Χωρίς ταμπού...

Μέρα μεσημέρι και επιστροφή στο σπίτι. Συνοδοιπόρος μου στο λεωφορείο το νέο free press που τσάκωσα μετά από μια chill-out βραδιά σε pop art στέκι στο Γκάζι. Ανίδεη για το περιεχόμενο του, ξεφύλλιζα ανυποψίαστη τις πρώτες του σελίδες. Γράμματα τίτλων σε bold mode για να είναι και catchy. Μεξικό:Νόμος για την συμβίωση, Σιγκαπούρη: Αποποινικοποίηση των ομοφυλοφιλικών σεξουαλικών πράξεων για ετεροφυλόφιλους, Η.Π.Α.: Σύμφωνο επιβίωσης και…καλούς απογόνους! Άρχισα να παραμιλάω, μα καλά τι γίνεται εδώ, καταιγισμός από ενημέρωση σχετικά με την lgbt κοινότητα, αναρωτιόμουν τι προσπαθεί τώρα να μου κάνει, brainwash με έντεχνο τρόπο? Παρεξήγησα βρε παιδιά, συγχωρέστε με…προφανώς δεν υπήρξε κανενός είδους τέτοια πρόθεση…προσβολής ή επηρεασμού , απλά bad timing…Το εντυπάκι αυτό είναι ένα άλλο είδος έκφρασης και προσέγγισης της κουλτούρας των ομοφυλόφιλων, μια εφημερίδα χορηγός επικοινωνίας, διαφόρων κινητοποιήσεων που σύντομα θα λάβουν χώρα στον τόπο μας, και των γνωστών, ίσως όχι σε όλους, παρελάσεων υπερηφάνειας. Μότο της εκδότριας/ αρχισυντάκτριας Μαριαννέλας Κλώκα «Βασιζόμαστε σε μια καινούρια ευαισθησία, ένα νέο βλέμμα πάνω στα πράγματα…» Καλή επιτυχία και βιωσιμότητα πανελλαδικά στην νέα σας προσπάθεια και μην ξεχνάτε όλοι εσείς… ανεκτικότητα στην διαφορετικότητα…

Μιας και μιλήσαμε για την «Ανοχύρωτη Πόλη» της κυρίας Κλώκα, ας υπενθυμίσουμε ότι η εφημερίδα υπήρξε και χορηγός στο event που έγινε στην Αθήνα τέλη Γενάρη, σας λέει κάτι το …περιβόητο Porn Film Festival που έλαβε χώρα στο ,παραδόξως, ασφυκτικά κατάμεστο Gagarin 205; Έτυχε να βρισκόμουν εκεί ημέρα Παρασκευή, λίγο πριν την λήξη της προβολής της straight πορνό ταινίας the Rebel Rousers με σκοπό να παρακολουθήσω το φημολογούμενο ακραίο και προκλητικό σε σκηνική παρουσία, show των ισπανίδων Nikky & Yasmin… ή αλλιώς Dirty Princess… Η ιδέα για τη δημιουργία του σχήματος ανήκει στον Big Toxic, έναν παραγωγό που έχει εκδώσει περισσότερα από 100 re-mixes! Έχει δουλέψει με το La Fura Dels Baus International Theatre Group, επενδύοντας – ακόμα και σήμερα – μουσικά τις παραστάσεις του, ενώ από το 1987 έχει τη δική του δισκογραφική εταιρεία Audiodrome, με ειδικότητα στην techno, κυκλοφορώντας παράλληλα και ορισμένους drum and base δίσκους υπό το όνομα Smol Tosi.Με έδρα τη Μαδρίτη, σχημάτισε τους Dirty Princess, των οποίων ο electro / disco / punk ήχος σε συνδυασμό με την εμφάνιση τους, δημιουργεί ένα εξαιρετικό peeping tom θέαμα…γιατί οπτικο-ακουστικό όπως το αποκαλούν δεν ήταν…μιας και η άθλια, για μια ακόμη φορά οργάνωση, τα κατάφερε να καταστρέψει ένα μέρος του σόου, τα βιντεάκια που δένανε με την παρουσία τους on stage δεν έπαιξαν ποτέ με αποτέλεσμα οι τύπισσες φρικαρισμένες και λίγο από την κόκα, να χτυπιούνται κάτω σαν τα χταπόδια για να προβληθεί το slight, σταμάτησαν να τραγουδάνε, βρίζανε στα ισπανικά γεγονός που με έκανε να λιώσω στα γέλια, είχα να ακούσω τέτοια βρομόλογα από εκείνες τις όμορφες μέρες στην Μαδρίτη…και τα λοιπά…και τα λοιπά…βέβαια έπειτα συνεχίστηκε η «παράσταση» without videos. Επίσης μην παραβλέψω να αναφέρω το πιο σημαντικό…που με πείραξε ιδιαίτερα…ενώ η μια ξεκωλιάρα τα είχε πετάξει όλα, τα είχε δείξει όλα, ακόμη και το αιδοίο της το οποίο απαθανάτισε η συνάδελφό της, φωτογραφία η οποία πετάχτηκε κειμήλιο στην λυσσασμένη αρένα…η άλλη δεν έβγαλε τίποτα και καθόταν σαν το αγγούρι η ηλίθια χωρίς ίχνος κίνησης και ρυθμού στο κορμί της…πωπω μιλάμε αηδία η κοπελίτσα…δεν έχει μέλλον…η Nikky έχει όμως potentials για solo καριέρα. Η μουσική dark, electro, γούσταρα αν και θα προτιμούσα κάποιες στιγμές να μην ούρλιαζαν τόσο πολύ…αυτά που λέτε…κατά τα άλλα πολύ φασαρία για το τίποτα…γαμώτο κρίμα άλλα περίμενα και άλλα είδα…ξενέρωτες!!!!!!!!!ΦΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥ

