Sunday, November 11, 2007

..Που να'σαι Ρωτόκριτε?


Εν έτει 2007 δύο νέα παιδιά, ο 24χρονος Βαγγέλης και η 17χρονη Ειρήνη, αποφάσισαν να απεμπλακούν με άδοξο δυστυχώς τρόπο από τα στεγανά μιας κλειστής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που ο θεσμός της οικογένειας και οι δεσμοί αίματος που τους συνέδεαν στάθηκαν τροχοπέδη στον έρωτα τους...ο κύκλος που δεν συναινεί και απορρίπτει με αιχμηρό τρόπο το συναίσθημα ήταν η αιτία που κατέστησε τα παιδιά αυτόχειρες...μέσω ενός ισχυρού φυτοφάρμακου. Τοποθεσία και μάρτυρας του γεγονότος η περιοχή Πλατιά Όψη στην Ιεράπετρα Κρήτης. Ειπώθηκε ότι ο Ερωτόκριτος ζωντάνεψε και πάλι στην αφέντρα του γυαλού, την Κρήτη. Δυστυχώς όμως το πέμπτο και τελευταίο χωρίο του ποιητή Κορνάρου δεν συνάδει με το θρήνο που θέρισε την οικογένεια του νεαρού Βαγγέλη. Εκείνος δεν τα κατάφερε, όμως τι να απέγινε άραγε το ανήλικο κορίτσι? Αν επιβίωνα εγώ μετά από ένα τέτοιο δράμα, ένας θα ήταν ο δρόμος...

Σαφώς επηρεασμένη από τα γεγονότα στην Ιεράπετρα και στα Ζωνιανά, ξεθάβω από το συρτάρια μου την κρητική μουσική, τις μαντινάδες με τους ομοιοκατάληκτους στίχους, τους καστρινούς και τα πεντοζάλια...μαθαίνω να χορεύω...και με ξορκίζω... δεν θα λησμονήσω ποτέ ξανά τις ρίζες μου, τις ανακαλύπτω από την αρχή, νιώθω υπερήφανη που καταγόμαι από το Ρέθυμνο της Κρήτης και τίποτα και κανένας οπλαρχηγός ή έμπορος ναρκωτικών, καμία μειοψηφία, δεν μπορεί να αμαυρώσει την τύχη του και την λεβεντιά του, την ιστορία της Κρήτης και τον πολιτισμό της... άλλωστε αυτό το "απόστημα" για να σπάσει και να καθαρίσει πρέπει να βγει από την ρίζα του, το παρακράτος ξεκινάει μέσα από την αστυνομία και οι υποτιθέμενοι κοινωνικοί λειτουργοί που θα σταλούν για να επιτελέσουν το έργο τους στα χωριά μου προκαλεί μοναχά τον γέλωτα ...λες και πρόκειται να απευθυνθούν σε άτομα με ειδικές ανάγκες ή πρώην κρατούμενους που επιζητούν την ένταξη τους στην κοινωνία. Μα για ποιον λόγο να το κάνουν όταν η νοσηρή κατάσταση της ανοχής της κοινωνίας ξεκινάει από την πρωτεύουσα, όταν τα γκέτο έχουν παρεισφρύσει στα προάστια, όταν π.χ. τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται στην Βέροια κοκ. Τι συμφωνία άραγε δεν έκατσε ανάμεσα στους φιλάργυρους αστυνομικούς, τους ιθύνοντες πολιτικούς ή βουλευτές με τα μόλις χτες φιλικά τοιυς κυκλώματα προστασίας, εμπορίας όπλων και ναρκωτικών που αποφάσισαν όλως τυχαίως να ξεκουκουλώσουν γιατί τα χαλάσανε στα λεφτά... θα το μάθω πολύ σύντομα που θα μου πάει!

