Friday, May 11, 2007

Lo-li θα σε φάω ζωντανή...

Είχες δεν είχες με έβαλες πάλι στο τριπάκι να τα ξεράσω όλα...εντάξει λοιπόν θα παίξω και πάλι το παιχνίδι σου μικρή μπουρλοτιέρισσα, τελευταία φορά όμως σε προειδοποιώ!

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι…
Δεν υπάρχει απόλυτη ευτυχία…με τίποτα και ποτέ δεν ησυχάζω…πάντα υπάρχει μια δόση απληστίας…πάντα κάτι θα μας λείπει και θα το αποζητούμε. Παρόλο αυτά ένα ειδυλλιακό τοπίο, μια μουσική μπορούν να με κάνουν ευτυχισμένη…


Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ξυπνητήρι τις περισσότερες φορές…τα μεσημέρια δε ο πονοκέφαλος από τον πολύ ύπνο…στις διακοπές τα πρωινά το βιολογικό μου ρολόι χτυπάει από μόνο του αρκετά νωρίς…τίποτα δεν είναι τυχαίο…

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Νομίζω μου διαφεύγει αυτή η λεπτομέρεια…τον τελευταίο καιρό θυμάμαι μόνο το αντίθετο…

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Έχω πολλά γνωρίσματα και πολλά χαρίσματα…(ψώνιο) τώρα τι ψάχνεις…κάτι που παίζει πολύ τελευταία όμως είναι ο υδροχοίστικος εγωισμός μου…έτσι το αποκαλούν…ώρες ώρες πετάω στα σύννεφα, άλλες πάλι προσγειώνομαι τόσο απότομα που παίρνει και άλλους η μπάλα…διεκδικώ όσο μπορώ αυτό που θέλω…μην με ρωτήσετε τι γίνεται όταν το αποκτήσω…χιχιχι


Το βασικό ελάττωμα; Η αναποφασιστικότητα μου…η αδυναμία μου να απέχω από πράγματα που με χαλάνε…είμαι αυτοκαταστροφική και μαζόχα…

Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκιεια;
Σε εκείνα που δείχνουν μεταμέλεια…

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Τι να σου πω τώρα μωρέ, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, την Μελίνα Μερκούρη…τον Ανδρέα Παπανδρέου…χαχαχα…μπαααα…όχι καλύτερα ταυτίζομαι με τον εαυτό μου!

Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα; Δεν υπάρχουν ήρωες σήμερα…κανείς δεν είναι άφθαρτος…τα ιδανικά έχουν πεθάνει…

Tο αγαπημένο σας ταξίδι;
Πράγα Τσεχία

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς
; Ρόζαμουντ Πιλτσερ, Ιζαμπέλ Αλιέντε, Σώτη Τριανταφύλλου, Κωνσταντίνος Καβάφης, Βασίλης Βασιλικός, Διονύσης Χαριτόπουλος, Πάμπλο Νερούδα, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Αλμπέρτ Καμύ, Κάρλος Φουέντες, Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, Μένιος Κουμανταρέας etc.

Ποια αρετή προτιμάτε σ’ έναν άνδρα; Να είναι άνδρας ρε π@@@@@ όπως τον παλιό καλό καιρό…


Και σε μια γυναίκα; Την ωριμότητα που χτυπάει κάποια στιγμή την πόρτα θες δεν θες…


Ο αγαπημένος σας συνθέτης; Συνθέτης εεε…Zbigniew Preisner, Craig Armstrong, Danny Elfman, Clint Mansell ,Μάνος Λοίζος, Σωκράτης Μάλαμας, Ελένη Καραίνδρου, Νίκος Ξυλούρης. Αυτοί φτάνουν!

Το τραγούδι που σφυρίζεται ενώ κάνετε ντουζ; Βασικά όταν κάνω ντους ποτέ δεν τραγουδάω, εκτός και εφόσον ακούω μουσική αλλά σπάνια…


Το βιβλίο που σας σημάδεψε; Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Ίρβιν Γιάλομ

Η ταινία που σας σημάδεψε;
The Fountain (πρόσφατη αλλά με συγκλόνισε όσο καμία άλλη)


Ο αγαπημένος σας ζωγράφος; Τώρα πρέπει να πω κάποιον κλασικό? Όχι δεν θα το κάνω…αρνούμαι … Φρίντα Κάλο και Λούις Ρόγιο


Το αγαπημένο σας χρώμα; Αποχρώσεις του πράσινου και του κίτρινου.