The rain came down on me...

Η Κοιμωμένη μας ξύπνησε...

Σαν να τράβηξε πολύ η βαλίτσα...μετά απο ένα σωρό αναβολές ήρθε η ώρα επιτέλους να κάνω και εγώ τα δικά μου σχόλια για την αριστουργηματική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου στο Θέατρο Μικρή Πόρτα , "Η Κοιμωμένη Ξύπνησε"...ένα έργο για θεατές κάθε ηλικίας. Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει το πρόγραμμα της παράστασης, το έργο αξιοποιεί τις διάφορες εκδοχές του παραμυθιού Η Ωραία Κοιμωμένη από τον Τζιανμπατίστα Μπαζίλε, τον Σαρλ Περό και τους Αδελφούς Γκριμ . Αυτή τη φορά όμως η Κοιμωμένη ξυπνά στη σημερινή εποχή, σε μια πραγματικότητα χωρίς νεράιδες, πύργους και πριγκιπόπουλα. Σε μια πραγματικότητα με αυτοκινητοδρόμους, τηλεόραση και κινητά τηλέφωνα.

"Στην παράσταση της ΜΙΚΡΗΣ ΠΟΡΤΑΣ , ο σύγχρονος κόσμος παραμένει μαγικός με έναν τρόπο όμως ολότελα διαφορετικό από αυτό των κλασικών παραμυθιών .Το βασικό θέμα εξακολουθεί να είναι η περιπέτεια της ενηλικίωσης. Σε μια εποχή σαν τη δική μας όπου όχι μόνο τα παιδιά αλλά και πολλοί ενήλικοι δυσκολεύονται να «μεγαλώσουν», -μια μικρή νύξη που με αφορά άμεσα-η προσαρμογή της «μαγεμένης βασιλοπούλας» στην πραγματικότητα αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για όλους, μικρούς και μεγάλους. Η παράσταση , που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, είναι εξαιρετικά θεαματική και στηρίζεται ιδιαίτερα στην κίνηση. Οι ηθοποιοί έχουν επιλεγεί ειδικά για να υπηρετήσουν όχι μόνο τις υποκριτικές αλλά και τις αυξημένες κινησιολογικές απαιτήσεις της παράστασης." Η Ιωάννα Παππά κρατώντας τα ηνία της παράστασης, μας δείχνει έναν άλλο εαυτό που μέχρι τώρα είχε καλά κρυμμένο. Εξεπλάγην πραγματικά...την θαύμασα, την επευφίμησα και την προτρέπω να συνεχίσει μ'αυτόν τον τρόπο. Εξαιρετική, τρυφερή, αφοπλιστική σαν παιδάκι...ένα μεγάλο μπράβο και στον Αχιλλέα του 50/50, τον πρίγκηπα που σώζει την όμορφη βασιλοπούλα με ένα του φιλί. Τι κλάμα έριξα πάλι...

