνω από όλα στον εαυτό σου...που για πρώτη φορά σου λένε ότι δεν σου επιτρέπεται η είσοδος, ενώ σιχαίνεσαι το μαγαζί αλλά συμφωνείς να πας με τις φίλες σου για να μην σε λένε αρνητική και προκατελειμένη με τα μαγαζιά και τον κόσμο που κυκλοφορεί σ'αυτά, κατά γενική ομολογία....και συναινείς στο τέλος και γίνεσαι και μαλάκας!!!

Υπάρχει κάποιος νόμος που να το στηρίζει αυτό;;;;; Γιατί πραγματικά, τους γράφω στα αΕ%$%^%& μου τους άγραφους νόμους...μέχρι που σκέφτηκα να το καταγγείλω, να το κάνω θέμα...αλλά που να βρεις το δίκιο σου σ'αυτή τη γαμωχώρα που ζούμε, που μας κυριεύουν αυτοί οι κάθε λογής μπούληδες με το cayenne και με την νοοτροπία του υπερφύαλου χωριάτη...γ#$% την κοινωνία μου γ$%$%^

Πόσο σωστή βγήκα για μια ακόμη φορά...πόσο χαίρομαι που απεχθάνομαι αυτούς τους ανθρώπους και τους τρόπους διασκέδασης τους...παντού θα υπάρχουν οι εξαιρέσεις αλλά δεν ακούω κουβέντα ρε για τη μάζα!!!!!ΤΕΛΟΣ!!!!Να φάνε σκατά και αυτοί και τα σκατομάγαζα τους...έπρεπε να μας γλύφουν τα πόδια και να μας στρώσουν κόκκινα χαλιά οι λιγούρηδες....

αμε στο @#$$#%^ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!!!

Ποδηλατείν εστί Φιλοσοφείν

Φορέστε το ακτιβιστικό σας κοστουμάκι και το βιώσιμο σας χαμόγελο, και τρέχτε να βοηθήσετε γιατί χανόμαστε!!!!!

Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία την Κυριακή 10 Μαίου στις 12.00 - Πεδίον του Άρεως

We'll be there...

Mπήκε η άνοιξη και...

Ξέρω μωρέ, μην βαράς και εσύ...είμαι απαράδεκτη!!! Τόσες μέρες έχω να φανώ από τα λημέρια σας, και που περνάω δηλαδή αραιά και που, ξέρω, δεν λεω και πολλά...Σαν να με έχει πλακώσει μια τεράστια μπουλντούζα, η άρνηση με Α κεφαλαίο ...έχω τόσα να κάνω και τόσα να καταγράψω, αλλά στο τέλος της ημέρας, το απόλυτο μηδέν...δεν ξέρω αν είναι βαρεμάρα, έλλειψη χρόνου ή κορεσμός...μάλλον δεν έχω την ανάγκη να μοιραστώ κάτι μαζί σου..αυτό είναι καλή ένδειξη και θα πρέπει να χαίρεσαι και όχι να θλίβεσαι με τη χαρά μου...μαλακισμένο...

Nαι, και Αλκίνοο πήγαμε, και Ονειροπαγίδα είχαμε στο πρόγραμμα, και ταινίες σουπερ ντουπερ είδαμε, και θεατρικές παραστάσεις παρακολουθήσαμε, και ωραία αλμπουμάκια ακούσαμε, και υπερφίνο podcast σoου κάναμε, και ονειρεμένο 4μερο στο Δήμο Τρικολώνων Αρκαδίας περάσαμε ααααχχχχχχχ, και μελανιές μετράμε ακόμη από το paintball που παίξαμε στην Κάντζα, και όχι μόνο, και βιβλίο δεν ανοίγουμε, και Σπέτσες θα πάμε ενόψει της Πρωτομαγιάς, αν δεν στηθούν διπλές κάλπες και γυρίσω πίσω άρων άρων...οοοοοχου ανάκριση μου κάνεις;;;;;; βέβαια όλα αυτά ωχριούν μπροστά στις στιγμές που φορτίζουν τις μπαταρίες μου μέρα με τη μέρα...και ομορφαίνουν το μέσα μου...όριστε κυρία μου, πεταλουδίτσες και λουλουδάκια μου ήθελες ...θετικές σκέψεις εεεεε ..εεεμμμ φάτα τώραααααααααααα χαχαχαχχα

άντε αρκετά για σήμερα, μην παραγνωριστούμε κιόλας...:-)

p.s. τι #$#$%^ γλώσσα που είναι τα γερμανικά όταν έχεις την σωστή προφορά ;-)

GaTheriNg mOmeNtS

....δεν μπορεί να βγει από το μυαλό μου έκτοτε...