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη επιτυχία σας; Το ότι τα κατάφερα και επιβίωσα εκείνον τον χρόνο στο εξωτερικό…η μετάβαση από την μια χώρα στην άλλη, η πολυπολιτισμικότητα δεν με φόβισε. Είμαι περήφανη για αυτό μου το κατόρθωμα…δεν μάσησα τελικά και ας ήμουν παντελώς μόνη σε αυτό!

Το αγαπημένο σας ποτό; Caipirosca

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Όταν χάνω χρόνο…μετανιώνω…

Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα; Την κοροϊδία, τη λασπολογία, το διασυρμό του ονόματος μου γιατί για ένα κούτελο ζούμε.

Όταν δε γράφετε ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία; Να ακούω μουσική, να μαθαίνω για τη μουσική, να σερφάρω, να διαβάζω free press, να διαβάζω γενικά, να γυμνάζομαι!

Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο θάνατος, η ανασφάλεια…


Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ένα ψέμα;
Όταν η αλήθεια δεν βοηθάει…


Ποιο είναι το μότο σας; Ότι κάνεις στην ζωή σου… γυρνάει σε εσένα κάποια στιγμή…όλοι πληρώνουν για τα άσχημα και ανταμείβονται για τα καλά…αν και το τελευταίο δεν είναι και απαραίτητο! Επίκαιρη ερώτηση!


Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ήσυχα, στον ύπνο μου χωρίς να βασανίζω τον εαυτό μου και τους γύρω μου! Προτιμώ να με κάψουν παρά να με φάνε τα σκουλήκια. Τα κοκαλάκια που μένουν εξάλλου δεν είναι ωραίο θέαμα!Oooooh my goth!

Αν συναντούσατε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πει; Τι σκεφτόταν όταν έφτιαχνε τον κόσμο…ποίος ο λόγος…από πού προήλθαμε…και που καταλήγουμε…υπάρχει μετά θάνατον ζωή…θα αλλάξει η κυβέρνηση για να χωθούμε και εμείς πουθενά?χαχαχα


Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Μηδενιστική. Είμαι αγανακτισμένη, εξοργισμένη, απογοητευμένη…προβληματισμένη, ταξιδεύω, χάνομαι…

Wednesday, May 09, 2007

Fade into you...

Αηδία!!!!!!!!!!