Το παραμύθι έδινε διδάγματα ζωής για την εποχή μας και τα δεινά της που δυστυχώς -στο δεύτερο μέρος- δεν πιστεύω οτι τα μικρά παιδιά που παρευρίσκονταν στον χώρο μπορούσαν να αντιληφθούν, όχι λόγω ευφυίας, αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας τους...Κάποιος ισχυρίζεται οτι μελλοντικά, σαν ενήλικοι, τα παιδιά μας θα φάνε με το κουτάλι το πρόβλημα των σχέσεων άρα για ποιό λόγο πρέπει απο τώρα να το δούνε μέσα από μια παράσταση στην οποία κιόλας τονίζεται η ...αποξένωση στο χώρο εργασίας, τα μακρά ωράρια των υπαλλήλων, η αλλοτρίωση των μεγαλουπόλεων, κοκ...νόμιζω οτι έχω απάντηση σ' αυτό that'w why θα ήθελα να δανειστώ την ατάκα απο την ταινία...Little Miss Sunshine...όταν ο Φρανκ, συγγενικό πρόσωπο, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει θέλησε να εκμυστηρευτεί τον λόγο που το έκανε...στην ταλαντούχα μικρή ηλιαχτίδα (ανηψιά του)...ο πατέρα της, έντρομος, προσπαθούσε μάταια να τον αποτρέψει, η μητέρα κράτησε διαλλακτική στάση ανταπαντώντας..."θα το μάθει αργά ή γρήγορα" ...Άρα γιατί τόσος υπερπροστατευτισμός...ένα μικρό παιδί δεν στερείται φαντασίας γιατί είναι υπαρκτός στον μικρόκοσμο του...μήπως λοιπόν φοβάσαι οτι μ'αυτόν τον τρόπο θα μάθει πράγματα πριν την ώρα του και θα καταστραφεί...φοβάσαι μην μεγαλώσει απότομα...ο φόβος που εκλαμβάνω απο την άποψη του παραπάνω θεατή με διχάζει... αν και πιστεύω οτι υπερβάλλει αρκετά... η παράσταση δεν ξεφεύγει απο τα επιτρεπτά όρια που υπάρχουν μεταξύ παραμυθιού -θεατρικού έργου που απευθύνεται μονάχα σε ενήλικες.

Θέλω να αναφέρω το πόσο πολύ γέλασα με τα παιδάκια που συμμετείχαν στο έργο ουρλιάζοντας κάθε φορά που έβλεπαν μια αδικία να συμβαίνει...πχ. όταν ο πρίγκηπας ήταν έτοιμος να φύγει και να αφήσει μόνη την βασιλοπούλα..του φώναζαν...εεεεεεε που παςςςςςςςςςςςς...ή όταν κοιμόταν η βασιλοπούλα ψιθύριζαν απο πίσω μου...αν μιλάμε, λές να την ξυπνήσουμε????? Τέλος μην παραλείψουμε να αναφερθούμε στα ονειρεμένα κοστούμια του θεατρικού...ειδικά της Κοιμωμένης και φυσικά στην μουσική επιμέλεια και επένδυση του έργου απο την μαγευτική μελωδία του Φωρέ.

Το conclude...όπως λέει χαρακτηριστικά κάποιος φαν της παράστασης " η Κοιμωμένη κατάφερε να με πείσει για κάτι το οποίο έχω από παιδί διαισθανθεί: «Μερικές φορές είναι καλύτερα να είσαι εκτός» …Και εμένα...

Για άλλα ξεκίνησα...και αλλού κατέληξα...

Έχω τόσα, μα τόσα πολλά να σας πω και να σχολιάσω σχετικά με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών που έχω χάσει τον μπούσουλα… δεν ξέρω από που να αρχίσω βρε παιδιά…