Επειδή με παρέσυρε το ρέμα και αρχικά είχα σκοπό άλλα πράγματα να πω, βάζω στο cd player μια μαντινάδα, ανάβω το τσιγάρο του δειλινού, ξεδιαλύνω την θαμπή σου εικόνα, φαντάζομαι τα μεσημέρια να αλωνίζεις στους αγρούς, θυμάμαι τους Αρμένους, βράδυ Σαββάτου και απογεύματα στη μεσοχωριά, κάνω κτήμα μου την μαντινάδα, και πριν την καταπιώ με όλη μου την ανάσα, την παίρνω και την αφιερώνω στις αλύτρωτες ψυχές, σε εκείνες που χαθήκανε και σε εκείνες τις ζωντανές νεκρές...


Φτώχεια περνώ στον έρωτα...
Φτώχεια περνώ στο έρωτα...την φτώχεια που περνούνε
Αχ η φτώχεια που περνούνε τα μαδαρίτικα πουλιά όντε θα χιονιστούνε

....
εμπερδεψάτο το κορμί...
εμπερδεψάτο το κορμί τσι αγάπης σου τα πάθη
αχ τσι αγάπης σου τα πάθη μα δεν...
...μα δεν μαλώνω την καρδιά που κάνει τέτοια λάθη

.....

λυπούμαι την...
λυπούμαι την, τηνε καρδιά που την εχτυπούνε οι πόνοι
αχ που την εχτυπούνε οι πόνοι
...πάνω στην πρώτη μαχαιριά
πάνω στην πρώτη μαχαιριά δεύτερη δεν σηκώνει
αχ η δεύτερη δεν σηκώνει

......

άργησε στα χείλη μου το γέλιο να προβάλει
αχ το γέλιο να προβάλει....
πάνω στην πρώτη μαχαιριά
...πάνω στην πρώτη μαχαιριά μην ξαναρίξεις άλλη
αχ μην ξαναρίξεις άλλη...

.....

άργησε στα χείλη μου το γέλιο να προβάλει
...το γέλιο από τα χείλη μου
το γέλιο από τα χείλη μου εχάθηκε από τώρα...
…εχάθη
...εχάθηκε από τώρα, γιατί είναι οι πίκρες τσι αγάπης σου τα δώρα

.....

..τα μαύρα έβαλε η καρδιά
...τα μαύρα έβαλε η καρδιά
...και τα έχει συνηθίσει
αχ και τα έχει συνηθίσει και...
και πως θα το ξαναδεχτεί για να ξαναγαπήσει

..............

ποτές δεν γνώρισα χαρές,
χαρές δεν περιμένω
αχ χαρές δεν περιμένω,
...μοιάζω σαν να είμαι του βουνού...
μοιάζω σαν να είμαι του βουνού πουλί κυνηγημένο...
πουλί κυνηγημένο...
αχ ποτέ δεν γνώρισα χαρά...
χαρές δεν περιμένω

.............

τσιγάρο την αγάπη μας
τσιγάρο την είχες καταντήσει
αχ την είχες καταντήσει
δεν υπολόγισες ποτέ πως θα καεί να σβήσει....

8 comments:

lo-li said...

:-)
Ενώ διάβαζα το κείμενο σου έπαιζε το soundtrack του In the mood of love κι ένιωσα κάπως..Είναι δυνατόν να υπάρχουν Ρωμαίοι κι Ιουλιέτες στις μέρες μας? Σ αυτή την κωλοεποχή που δε δέχεται ρομαντικούς κι αιθεροβάμωνες? Κι όμως...
Ααχ ρεε αυτές οι μαντινάδες σας..!


(καλά για τα Ζωνιανά άσ το δεν το σχολιάζω γιατί θα χαλάσω την ατμόσφαιρα Β-/)

Zarathustra said...

