Friday, February 29, 2008

Ανεμοδαρμένη

Σήμερα αλλάζουμε σελίδα...ίσως αργήσω στο επόμενο ραντεβού , θα μου πεις για πότε προβλεπόταν...αν πω μετά από πέντε μήνες ίσως ακουστώ υπερβολική...πολύ με αποκαλούν έτσι...το συναίσθημα είναι που μεταφράζεται καμπόσο και όχι η υπερβολή...με αυτήν εύκολα ενδύονται οι λέξεις και ξεχειλίζουν από το στόμα...ομολογουμένως οι τελευταίες μέρες ήταν δυσκολοδιάβατες... μοναχά δύο ώρες ξεγνοιασιάς ζήσαμε ξανά στο Νοσφεράτου της οδού Γερμανικού και μια ώρα στο unplugged που αποδείχθηκε ανάξιο λόγου... αλλά επανήλθαμε, το μυαλό πάντα επιστρέφει στις σκέψεις του αλλά δεν θέλει αλλό να υπομένει, να συζητά ... είναι μάταια όλα...μην φοβάσαι, μην δείξεις αδυναμία-δειλία, είσαι ότι δηλώσεις, μπορείς να τα καταφέρεις και μην είσαι ανασφαλής στυλώσου, όλα καλά θα πάνε άνοιξε τα φτερά σου, φύγε φύγε όσο πιο μακριά μπορείς είσαι νέα μην μιζεριάζεις ανοίγονται πόρτες μπροστά σου...
νιώθω σαν μικρό παιδί ακατέργαστο, άπειρο...γιατί γαμώτο τι κατάλοιπα κουβαλάω... κουράστηκα, κουράστηκα γαμώτο μου ειλικρινά θέλω να νιώσω λίγη ασφάλεια...είναι τόσο άξια μομφής η έννοια αυτή...??? Τα ανήσυχα πνεύματα δεν ξεκουράζονται ποτέ ανεμοδαρμένη ήσουν και θα είσαι πάντα!

2 comments:

Zissis said...

Δεν θέλω να σε ξενερώσω, αυτό που θα σου πω το λέω με χαμόγελο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Ούτε θα υπάρξει ποτέ. Από τις σπηλιές αυτό κυνηγάμε. Να νιώσουμε ασφαλείς. Και πάντα ξεχνάμε ότι ο μόνος τρόπος για να είμαστε ελεύθεροι, είναι να αποδεχτούμε ότι ποτέ δεν είμαστε ασφαλείς. Άρα; Τι μένει;
Να ρουφάμε το ΤΩΡΑ και να πάει να γαμηθεί το μετά.
Μη μασάς.
Δεν είσαι μόνη σου.

Zarathustra said...

...ναι ίσως στ'αλήθεια να μην αποζητώ την ασφάλεια..η ασφάλεια για μένα δεν συνεπάγεται μόνο την έννοια σιγουριά...δεν μ'αρέσει να θεωρώ κάτι δεδομένο...δεν βρίσκω ουσία..μ'αρέσουν οι απρόβλεπτες καταστάσεις...από την άλλη όμως καλό μου...κουράστηκα επαγγελματικά να πω...??όχι και συναισθηματικά...
να μην καταλήγω πουθενά...να τελειώνουν ολά και να ξαναρχίζουν...δεν ξέρω τελικά τι μου λείπει πιο πολύ...όσο συνεχίζω μάλλον σε μπερδεύω...με τις φλυαρίες μου
τουλάχιστον το εκτιμώ όταν μου λες ότι δεν είμαι μόνη...
καλό βραδύ...