Μίσος, εκδίκηση, οργή, αγανάκτηση, εξευτελισμός, υποκρισία, ψέματα, εκτόξευση κατηγοριών, ένας φαύλος κύκλος που ποτέ δεν κλείνει…μικροαστοί, σιχαμένε υπόκοσμε των δυτικών προαστίων που δεν έχετε τα @@@@ και το σθένος να παραδεχτείτε, να πάψετε να υποτιμάτε την νοημοσύνη και την εμπιστοσύνη που σας έδειξαν κάποτε, να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, να πείτε την αλήθεια, να πάψετε να παραποιείται, να δημιουργείται σκευάσματα της φαντασίας σας και να τα παρουσιάζετε ως αλήθεια…δεν φοράτε παντελόνια και είστε πουτάνες στην ψυχή, άντρες γυναίκες. Αργόσχολα καθίκια που βρίσκετε νόημα στη ζωή σας και τρέφεστε από τον πόνο των ανθρώπων που σας θεωρούν φίλους. Όλα σε εμάς γυρνάνε, αυτό το ξεχνάτε τιποτένιοι, φτηνοί κάποτε θα σκάσει η βόμβα πάνω σας, θα σας φτύνω, θα χώνω το κεφάλι σας πιο βαθιά στη γη, θα σας χτυπάω χωρίς έλεος. Τέρμα οι καλοσύνες και τα παιδιαρίσματα…να εύχεστε μοναχά να μην συναντηθούμε κάπου τυχαία…ξέρετε εσείς!
Σαπίλα, καθιζήματα, βρωμόμπαζα που διδάσκετε μαθήματα ηθικής…σε ποιους σε εμάς…άνανδροι, φυγόπονοι, ευθυνόφοβοι, ατροφικοί χωρίς συναισθήματα και χωρίς δικό σας κόσμο, άξεστοι χοντροκομμένοι, χαζογκόμενες που ζείτε με τα λεφτά του μπαμπά, περνάτε στα πανεπιστήμια και μετά λέγεστε και πτυχιούχοι, άσχημες απέξω και από μέσα, που μου το παίζετε ανώτερες με τα louis viton, είδατε και χαρά στα σκέλια σας μετά από 22 χρόνια και τώρα την είδατε και μ@@@@@…πατσαβούρα! Ναι σε εσένα μιλάω, σε εσένα και στο ετερόν σου ήμισυ που βρέθηκε, κάνατε ζευγάρι και τώρα η απειλή μεγαλώνει, καταστρέφεται μαζί τις ζωές των ανθρώπων με ψέματα γιατί είστε δειλοί, εσύ λαϊκέ τύπε μ@@@@δουλε…μαζί με την τριχωτή σου μπάλα κλέβετε και φθονείται καθετί που δεν είναι δικό σας αλλά που δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσετε γιατί είστε ανίκανοι, άδειοι. Εσύ από την άλλη που λες ότι αγαπάς τον αδελφικό σου φίλο, θριάμβευσες, τον ξεφτίλισες με τον χειρότερο τρόπο, του έκανες το μεγαλύτερο κακό, αντί να τον προστατέψεις τον πρόδωσες…και εσύ ο άλλος αδελφικός φίλος ισχυρίζεσαι ότι είσαι καθαρός, γιατί αποποιήσε τις ευθύνες σου, αφού είναι εμφανές, εσύ τα ξεκίνησες όλα...δεν νιώθεις ενοχές ή τυψεις για τη φθορά που προκάλεσες.?Η μια π@@@@ μετά την άλλη. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι θα καείς στην κόλαση? Όλα σε εσάς να γυρίσουν και θα γυρίσουν!
Αν διαβάζεις εσύ κατάλαβε το επιτέλους…εκείνοι σου κάνανε το μεγαλύτερο κακό! Μην αμφιβάλλεις για το ποιοι σ’ αγαπάνε πραγματικά ή σε αγαπήσανε κάποτε. Τρομερά απογοητευμένη από τις ανθρώπινες σχέσεις, έξαλλη και απηυδισμένη, αηδιασμένη και ξεχαρβαλωμένη από τον πόνο…ότι όμορφο υπήρχε το τσακίσανε, το κατασπαράξανε, το βγάλανε με το ζόρι μέσα από την καρδιά και το πετάξανε στα σκουπίδια. Μπράβο σας τα καταφέρατε, μπορείτε να είστε υπερήφανοι τώρα και να γελάτε με το κατόρθωμα σας!

Friday, May 04, 2007

Χαλαρααααααααααά......

Αράααααααααααααααααξατεεεεεεεεεεεεεεεε
εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε??????????????
Εμείς να δεις!!!


Είμαι στη δουλειά και νιώθω μια ευφορία ασυγκράτητη να βγω στους δρόμους να χορέψω...βέβαια δεν θα
έπρεπε να αισθάνομαι έτσι μετά τα τελευταία γεγονότα...ανωμαλία, άμυνα, αδιαφορία, με βόλεψε η
κατάσταση, who knows....
Λείπει που λέτε και το μεγάλο αφεντικό...και ποιός με πιάνει τώρα!!!Κάτι τέτοιες στιγμές που δεν έχεις
όρεξη να κουνήσεις ούτε το δάχτυλο σου...εκτιμώ τον δημόσιο τομέα και την θέση που βρίσκομαι...έστω
και προσωρινά!
CHEERS!!!






Tuesday, April 24, 2007

RockWerchter Festival in Belgium...God bless us!

Τι να κάνω μου λέτε...να ληστέψω καμία τράπεζα, να πουληθώ στη Συγγρού, να πάρω δάνειο καταναλωτικό και να καταλήξω φυλακή, να κάνω αεροπειρατεία και να μπω παράνομα στο Leuven, να βρω κάποιον φραγκάτο γκόμενο, να κάνω τρεις δουλειές μέχρι να μαζέψω τα λεφτά?????????
Πείτε μου ιδέες, προτείνεται λύσεις, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα το ρημάδι το φεστιβάλ...κοιμάμαι και ξυπνάω με αυτήν την σκέψη...δεν μιλάμε για πολλά λεφτά ...με 1000€ είμαστε κομπλέ...όχι η απλή λύση δεν είναι οι γονείς μου ήδη την έχω απορρίψει αυτή την εκδοχή άρα μην μπείτε καν στο κόπο...Θέε μου γιατί???????!!!!!!!!!!Με τυραννάς....
Ακούτε ονόματα!!!!!!!!Ας γίνει ένα θαύμα.....