Τρομοκρατικό χτύπημα με ρουκέτα εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας σου λέει στις 6 τα ξημερώματα. Υπήρξε άμεση κινητοποίηση…καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό…. ικανούς τους έχω να έχουν ξεσηκώσει και την αγροφυλακή Έβρου προκειμένου να βρεθεί η αιτία της επίθεσης. Επί τόπου έσπευσε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρας, ο οποίος δήλωσε ότι πρόκειται για πράξη βίας, που επιχειρεί να διαταράξει τις σχέσεις των δύο χωρών…για ποιες ακριβώς σχέσεις ομιλείτε κύριε υπουργέ? Τις ήδη διαταραγμένες…? Η Μπακογιάννη…άλλη από εκεί: «Τέτοια χτυπήματα πλήττουν το κύρος της χώρας…και την δημοκρατία…»χαχαχχαχχαχα…αυτά τα strokes περίμεναν για να χαρακτηρίσουν την χώρα μας «παραπληγική». Σ’ αγαπώ αλλά δεν μπορώ να χαϊδεύω τα αυτιά σου…
Συνεπέστατα… παρέλυσε το κέντρο της Αθήνας και για μια ακόμη φορά τη νύφη πληρώνουν οι ανυποψίαστοι πολίτες….έχω μια απορία ρε γαμώτο και ας μου την λύσει κάποιος…η Βασ. Σοφίας όποτε και αν έχει τύχει να την διασχίσω…πρωί, μεσημέρι, βράδυ, ξημερώματα, πάντα είναι γεμάτη από μπάτσους…ο περιβάλλοντας χώρος που είχαν απαγορεύσει την κυκλοφορία είναι πάντα περιτριγυρισμένος από μπάτσους…δηλαδή έλεος κανείς δεν πήρε χαμπάρι τους επίδοξους Μπίν Λάντεν? Βασικά ποσώς με απασχολεί η απόπειρα…να την διαλύσουν την πρεσβεία… I don’t give a shit…το χάος όμως που επικρατεί around δεν το έχω πιάσει…όχι τίποτα άλλο… λυπάμαι και τους κακόμοιρους τους υπαλλήλους… κρίμα είναι να φλεγκαρίσουν –που λέει και η γιαγιά μου- μτφσ. να μετατραπούν σε νέες πυγολαμπίδες…από την άλλη όμως είμαι σίγουρη ότι δεν χάλασε και κάποιους που δεν πήγαν στην δουλειά σήμερα. Πάμε σ’ άλλα…

Τι μου το θύμισες τώρα μου λες…μ’ έπιασε πάλι κρύος ιδρώτας και νεύρα…νεύρα πολλά…εντάξει γειτονάκια μου ότι πείτε…ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Σλάβος όπως προπαγανδίζετε στα σχολικά βιβλία ιστορίας και η Μακεδονία πρέπει να προσαρτηθεί στα Σκόπια ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των αλύτρωτων πληθυσμών , δηλ. της σλαβικής μειονότητας που ισχυρίζεστε ότι ακόμη υπάρχει στον νομό…και που καταπιέζεται κιόλας από την ελληνική κυβέρνηση… έτσι θα συνενωθεί το κομμάτι αυτό με την χώρα των Σκοπίων και θα φτιάξουνε μια νέα χώρα με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας»…μ’ αυτόν τον τρόπο θα πάρουν πίσω το αίμα τους δίκαια μιας και οι ελληνικές επεκτατικές βλέψεις και αξιώσεις τόσα χρόνια τους απαγόρευε να πάρουν το έδαφος που τους ανήκει δικαιωματικά από την εποχή του Αλέξανδρου………βρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ουσσσσσσσσσσσσσττττττττττττ
ΓΙΑ ΚΟΥΝΗΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ ΒΡΩΜΟΣΚΥΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ…μας έχετε πρήξει πια..σχεδόν 15 χρόνια με το θέμα της ονομασίας…γαμώ τον ΟΗΕ μου μέσα…γαμώ. Ναι ο Μάθιου τώρα θα μας σώσει…ένα σωρό από ονόματα έχουν παρελάσει ως ειδικοί εκπρόσωποι των Η.Ε. την τελευταία δεκαετία…αλλά οριστικό τέλος στην εθνικιστική υστερία που επικαλούμαστε από το 90 δεν βλέπω να έρχεται…Το ότι «…δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρχει αναγνώριση μακεδονικού έθνους και γλώσσας…» είναι κάτι αυτονόητο αλλά πέρα από την μυωπική στάση και των δυο χωρών είναι απαραίτητο να στραφούμε σε αμοιβαίες υποχωρήσεις- δυστυχώς και η ελληνική πλευρά- διαφορετικά δεν θα υπάρξει ποτέ λύση του ζητήματος. Ε ρε π….μου θέλουνε και ΟΗΕ, ΝΑΤΟ και τώρα ένταξη στην Ε.Ε. αλλά το αεροδρόμιο να λέγεται «Μέγας Αλέξανδρος»…μ’ αυτήν την αδιαλλαξία τι περιμένουν άραγε, να μην ασκήσουμε βέτο στην ένταξη τους στην Ε.Ε.…καλά εμείς είμαστε τόσο μαλάκες που θα το πάμε -και καλά -δια της διπλωματικής οδού…οι έξυπνοι ρε…και τελικά θα φάμε τα μούτρα μας…όπως με την Τουρκία που το παίξαμε υπεράνω και ζητωκραυγάζαμε ναι στην συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και τώρα μας απειλούνε από πάνω…πως το είπες ρε Πάρι…τα μεμέτια… χαχχαχαχα αι σιχτιρ!!!!