50 ημέρες

Εδώ και εδώ μπορείτε να εντρυφήσετε ακόμα πιο βαθιά στην ομολογουμένως εμφανή αθλιότητα των ημερών μας που επιδεινώνεται συνεχώς ενώ δεν παύει αυτή να αναφύεται στα χρόνια προβλημάτα αναλγησίας και εξαθλίωσης που παρατηρούνται στη χώρα!

...και καλό μήνα

Συνήθισα...

There is no way back

Ένας από τους λόγους που θα ήθελα να μάθω γερμανικά, είναι αυτό το τραγούδι...και φυσικά η απερίγραπτα μελαγχολική, θλιμμένη φωνή του Heppner όταν προφέρει τους στίχους του Kein Zurück...ψάχτε το λιγάκι, έχει τρομερό νόημα το κομμάτι...

υ.γ. το συζητάγαμε σήμερα με ένα φίλο και το ξέθαψα από το μουσικό κουτί με τις αναμνήσεις...

Καλημέρα...αράχνη...

Αντίδοτο

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ανοίξω το ρημάδι και να πω και εγώ καμιά εξυπνάδα. Με τσεκουρεμένη διάθεση, δανείζομαι τον χρόνο και αποφασίζω να αραδιάσω μερικές λέξεις, στην προσπάθεια μου να δημιουργήσω μια ολοκληρωμένη φράση που να μην δείχνει, στα μάτια μου τουλάχιστον, άναρχη σαν τις εκθέσεις των Ισπανικών. Παρόλα αυτά η καθηγήτρια ομολόγησε μπροστά σε όλη την τάξη ότι δεν έπληξε γιατί ήταν πολύ διαφορετική ....διέφερε λέει από τις καθιερωμένες στερεότυπες "γραμμές" που χρησιμοποιούνται γενικά...
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ!χαχα Είμαι πεποισμένη πια ότι η λέξη αυτή σηκώνει το γολγοθά της, κουβαλάει μεγάλη ευθύνη στα σπλάχνα της... πόσω μάλλον όταν μιλάμε για μια ανθρώπινη οντότητα ή ακόμα και για μια σχέση...

Έβλεπα το μεσημέρι στις ειδήσεις ότι το κυριακάτικο πρωινό της 22ας Μαρτίου θα συνυπάρξουν στη σκηνή της Αίθουσας των Φίλων του Μεγάρου Μουσικής, γνωστοί και καταξιωμένοι μουσικοί της Καμεράτα, μαζί με τα παιδιά τους, ηλικίας 5-15 ετών. Έδειξε κάποιες σκηνές από την πρόβα του Καμεράτα junior, μίλησαν στο φακό κάτι πανέμορφες ψυχούλες με ματάρες ορθάνοιχτες, σπινθιροβόλες, οι οποίες μουρμούριζαν λεξούλες και αθώα επιφωνήματα. Μίλησαν για μουσική, για συνθέτες, τους έβλεπα να παίζουν βιολί, και συγκινήθηκα τόσο πολύ που έβαλα τα κλάματα....τους θαύμασα απερίγραπτα, τόσο πολύ που τώρα μετανοιώνω που δεν ξεκίνησα την κιθάρα όταν έπρεπε...ποτέ δεν είναι αργά, αλλά το λεω καθαρά από άλλη σκοπιά...θεωρώ ότι θα γινόμουν καλύτερος άνθρωπος, βαθιά καλλιεργημένος μουσικά και θα είχα όλα αυτά τα χρόνια μια συντροφιά...ο δάσκαλος μου, ο οποίος είναι πατέρας 6 παιδιών και ζει μέσα σε 35τ.μ. σπίτι μαζί με την γυναίκα του, μου εκμυστηρεύτηκε τις προάλλες ότι αισθάνεται την απόλυτη πληρότητα, και ανεξάρτητα από την γυναίκα του, η μυστηριώδης Άλλη, η ηλεκτρική του κιθάρα δηλάδη, τον αγκάλιαζε πάντα και τον συντρόφευε στις πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής του και εξακολουθεί να το κάνει: "μου αρκεί που έχω αυτή..." μου λέει, δείχνοντας την!!! Έμεινα άφωνη και βαθιά συγκλονισμένη...του είμαι πραγματικά ευγνώμον...με ταξιδεύει...με αρπάζει από το χέρι και με σπρώχνει προς έναν άλλο κόσμο...όσο πιο αθώος είσαι και ανυποψίαστος τόσο πιο όμορφος φαντάζει ο κόσμος γύρω σου με μια κιθάρα στην αγκαλιά σου...και αυτό διαρκεί για πάντα όσο και αν μεγαλώσεις...