Thursday June 28

Main Stage: Billy Talent * Zornik * My Chemical Romance * Marilyn Manson * Björk * Muse
Pyramid Marquee: Air Traffic * Rufus Wainwright * Air * Mika * Beastie Boys * Dr.Lektroluv


Friday June 29

Main Stage: The Van Jets * Enter Shikari * Kings Of Leon * Kaiser Chiefs * Bloc Party * Queens Of The Stone Age * Arctic Monkeys * Pearl Jam
Θέλωωωωωωωωωωωωω να κλάψω....ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΧΑΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ME TΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕDDIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pyramid Marquee: Jason Mraz * Oi Va Voi * Joan As Police Woman * Sioen * Lily Allen * Admiral Freebee * Satellite Party * Gabriel Rios


Saturday June 30

Main Stage: Heideroosjes * Razorlight * Amy Winehouse * Snow Patrol * The Killers * Peter Gabriel * Keane * The Chemical Brothers
Pyramid Marquee: The Bravery * The Hold Steady * Blonde Redhead * Klaxons * Goose * Arno * The Good The Bad and The Queen * LCD Soundsystem


Sunday July 1

Main Stage: !!! * Mastodon * The Kooks * Interpol * Incubus * Metallica * Faithless
Pyramid Marquee: Stijn * Cold War Kids * Maxïmo Park * John Legend * Frank Black * Damien Rice * The Australian Pink Floyd Show * Tori Amos

Monday, April 23, 2007

Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται...

-Πρέπει να ξέρω αν σκοπεύεις να κάνεις κάτι.
-Δεν μπορώ. Η όλη κατάσταση...ο ελάχιστος χρόνος σου...ο δικοί μου προβληματισμοί ανεξάρτητα από εσένα...
Θέλω να είμαι ελεύθερος. Να κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη όποτε, ό,τι θέλω, χωρίς εσύ να στεναχωριέσαι.
-Το ξέρεις ότι δεν μπορεί νά γίνει αυτό. Δεν μου αφήνεις περιθώρια επιλογής.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-Αυτό που δεν θέλω με τίποτα είναι να φθείρεται αυτό που νιώθεις για μένα. Με την συμπεριφορά μου απομακρύνεσαι και μαζί με αυτό φθείρονται τα συναισθήματά σου για μένα.
-Γιατί? Θέλεις "να μου μείνει μια καλή ανάμνηση από εσένα"?!
-Όχι. Γιατί χάνεται σιγά σιγά κάθε ελπίδα να είμαστε πραγματικά μαζί. Και δεν το θέλω με τίποτα αυτό.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-Πιστεύω ότι κάνω κακό περισσότερο σε μένα. Όχι σε σένα.
-Αν και κοινότοπο...Γιατί?
-Γιατί όταν, αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες μπορεί να μην είσαι εκεί. Οι άμυνες σου, όπως λές, να σε έχουν απομακρύνει.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-Μακάρι να μπορούσες να δεις αυτό που σκέφτομαι για εμάς.
-Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία.
-Εγώ δεν ελπίζω. Το Εύχομαι!
--------------------------------------
-Τουλάχιστον πρέπει να ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ...Δεν μπορεί να μην το ξέρεις...
-....
------------------------------------------------------
-Το θεωρώ πολύ υποτιμητικό όλο αυτό.
-Ποιό?
-Το να περιμένω πότε θα αποφασίσεις ...αν θα επιστρέψεις ή όχι!
-Τόση ώρα συζήτηση αυτό κατάλαβες?! Αν το παίρνεις έτσι...Όχι μην περιμένεις. Οχι μόνο για μένα. Για κανέναν. Ποτέ.
Κατάλαβέ με αγάπη μου! Είμαι σίγουρος ότι θα μας κάνει καλό.
--------------------------------------------------------------------------------------------
-Την καρδούλα στον καθρέπτη τι να την κάνω?
-Μην μου το κάνεις αυτό...!...Γίνεται να την κρατήσεις εκεί κολλημένη?
- ... Μπορώ. Εκτός...αν πέσει μόνη της...
----------------------------------------------------------

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κωμικοτραγικό δεν είναι? Άλλες φιγούρες. Τα λόγια όμως ίδια, τετριμμένα. Ενδεχομένως κακή κρυψώνα άλλων πιο επίπονων?
Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι...
Μοναξιά...απογοήτευση, απογοήτευση, απογοήτευση...

