Friday, November 17, 2006

Τέλος Εποχής!


Άλλη μια δημιουργική εβδομαδά φθάνει στο τέλος της. Αναρωτιέμαι για πόσο καιρό ακόμη θα ζώ έτσι...μέσα σ’αυτήν την στασιμότητα. Σήμερα δεν ξύπνησα και πολύ άσχημα ψυχολογικά, αυτό βέβαια δεν συνεπάγεται μια αλλαγή...το κενό παραμονεύει πάντα εκεί...Παρόλο που κοιμήθηκα ελάχιστα, ξύπνησα μιας και οι εκκρεμότητες τρέχουν, αποφάσισα να επισκεφθώ τον παλιό μου εργασιακό χώρο μήπως προκύψει τελικά κάποια συμφωνία για δουλειά. Δυστυχώς η κακή μου τύχη συνομώτησε στο να μου τα χαλάσει ONE MORE TIME. Δεν παραπονιέμαι!!! Στο τηλεφώνημα που έκανα για να επιβεβαιώσω το ραντεβού ακούω να μου λένε: «Δεχτήκαμε κλήση να εκκενώσουμε τον χώρο, θα εκπυρσοκροτήσει εκρηκτικός μηχανισμός!!!Μικέλα μην έρθεις είμαστε όλοι εκτός κτιριού, απο Δευτέρα σε περιμένω». Τι ενθαρρυντικά λόγια! Τι ωραία μέρα ξεκίνησα να πάω και εγώ σε δουλειά. Σήμερα που όλοι οι ψυχανώμαλοι υπερασπιστές του δημοκρατικού γίγνεσθαι έχουν ξεχυθεί στους δρόμους για να γορτάσουν την 17 Νοέμβρη με δοξασμένο και πάνω απο όλα εγκωμιαστικό τρόπο προς τιμήν των «πεσόντων» και προς τιμήν όλων αυτών που έκαναν επανάσταση κάπου...κάπως...κάποτε! Εντάξει μωρέ τουλάχιστον βρήκα την δικαιολογία που αναζητούσα...δεν θα σιχτιρίζω το κάρμα μου, το τάντρα μου και το φένγκ σούι όλο το πρωί...γιατί γουστάρω που έπεσα θύμα των συγκυριών... των εορταστικών πανηγυρισμών και όχι της κακής μου τύχης, προς Θεού δεν φταίει η μοίρα κανενός εμείς την φτιάχνουμε, την δημιουργούμε και την δρομολογούμε όπως εμείς επιθυμούμε...η κατά συρροή «τυχαίων» γεγονότων που απώτερο σκοπό έχουν να διαλύσουν το νευρικό σου σύστημα, να γειώσουν κάθε εγκεφαλικό σου κύτταρο είναι καθαρά συμπτωματικό. Κανένας δεν σ’έχει βάλει στόχαστρο, κανένας δεν έχει βαλθεί να παίξει μαζί σου...δεν είσαι η μαριονέτα κανενός, εσύ η ίδια εκπέμπεις αρνητική ενέργεια βρε χαζούλα και γι’αυτό, μην στεναχωριέσαι, όλες οι βρωμοκαταστάσεις που περνάς, που έχουν εγκλωβίζει κάθε σου σκέψη, είναι άμεσα συνυφασμένες με τον αρνητισμό σου, κατάλαβες, λειτουργείς σαν μαγνήτης της μαλακίας και της κακοτυχίας σου!!!! Να πώ και άλλα για να πειστώ οτι είναι έτσι???

Δεκάλογος με τίτλο «παρηγοριά στον άρρωστο»:
  • Μην σε παίρνει απο κάτω, κανένας δεν χάνεται...
  • Κάθε εμπόδιο για καλό!
  • Μην αγχώνεσαι όλα θα φτιάξουν.
  • Στην αρχή είναι δύσκολα πρέπει να υπομένεις και να επιμένεις.
  • Θα τον βρείς τον δρόμο σου δεν υπάρχει περίπτωση.
  • Την υγειά σου να έχεις πάνω από όλα και τα άλλα θα έρθουν.
  • Είναι φυσιολογικό να κοιμάσαι τόσες ώρες για να μην σκέφτεσαι, κοιμάται και ο μύς του εγκεφαλού τώρα που είσαι ανενεργή, είναι παροδικό.
  • Μην ακούω μαλακίες οτι έχεις συμπτώματα κατάθλιψης, μια χαρά είσαι, υπάρχουν και χειρότερα.
  • Ποτέ κανείς δεν πάει καλά σε όλους τους τομείς, εσύ έχεις την σχέση σου αλλά δεν έχεις δουλειά ενώ εγώ δουλεύω ώρες και είμαι μόνη/μόνος.
  • Σε καταλαβαίνω. Όλοι περνάνε άσχημα τον τελευταίο καιρό. Φάση είναι.