Τώρα θυμήθηκα και εσένα, εσένα που έχεις πλάνο, που χτίζεις καριέρα, δεν έχεις χρόνο για τον εαυτό σου, προτεραιότητες λες, δεν μετανοιώνεις και καλά κάνεις...βολεύεσαι γιατί έτσι σε εξυπηρετεί, έχεις πείσει τον εαυτό σου, πολλές φορές δείχνεις ότι τάχα μου διασκεδάζεις, φαίνεσαι αγέρωχος και αποστειρωμένος...ξέρω και ξέρεις ότι το ξέρω, ότι δεν είσαι έτσι...όταν γρατζουνάς την παρατημένη σου κιθάρα, είσαι εσύ... θυμάσαι όλα όσα έκανες κάποτε, πονάς για τον χρόνο που χάνεις σαν άνθρωπος, για την αγάπη που αφήνεις να φεύγει ανήμπορος να την κρατήσεις, η τέλεια θλίψη αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο σου, πονάς πολύ,έρχεσαι κοντά, μεταμορφώνεσαι και με παρασέρνεις...σε νιώθω...

Και όλα αυτά έχουν την ίδια ρίζα, την μουσική, και την τέλεια ερωμένη, την κιθάρα...

Κάπως αλλιώς ξεκίνησα αλλά who gives a shit...δεν είναι μόνο οι λέξεις μου πια άτακτες αλλά και ολόκληρο το κείμενο...

Πάμε για λυκειακές αναπολήσεις το βράδυ στο Gagarin...και ας μην ακούγαμε πιστά Ονειροπαγίδα..
κλείνουμε με Alanis που σίγουρα έχει κάτι από εκείνα τα χρόνια!!!

Αποθέωση

Πήγα για δεύτερη φορά στο Ζυγό...η αποθέωση!!!!
Το πρόγραμμα διήρκεσε μέχρι τις 02:30 τα ξημερώματα...Ο θεός Σωκράτης, ο αγέρωχος, κάλυψε πολύ μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του, γρατζουνίζοντας ώρες ασταμάτητες την κλασική του κιθάρα...για να μην επαναλαμβάνομαι όμως, παρακάτω έχω αναρτήσει σχόλια και εντυπώσεις από προηγούμενη μου επίσκεψη στον Ζυγό (ποσταρισμένο στις 16 Φεβρουαρίου).
Για τον λόγο αυτό, ότι και αν προσθέσω τώρα...ίσως ακουστώ γραφική...
Καλό βράδυ...αράχνη

Μικρός Τιτανικός

Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε

είναι σου λέω πανικός, ένας μικρός Τιτανικός

και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε...

Ούτε και 'γώ θα ομολογήσω ότι σ' αγάπησα πολύ

και πως με καίει το φιλί που δεν μπορώ να ξαναζήσω

Έλα λοιπόν να μοιραστούμε της φυλακής μας το κελί

και αν αγαπιόμαστε πολύ μπορεί και να αθωωθούμε