Φυσικά και είναι δυνατόν...δεν ξέρω όμως αν πρέπει να νιώσω την θλίψη,την χαρά ή την ανακούφιση που υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι...πως μπορούν να επιβιώσουν στην εποχή μας οι ρομαντικές ψυχές, όπως βλέπεις δεν τα καταφέρνουν με επιτυχία!
Αυτές οι μαντινάδες φταίνε παιδί μου για την χρήση χασίς... καλά τα λέω εγώ, είναι δυνατόν να την βγάλεις καθαρή ακούγοντας τέτοια μουσική και στίχους...ένα τσιγαράκι τουλάχιστον θα ανάψει στα χείλη ή τόνοι από αλκόολ θα τα δροσίσουν...εμένα τουλάχιστον με κατέστρεψαν κάτι βράδια στο Ρεθυμνάκι!!!χαχαχα
Όσο για τα Ζωνιανά καλύτερα ναι,
μην το συζητήσουμε...
Καλημέρα...

seaina said...

Γεια σου ρε Συντέκνισσα και Συντοπίτισσα!! Και εγώ είμαι υπερήφανη που είμαι κρητικιά και Ρεθυμνιώτισσα και δεν είναι δυνατόν κανένας Ζωνιανός να το αλλάξει αυτό.
Καλή εβδομάδα!

Anonymous said...

"δεν ξέρω όμως αν πρέπει να νιώσω την θλίψη,την χαρά ή την ανακούφιση που υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι"

Νομίζω πως το συναίσθημα περιλαμβάνει λίγο απ' όλα...

Anonymous said...

Πιστεύω ότι η Κρήτη είναι ένα νησί ολίγον "ακραίο". Από την μια έχει τους νταήδες τους κρητικούς με τα κουμπούρια και τις μπαλωθιές να παιρνουν τον νόμο στα χέρια τους κτλ,κτλ, και από την άλλη βγάζει έναν Καζαντζάκη και έναν Θεοτοκόπουλο και σίγουρα όχι μόνο.
Ειναι πολύ παράξενο να γεννιούνται τόσο ελεύθερα πνεύματα μαζί με τα πιο "κλειστά" μυαλά! αλλά και αυτό ειναι που την κάνει ξεχωριστή,ένα νησί με την μεγαλύτερη ιστορία και με έναν από τους πιο σημαντικούς (και άγνωστους) πολιτισμούς στην ανθρωπότητα.
Υο!

Rizobreaker said...

Τι να πεις κανείς... Είναι που ζούμε σε πολιτισμένη κοινωνία!!!

Θα συμπλήρωνα κι εγώ μια μαντινάδα που έγραψα πριν αρκετά χρόνια...
"Πόλεμος ειν' ο έρωτας, γι' αυτό κι εγώ ελπίζω!
Πως όσες μάχες γίνονται, όλες θα τις κερδίζω!"

Zarathustra said...

Μια το κράτος εν κράτει, οι βεντέτες και η χρήση όπλων ως είδος ψευτομαγκιάς (και δεν αναφέρομαι στις μπαλωθιές), μια τα σπασμένα μπουκάλια ως τρόπος διασκέδασης (που αναφέρεις στο μπλογκ σου)...όλα είναι δείγματα μιας μειοψηφίας ανθρώπων δίχως παιδεία και κοινωνική μόρφωση...επακόλουθο της δυσπραγίας και της παθογένειας του συστήματος...το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει...δεν έχουμε όλοι τις ίδιες επιλογές, γεννιόμαστε και καλούμαστε να υιοθετήσουμε ανάλογα με το περιβάλλον μας, που μας διαμορφώνει έστω και πρώιμα σαν προσωπικότητες, ένα συγκεκριμένο μοτίβο...μεγάλη συζήτηση...
Αλήθεια από κρατάει η σκούφια σου μικρέ ριζοσπάστη?
καλημέρα

Rizobreaker said...

Από που κρατάει η σκούφια μου εε?? Λοιπόν... Βασικά είμαι απ' τα Δωδεκάνησα (βρες εσύ το νησί...χεχε)! Αλλά έχω καταγωγή και (από τη μεριά της μάνας μου) από Κρήτη και συγκεκριμένα από ένα χωριό του Λασιθίου κοντά στη Σητεία!

Η δική σου σκούφια?? ;-)

υγ: Γιατί με λες "μικρό ριζοσπάστη"? Δε σου γεμίζω το μάτι??? εεε?? ;-)