This World is Only Mine...

Σκεφτόμουν αυτό το μικροσκοπικό καφέ στην οδό Λυκαβηττού (;) που προσφέρει μαζί με το πρωινό εσπρεσάκι Portioli- εσύ φταις με την εμμονή στα ονόματα- λαχταριστά μίνι κρουασάν βουτύρου τυλιγμένα σε ανακυκλωμένο χαρτί. Είναι η νέα μου ανακάλυψη! Βέβαια δεν ήταν τυχαίος ο συνειρμός…διασχίζοντας τον πλατύ δρόμο με τα μεγάλα πεζοδρόμια, τους επιβλητικούς φοίνικες, τους καταπράσινους κρεμαστούς κήπους, τους ποδηλατοδρόμους, τις πράσινες ταράτσες, τα παρκαρισμένα υβριδικά αμαξάκια που δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον με τις περίφημες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα…?και αναρωτιόμουν γιατί η χώρα μας βρέθηκε, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, εκτός Πρωτοκόλλου Κιότου, γιατί τέτοια επιμονή οι ΟΗΕδες να γνωστοποιούν αναληθή στοιχεία, εξάλλου...είναι περιττή η συμμόρφωση μας στην νομοθεσία εφαρμογής του συστήματος καταγραφής ρύπων…αφού όλα λειτουργούν ρολόι σε αυτή την χώρα…
...δεν πλουτίζουμε λίγο ακόμη το σενάριο επιστημονικής φαντασίας που περιγράφουμε παραπάνω προσθέτοντας άλλη μια χαρωπή νότα στο ειδυλλιακό σκηνικό μέρος; Once upon a time…κάπου στο Μπέβερλυ Χιλ της Αθήνας, ένας ημίγυμνος, πανέμορφος άντρας γύρω στα 32, με κατάλληλο outfit, ακουστικά στα αυτιά, με μελαψούς καλλίγραμμους κοιλιακούς να ζωγραφίζουν συννεφάκια πάνω από το μπουχτισμένο κεφαλάκι μου, έχει το «θράσος» να κάνει joking συμβολή Ακαδημίας και Λυκαβηττού...σάστισα…είναι αυτό το γεγονός ευκαταφρόνητο και δίχως σημασία;
Τι Πρωτόκολλα μου τσαμπουνάτε; Εγώ είμαι Ελληνάρας, λαϊκό παιδί, δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε, θα ανεβάζω το volume στο κωλοφτιαγμένο μου αμάξι, και όταν θα γιορτάζω την, όπως επιβάλλει η μάζα, μια φορά τον χρόνο, Ευρωπαϊκή ημέρα δίχως αυτοκίνητο, θα μπαίνω στο βαγόνι του τραίνου με ορμή γιατί βράζει το αίμα μου, και πριν βγεις θα σε χτυπάω και δεν θα σε αφήνω να βγαίνεις, αν δεν μπω εγώ πρώτα, και δεν θα σου ζητήσω συγνώμη… γιατί εγώ ο γκρέκο γαμάει…και θα παρκάρω όπου γουστάρω για να μην μένει χώρος ούτε για πτυσσόμενο ποδήλατο μικρού παιδιού, και θα τα σπάω, και θα μολύνω το περιβάλλον μέχρι να εκραγεί η τρύπα του Μάγου Όζον, και θα σπαταλάω τους «ανεξάντλητους» φυσικούς μας πόρους γιατί μου ανήκουν…αυτή η χώρα μου ανήκει..γκα γκα;