Aρκετά γιατί ξέφυγα πάλι….εγώ για την Κοιμωμένη ήθελα να γράψω ρε παιδιά… τώρα πως κατέληξα πάλι εδώ…μόνο ο Αλλάχ το ξέρει…όχι η Κοιμωμένη του Χαλεπά αλλά του Μοσχόπουλου … Αύριο το υπόσχομαι ένα ολόκληρο post για την όμορφη πριγκίπισσα…

Απο το Essex της Αγγλίας...στο Bερολίνο της Αθήνας...

Λοιπόν επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσω, μια καλή προσέγγιση θα ήταν αρχικά η αναφορά μου στο νέο official compilation album των Depeche Μοde…The Best Of, Volume 1…που έφτασε στα χέρια μου πριν δυο εβδομάδες. Είναι η πέμπτη κατά σειρά συλλογή του Βρετανικού synth pop συγκροτήματος που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2006. Η παρούσα συλλογή αποτελείται από συλλεκτικά hits –the best of Depeche . Μετά απo την θρυλική τους εμφάνιση το καλοκαίρι του 2006 στο Terra Vibe, στην Μαλακάσα… θεωρώ ότι το συγκεκριμένο cd/dvd δεν πρέπει να λείπει από καμία δισκοθήκη, ειδικά όσων είναι φαν του είδους…επίσης αποτελεί αντιπροσωπευτικό είδος της 25χρονης καριέρας τους…για τον λόγο αυτό τρέξτε να πάρετε μια γεύση όσοι απείχατε τόσο καιρό για να δείτε τι χάνατε…λάτρεις των 80ς ενωθείτε…Το γκρουπ στην κυριολεξία δεν έχει χάσει ίχνος από την δημιουργικότητα του με το πέρασμα του χρόνου, αυθεντικός ήχος που δεν χωράει σύγκριση…καλά δεν έχω λόγια φυσικά για τον Μartin Gore όπου τυγχάνει να είναι και ο βασικός συντελεστής…όλα τα κομμάτια υπογεγραμμένα από το ευλογημένο του χεράκι…Δυστυχώς αυτή η δουλειά δεν περιλαμβάνει καμία συμμετοχή του συνθέτη στα lead vocals .Το CD περιλαμβάνει ένα τραγούδι από κάθε studio album τους except Black Celebration…και μην ξεχάσω να προσθέσω ότι το CD track listing περιέχει 23 κομμάτια. Εν αντιθέσει, το DVD track listing περιέχει μια σειρά από video-clips…23 στον αριθμό παρακαλώ….βίντεο που αντανακλούν την κουλτούρα της εποχής…ξέρετε σούπερ outfits, μαλλί λάχανο, κίνηση και στήσιμο pure 80s…με πιάνουν όσοι έχουν κάνει διατριβή στο στοιχείο MTV… plus a short film με συνεντεύξεις από όλους τους παράγοντες κάνοντας ιστορική αναδρομή στην πολυετή τους career …everything counts, strange love, I feel you, behind the wheel, shake the disease, personal Jesus, it’s no good…τι να λέμε…σκέτη πώρωση, ανατριχίλα!