Is there anyone out there that he could tell me, for once, something different? I am tired baby, I am so tired!!! Δεν θέλω να ακούσω άλλα κλισέ, ειλικρινά εκτιμώ βαθιά την προσπάθεια τρίτων, αλλά δεν βοηθούν πια! Τίποτα δεν είναι στην ζωή όπως πρίν, στην δική μου ζωή. Δεν φοβάμαι να το αποδεχτώ. Έχω αναθεωρήσει γιατί έχω αρχίσει να απομυθοποιώ τα πάντα και αυτό δεν οφείλεται στο οτι είμαι άνεργη. Πόσο απαξιωτικό συναίσθημα για μια ρομαντική φύση σαν και την δική μου. Συμπέρασμα: Είμαι πολύ καλά γιατί μεγαλώνω και είναι πέρα απο τις δυνάμεις μου να το ελέγξω.
Μια ανασκόπηση προς τα μέσα και τα έξω.

I took a drive today
Time to emancipate
I guess it was the beatings... made me wise
But I'm not about to give thanks, or apologize
I couldn't breathe, holdin' me down
Hand on my face, pushed to the ground
Enmity gauged, united by fear
Forced to endure what I could not forgive...

5 comments:

javapapo said...

Μάλιστα όχι άλλα κλισε, χμμ σεβαστό!Ωραία λοιπόν.Επειδή κανείς δεν μας είπε και δεν μας υπέγραψε οτι η ζωή είναι εύκολη (σε όλες τις εκφάνσεις της)...πως θα σου φαινόταν το

σκάσε και κολύμπα;
(χμμ θα μου πεις...κλισε και αυτό..ναι εχεις δίκιο).


Ωραία γράφεις ..keep blogging!

Anonymous said...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το post προσπαθώντας να αφήσω ένα comment κάπως πιο ήπιο από το "σκάσε και κολύμπα". Αλλά νομίζω πως έτσι είναι. Σκάσε και κολύμπα! Απλά κολύμπα ενεργητικά και όχι παθητικά. Προσπάθησε να αλλάξεις αυτά που μπορείς και να δεχτείς αυτά που δεν αλλάζουν. Μάθε όμως πρώτα ποια είναι ποια...

Zarathustra said...

πρώτα απ'όλα να ξεκαθαρίσω οτι δεν εκτινάσσω κανένα "κατηγορώ" σε κανέναν επειδή ενδιαφέρθηκε να με στηρίξει ψυχολογικά σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου λέγοντας μου "δεν πειράζει θα περάσει" επειδή στα δικά μου αυτιά ηχεί πολυπαιγμένο..και δεν μιλώ για ανθρώπους που ξέρω οτι με νοιάζονται πραγματικά...αλλά και έτσι να ακούστηκε παρεξήγηση...θέλω απλά να δείξω οτι υπάρχει ένας κυκεώνας απο σκέψεις και προβληματισμούς που με έχει εξαντλήσει...απο τον οποίο δεν έχω ακόμη την δύναμη να απαλλαγώ και όπως λέτε ίσως να μην είναι κ στο χέρι μου να αλλάξω πράγματα κ να πρέπει να τα αποδεχτώ...νιώθω εγκλωβισμένη χωρίς να νιώθω οτι είμαι συνάμα το θύμα ή ένα ανενεργό άτομο απαθέστατο...οτι περνάει απο το χέρι μου το κάνω...απο κει κ ύστερα αποφάσεις που αφορούν την ζωή χρειάζεται χρόνος και όχι επιπολαιότητες για να πεις οτι αλλάξες σελιδα, οτι έπαψες να ζείς στην στασιμότητα...καθετι σοβαρο που αποφασιζεις να κανεις απαιτει σκέψη k πολυ χρονο, ώστε να μην συλλογιζεσαι μετέπειτα πόσο βαρύ ήταν το κόστος για τα πράγματα που άφησες πίσω...χώρις μετάνοιες...και γκρίνιες...γι'αυτο λοιπόν αφου τόσο πολύ επιμένετε...ΣΚΑΩ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑΩ..ΓΙΑΤΙ γνωριζω πολυ καλα σε τι κοσμο ζω και επισης εχω μαθει ποια ειναι τα καλα και ποια ειναι τα σκατα που λουζομαι...until the end

Anonymous said...