Sunday, April 22, 2007

The Fantom of the Opera...


Διαβάστε το παρακάτω άρθρο- έρευνα της εφημερίδας Washington Post που δημοσιεύσε ο Γ. Αγγελόπουλος στα Νέα την Παρασκευή 13 Απριλίου...Στην κατοχή μου έφτασε μετά από e-mail του καλού μου φίλου Βασίλη. Τα λόγια περισσεύουν...

Ένας από τους καλύτερους βιολιστές στον κόσμο παίζει εξαίσια μουσική παριστάνοντας τον πλανόδιο μουσικό την ώρα της πρωινής αιχμής σε σταθμό του μετρό της Ουάσιγκτον. Άραγε πόσοι θα σταματήσουν για να τον ακούσουν;

"Το πείραμα έκανε η «Ουάσιγκτον Ποστ». Ο βιολιστής ήταν ο 39χρονος Τζόσουα Μπελ, διεθνούς φήμης βιρτουόζος που τρεις μέρες νωρίτερα είχε γεμίσει τη μεγαλοπρεπή Αίθουσα Συμφωνικής Μουσικής της Βοστώνης. Το βιολί του, ένα πολύτιμο Στραντιβάριους. Στις 7.51 π.μ. της Παρασκευής 12 Ιανουαρίου, την ώρα της πρωινής αιχμής, σ' έναν σταθμό που εξυπηρετεί κυρίως εργαζομένους σε κυβερνητικά γραφεία, ο Μπελ, ντυμένος με τζιν, μπλουζάκι και καπέλο του μπέιζμπολ, εκτέλεσε μέσα σε 43 λεπτά της ώρας έξι αριστουργήματα της κλασικής μουσικής - ξεκίνησε με το «Chaconne» από την παρτίτα Αρ. 2 του Μπαχ. Μπροστά του είχε ανοιχτή τη θήκη του βιολιού, με μερικά δολάρια για «μαγιά».

Τρία λεπτά πέρασαν χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Εξήντα τρεις άνθρωποι είχαν ήδη περάσει όταν ένας μεσήλικας κοντοστάθηκε για κλάσμα του δευτερολέπτου και έστρεψε το κεφάλι προς τον μουσικό. Μισό λεπτό αργότερα, μια γυναίκα έριξε ένα δολάριο στη θήκη και απομακρύνθηκε. Χρειάστηκε να περάσουν έξι λεπτά για να σταματήσει κάποιος, να ακουμπήσει στον τοίχο και να ακούσει.

Στα τρία τέταρτα που έπαιξε ο Μπελ πέρασαν από μπροστά του 1.097 άνθρωποι. Επτά σταμάτησαν τουλάχιστον ένα λεπτό για να απολαύσουν τη μουσική. Είκοσι επτά έδωσαν χρήματα, οι περισσότεροι χωρίς να επιβραδύνουν - συγκεντρώθηκαν 32 δολάρια και κάτι ψιλά. Απομένουν 1.070 άνθρωποι που πέρασαν χωρίς να καταλάβουν τίποτε, πολλοί μόλις ένα μέτρο μακριά από τον βιρτουόζο, οι περισσότεροι χωρίς καν να γυρίσουν το κεφάλι. Και στις τρεις ομάδες υπήρχαν λευκοί, μαύροι και ασιάτες, νέοι και ηλικιωμένοι, άνδρες και γυναίκες. Μία μόνο δημογραφική ομάδα είχε απολύτως συνεπή συμπεριφορά. Κάθε φορά που περνούσε ένα παιδί, προσπαθούσε να σταματήσει για να δει και να ακούσει. Και κάθε φορά ένας γονιός το έσπρωχνε μακριά.