Που αλλού πάμε τώρα…ναι…ας κάνουμε μια μικρή παρένθεση πριν συνεχίσουμε με το επόμενο μας θέμα…SONIK Magazine Τεύχος Δεκεμβρίου…γνώριζα την ύπαρξη του αλλά ποτέ δεν επιχείρησα να το αγοράσω. Και ίσως έπεσα διάνα, ίσως στο χειρότερο issue until now…αφιέρωμα στο dance στερέωμα, στην hip hop σκηνή και στην acid house…ότι αντιπαθώ…what??? Οινόφυτα και αναφορές στα open-air rave parties?????????? μέχρι το σημερινό κατεστημένο του clubbing… «τρεις δεκαετίες που έκαψαν μυαλά και ηχεία» (ευτυχώς, η ίδια δεν κάηκα...)…θυμήθηκα τρυφερές ηλικίες, Sunrise zone , Infinity’s parties, flyer culture, Άλσος στο Πεδίον του Άρεως…πόσο έχω αλλάξει από τότε…thank god… Ενθουσιασμένη λοιπόν με το νέο μου απόκτημα…ξεφυλλίζοντας το, unfortunately απογοητεύτηκα γιατί προσδοκούσα μια εναλλακτική αρθρογραφία, νέα από την rock/underground/punk/gothic/synth/electro pop σκηνή, καμία σχέση…ο Tom Waits, ως «Βραχνός Προφήτης» (αυτός δεν είναι και δίσκος του Θ. Παπακωνσταντίνου;), αποπειράθηκε να μου φτιάξει την διάθεση, but it was not enough ... έτυχε δεν αντιλέγω, I will give it a shot once more…ελπίζω να μπορέσει επανορθώσει!

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να κλείσω με μερικά νέα από το Gagarin 205: Porn Filmfestival Berlin in Athens with George Fakinos at the decks...σας λέει κάτι? Αποκλείεται να μην το έχετε ακούσει!!! “Μετά από την τεράστια επιτυχία που σημείωσε στο Βερολίνο το Berlin Porn Film Festival, η Proud Promotions και η Astra Production, διοργανώνει το Porn Film Festival στο Gagarin Live Music Space. Για 4 μέρες 18-21 ιανουαρίου 2007 το Athens Porn Film Festival μας οδηγεί σε ένα ηδονικό λαβύρινθο όπου κάπου μεταξύ τέχνης και πολιτικής, ονείρου και πραγματικότητας, θα γνωρίσετε τις τρυφερές και τις σκοτεινές πτυχές μιας αληθινής, αυθεντικής, καλλιτεχνικής πορνογραφίας. Το φεστιβάλ θα φιλοξενήσει τους πιο πρωτότυπους, θαρραλέους, καταξιωμένους οραματιστές από τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, το θέατρο, τη μουσική, την καλλιτεχνική σκηνή, τον κόσμο του πορνό και ακόμα του καραόκε πορνό για να προβάλει και να ξεναγηθεί στην δημιουργική απενοχοποιημενη πορνογραφία που δεν βρίσκεις στα πατάρια του video club. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, καλλιτέχνες από ολη την Ευρώπη και Αμερική ακόμα και από την Ιαπωνία θα παρουσιάσουν την δουλεια τους και θα ανοίξουν τους ορίζοντες και θα δώσουν τις δικές τους απαντήσεις στις κοινωνικές και αισθητικές ερωτήσεις, του πως εκπροσωπούμε τον εαυτό μας ως σεξουαλικά όντα. Porn Karaoke, προβολές ταινίων, sex show, performances, dj's line up, ομιλίες, παρουσιάσεις, συναυλίες”
Δεν πιστεύω να λείψει κανείς…κάναμε την μαλακία, μετά συγχωρήσεως, και εγκαταλείψαμε την πρόταση TORTURE GARDEN εκείνο το βράδυ (για να μην θυμηθώ και τις Dirty Princess όπου αγνοούσαμε την ύπαρξη τους)…αλλά αυτά τα shows my dear δεν χάνονται…είναι το αλατοπίπερο στην μίζερη ζωή μας! Χαχαχαχχαχα μην βαράτε όλοι μαζί…πλάκα στην πλάκα εγώ θα είμαι εκεί να ενισχύσω αυτού του είδους την κινητοποίηση…καλή εβδομάδα

Υ.Γ. Επιστρέφω soon με νέο post-αφιέρωμα στην Κοιμωμένη που μας έκανε ένα με το πάτωμα…συνοδευόμενο με ευρύτερες αναζητήσεις και θέματα που υπολείπονται από προηγούμενη φορά.

More than words...

Καλημέρα......
Δεν υπάρχουν άλλα λόγια ...στέρεψαν...Δεν υπάρχουν ρίσκα που να παίρνονται με γνώμονα τα συναισθήματα και μόνο και δεν υπάρχουν συναίσθηματα που να μπαίνουν στην ζυγαριά...ο πόνος είναι πάντα ο ίδιος...γι'αυτό υπάρχει μονάχα ένας τρόπος......to leave...to leave it all behind...