Καλημέρα

Είδα την ιστοσελίδα σου. Την ξαναείδα. Τη χάζεψα. Μετά άρχισα να διαβάζω. Μετά προβληματίστηκα. Τέλος είπα να γράψω και εγώ κάτι, έτσι για να τιμήσω τον προβληματισμό.

Ο Αντί-κλισέ Δεκάλογος – Απάντηση στην Παρηγοριά

1)Σε παίρνει δε σε παίρνει από κάτω, υπάρχουν στιγμές που όλοι χάνονται. Αυτή είναι η σκληρή ομορφιά της ζωής.
2)Τα εμπόδια δεν είναι πάντα για καλό. Πολλές φορές είναι ανούσια, μας αποδιοργανώνουνε και μας σπάνε τα νεύρα.
3)Άμα δεν αγχώνεσαι, πώς περιμένεις να φτιάξουν όλα ;;;;
4)Ήθελα να ήξερα ποιος έκανε την τρομερή αυτή σκέψη, ότι όλα στην αρχή είναι δύσκολα, αλλά μετά ως δια μαγείας γίνονται τόσο απλά, τόσο όμορφα.!!
5)Αυτός ο δρόμος που εναγωνίως ψάχνουν όλοι να βρουν πως ξέρουν όταν το βρουν που οδηγεί ;. Έχουν κάνει συμβόλαιο ή μήπως έχουν PDA – GPS ;
6)Χωρίς την υγεία μας δε γίνεται τίποτα. Συμφωνώ. Αυτό τώρα σημαίνει ότι αν είμαστε υγιείς μπορούμε να κάνουμε τα πάντα ;
7)Εάν όταν είσαι ξύπνιος σκέφτεσαι, σε μια μόνο ημέρα, όσο σκέφτονται άλλοι σε δύο χρόνια, τότε δε δικαιούσαι να κοιμηθείς και εσύ δυο χρόνια μήπως σκεφτεί και κανένας άλλος για μια μέρα ;
8)Γιατί είναι τόσο δύσκολο ο άνθρωπος να καταλάβει ότι η κατάθλιψη είναι μέρος της ζωής ; Ρε μπας και είναι όλοι ευτυχισμένοι και δεν το έχω πάρει χαμπάρι; Μπα. Απλά φοβούνται στην ιδέα ότι δε θα είναι πάντα καλά. Έχουν δει όμως το καρδιογράφημα ενός ζωντανού ανθρώπου ; Μια πάνω, μια κάτω, μια πάνω, μια κάτω……………. Αν σταματήσει το πάνω κάτω --------Sorry. End of line.
9)Πάρα πολλά άτομα τα πάνε καλά σε όλους τους τομείς και άλλα τόσα τα έχουν κάνει όλα χάλια. Μετά οι πρώτοι με τους δεύτερους αλλάζουν θέση και μετά πάλι τα ίδια και φτου και απ’την αρχή.
10)Αυτό που δε μπορώ με τίποτα να κατανοήσω είναι, τι είδους παρηγοριά βρίσκει ένας άνθρωπος ο οποίος περνάει άσχημα, στο γεγονός ότι και οι άλλοι άσχημα περνάνε ;

lo-li said...

Ρε παιδιάααα ξεκολλάτε λίγο..τι αρνητική ενέργεια είναι αυτή!Είναι μια ατάκα στο Oldboy που λέει:«Γελάς κι ο κόσμος γελά μαζί σου. Κλαις και κλαις μόνος σου». Δες τα λοιπόν γενικά θετικά κι ασ' τη μιζέρια να τρώει τη σκόνη σου. Είναι τόσο απλό σου λέω, αλλά τα πιο απλά τελικά είναι και τα πιο δύσκολα. Το κόλπο όμως με τη ζωή είναι να κάνεις τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα.Με λίγα λόγια είσαι εσύ ούρια και χέσε τους όλους!