Nothing could be bring me closer
Nothing could be bring me near
Where is the road I follow?

Believing, leave

It's under, under, under my feet
The scene spread out there before me
Better I go where the land touches the sea
There is my trust in what I believe
That's what keeps me,That's what keeps me,That's what keeps me down,
To leave it, believe it,Leave it all behind
Shifting the dream
Nothing could bring me further from my old friend time
Shifting the dream
Charging the scene
I know where I marked the signs
.................................
Lift me, lift me,
I attain my dream
I lost myself, I lost them
Heartache calling me
I lost myself in sorrow
I lost myself in pain
I lost myself in gravity,
Memory, leave, leave, leave

Midnight hands, my eyes are still
I walk into the scene
Shoot myself in a different place
Leavin'
Longed for this to take me,Longed for my release
Waited for the coming
Leavin', leave
Leave, leave
Leavin', leavin'Leavin', leave ................









Υ.Γ.: "Και τούτα τα κορμιά πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές. Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
Δεν θα μπορέσουν μόνο θα τις ξεκάμουν
Αν ξεγίνονται οι ψυχές… " Σεφέρης

Στο Κλουβί με τις Τρελές.......???

Και τώρα τι??? Εννοείται…τα κεφάλια μέσα…κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…όλοι οι εργατοπατέρες επέστρεψαν στα πόστα τους…. συνεχίζουν κανονικά την ζωή τους…όχι ότι εμείς βέβαια κάναμε κάτι διαφορετικό τις μέρες αυτές για να επανέλθουμε πίσω στους κανονικούς ρυθμούς…για εμάς τώρα αρχίζει το ξεφάντωμα…όταν όλοι ήταν έξω και διασκέδαζαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες εμείς κάπου αράζαμε…και όχι δεν είμαι απ’ αυτούς που γκρινιάζουν για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο τις ημέρες των γιορτών στην αβάσταχτη υποψία ότι κάποιος, κάπου περνάει καλύτερα από εμένα…απλά επέλεξα να δώσω το προβάδισμα στους πιο πεινασμένους για διασκέδαση!!!!

Σήμερα λοιπόν το χάραμα ξεφυλλίζοντας το ένθετο περιοδικό Big Fish συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι μάλλον πάσχω από συμπτώματα κατάθλιψης…αλήθεια λέω δεν υπερβάλλω…και η ειρωνεία είναι ότι μάλλον τα ίδια συμπτώματα παρουσιάζουν και πρόσωπα του στενού μου οικογενειακού και φιλικού μου περιβάλλοντος…χαχαχαχα μην νομίζετε δεν θέλει και πολύ … Δύο ψυχίατροι και δυο ψυχολόγοι μέσα από το δικό τους χώρο, δίνουν το στίγμα των πιο συχνών ψυχικών νόσων μέσα στο έτος που πέρασε. Για ποιο λόγο λοιπόν οι Έλληνες επισκέφθηκαν τον ψυχίατρο ή το ψυχαναλυτή τους το 2006; Γιατί είχαν κατάθλιψη το 70% ή άγχος το 45% .Κλειστοφοβία, αγοραφοβία, μικροβιοφοβία, εμμονές είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα της νόσου. Αγοραφοβία= αποκλειστικό μου προνόμιο το διεκδικώ συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό! Ο ψυχαναγκαστικός τύπος καταθλιπτικού= εκείνος που αν δεν βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αν δεν πλύνει 20 φορές την ημέρα τα χέρια του, αν τα ρούχα του δεν είναι στην θέση τους, δεν μπορεί να είναι ήσυχος. Πολύ οικείο μου ακούγεται, όχι μην φοβηθείτε δεν αφορά εμένα προσωπικά. Αλλά συμπτώματα που παρουσιάζονται στο άρθρο είναι: «χαμηλή αυτοεκτίμηση, με αντίστοιχη έλλειψη αυτοπεποίθησης, συναισθήματα μειονεξίας, άτομα με τάσεις αυτομομφής δηλ. άτομα που τα βάζουν συνεχώς με τον εαυτό τους, νιώθουν υπαίτιοι για ότι συμβαίνει στον χώρο τους, ενώ κλασική ατάκα είναι “κανείς δεν με καταλαβαίνει”». Μήπως ταυτίζεστε με κάποια από τα παραπάνω…???? Γιατί αν δεν κάνω λάθος όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε αισθανθεί κάπως έτσι κάμποσες φορές στην ζωή μας που περνά. Εξίσου δημοφιλής είναι και η κατάθλιψη που προκαλείται όταν σωματοποιείς τις δυσάρεστες καταστάσεις που σε περιβάλλουν, όταν δεν έχεις τον τρόπο να τις αποβάλεις ώστε να αποφύγεις το τέλμα που διαφαίνεται. Άλλοι έχουν πονοκεφάλους/ ημικρανίες (όπως εγώ), άλλοι έχουν πόνο στο στομάχι, κάνουν όλων των ειδών των εξετάσεων για να καταλήξουν οι γιατροί στο ότι είναι ψυχολογικό.

Αποφανθήκατε? Συμπέρασμα? Ε ναι λοιπόν όλοι μας είμαστε επιρρεπής στην κατάθλιψη και δεν χρειάζεται να την αντιμετωπίζουμε σαν μια ανίατη πάθηση, να μας ξενίζει και να αναρωτιόμαστε…είναι δεν είναι τρελός…άλλοι το ξεπερνάνε από μόνοι τους, άλλοι ίσως να χρειάζονται ένα χεράκι βοηθείας από κάποιον ειδικό. Εξάλλου, σύμφωνα με ερευνά που είχε πραγματοποιηθεί πριν από έξι χρόνια, στην Ελλάδα το 70% του δείγματος έδειχνε ότι είχε περάσει από περίοδο κατάθλιψης έστω και για μια φορά στην ζωή του. Τι λέτε λοιπόν το έχω??? Εγώ έτσι λέω…Καλωσορίστε με και εμένα στο «κλουβί με τις τρελές» γιατί εκεί ανήκω. Δεν φταίω εγώ, το σύστημα…χιχιχιχι

Sonnet!!!!!!!!!!!!

.....Κάτι γίνεται αυτές τις μέρες και απο παντού ακούγεται, σιγοψιθυρίζεται, προβάλλεται ως soundtrack σε ταινίες το αγαπημένο μου sonnet των Verve...βαλτοί πρέπει να είναι όλοι...Ο Richard Ashcroft σε μια ερμήνεια σταθμό στην καριέρα του...πειράζει τώρα που έχω μπει στον πειρασμό και θέλω να κάνω post άλλο ένα βιντεάκι..εεεε Πάρι δεν πειράζει...????Θα προτιμούσα να ποστάρω την live version του κομματιού σε μια συναυλία των Verve στο Ηaigh Hall το 1998 - πράγματι πρέπει να είναι μια απο τις καλύτερες performances που έχω ακούσει ποτέ live απο συγκρότημα-αλλά καταλήγω στο γνήσιο, ένα και μοναδικό videoclip...

Αδυναμίες, στιγμές ανεξίτηλες και ακόρεστες στον χρόνο... αξίες και αναμνήσεις που δεν ανταλλάσονται με τίποτα στον κόσμο...εξάλλου όλοι μας γι'αυτές ζούμε ...ζούμε για ένα όνειρο...για ένα σονέτο...

My friend and me

Looking through her red box of memories

Faded I'm sure

But love seems to stick in her veins you know

Yes, there's love if you want it

Don't sound like no sonnet,

my lord

Yes, there's love if you want it

Don't sound like no sonnet, my lord

My lord................

Here we go again and my head is gone, my lord

I stopped to say hello

"Cause I need you to know, by now

By nowBy nowBy nowBy now........"

Domino Dancing...All day all day...

Για να δούμε θα τα καταφέρουμε εν τέλει...σβήνουμε τα παλιά σχόλια και τώρα που είμαστε πλέον σίγουροι οτι εμφανίζεται το βιντεάκι σας αφήνω να το απολαύσετε ( όσοι είστε fun και δεν το θεωρείται gay friendly)...προσωπικά εγώ τρελαίνομαι-που λέει και η ελενίτσα- μιας και μου θυμίζει κάτι απο την παιδική μου ηλικία...ή και απο την εφηβική μου αμα λάχει...καθηλωμένη ώρες στο MTV έβλεπα να παρελαύνουν μπροστά απο τα μάτια μου όλοι οι ποπ σταρ της δεκαετίας του 80-90......και τώρα που ενηλικιώθηκα (πάει λίγος καιρός χιχιχιχι) κολλημένη ακόμη με την "μπάλα"...σκηνές απείρου κάλλους ...let's enjoy...all day all day...