Όλα βιντεοσκοπήθηκαν με μια κρυφή κάμερα. Στην ταινία βλέπεις ανθρώπους να περνούν κατά κύματα, με χάρτινα ποτήρια καφέ στο χέρι και κινητά στο αυτί, σ' έναν θλιβερό χορό αδιαφορίας, αδράνειας και βιασύνης. Ο βιολιστής μοιάζει αποκομμένος από το κοινό του, που δεν τον βλέπει και δεν τον ακούει - ένα φάντασμα. Όμως είναι ο μοναδικός που βρίσκεται πραγματικά εκεί - τα φαντάσματα είναι οι άλλοι. Αν δεν μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο στη ζωή μας για να ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο να παίζει μερικά από τα καλύτερα μουσικά κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, σχολιάζει η «Ποστ», αν η πίεση της σύγχρονης ζωής μάς κατακυριεύει σε σημείο να γινόμαστε κωφοί και τυφλοί σε κάτι τέτοιο, τότε τι άλλα πράγματα μπορεί να χάνουμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε;"




Wednesday, April 18, 2007

Γραφειοκρατική Γουρούνα Σε Μισώ!!!


Η μουσική υπόκρουση των Rammstein, τα τρομακτικά φωνητικά του Lindermann στο Meil Teil αποτελεί ένα καλό πρόλογο για τον εφιαλτή που πρόκειται να επακολουθήσει...Η ιστορία αφορά αληθινά γεγονότα που έλαβαν μέρος σήμερα το πρωί στην περιοχή του Αιγάλεω...κάπου μεταξύ Ιεράς Οδού και Κηφισού...τόπος του παρολίγον εγκλήματος: Δ.Ο.Υ Αιγάλεω. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχω την τιμή να κατέχω η ίδια!!!
Ξύπνησα ωραία και καλά στις 8 το πρωί, ξεκίνησα με διάθεση την ημέρα, ο ήλιος έξω έλαμπε, τα πουλάκια τιτίβιζαν και όλα τα σχετικά!Πρώτη στάση: το Μικροβιολογικό Εργαστήριο. Γενικές εξετάσεις αίματος! Αφού με ρούφηξε γουλιά γουλιά, το περιεχόμενο της σύριγγας μοιράστηκε σε μια σειρά από μικρά φιαλίδια- σαν δείγματα- στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο...το καθένα για άλλο σκοπό...το αίμα μου θα πέρναγε απο ιερά εξέταση...τριγλυκερίδια και φεριτίνη... χοληστερίνη και αιματοκρίτη!Γιατρέ θα ζήσω?Είπαμε υποτροπές ιώσεων, μελανιασμένα μάτια και ίσως κάποιο ιγμόριο...έχω ελπίδα άραγε να την βγάλω καθαρή?Τόση ανάλυση...φαντάζομαι όλο και κάποιο πρόβλημα θα έχω...φαρμακοσακούλα η Μικελίτσα για μια φορά ακόμη θα καταντήσει. Σε λυπάμαι ψυχή μου!

Δεύτερη Στάση: Την έχω ελαφρά ακούσει μετά το ξεκατίνιασμα στο εργαστήρι...μια μικρή σκοτοδίνη, συνέρχομαι! Το Τ.Ε.Β.Ε λέω...θα με περιμένει και αυτό περιχαρής να μου ρουφήξει το αίμα, no more veins...τετέλεσθαι...περίμενε τώρα στην ουρά μια ωρίτσα για να καταθέσεις τα χαρτιά της εγγραφής σου!Ξαφνικά βλέπετε την είδα ελεύθερος επαγγελματίας, έτσι λέει η σύμβαση έργου, και η δεσποινίς πρέπει να κόβει δελτία παροχής υπηρεσιών, να βάζει την σφραγίδα της που θα φέρει τον τίτλο της ειδικότητάς της, να έχει μπλοκ αποδείξεων δηλ.προκειμένου να ρέει το ρευστό κάθε μήνα απο την ΔΕΗ. Παραδόξως δεν είχε κίνηση η υπηρεσία, ευγενικότατοι οι υπάλληλοι, σβέλτοι, λειτουργούσαν όλα τα κομπιούτερ κανονικά (θα πρέπει και γι'αυτό να είμαστε ευγνώμονες) γιατί διαφορετικά μητρώο δεν μπορούν να σου αποδόσουν και άντε πάλι να πηγαίνεις αύριο...Μα τόσο καλοί μαζί μου που κάναμε και χαβαλέ, μα τόσο μα τόσο έξω καρδιά που με φιλέψανε κιόλας ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ, νοστιμότατο!Τι να πω άλλαξε κάτι στην μικροαστική νοοτροπία των περισσοτέρων δημοσίων υπαλλήλων και δεν το έχω πάρει χαμπάρι?Μην λες πολλά γιατί έστω και προσωρινά ανήκεις και εσύ στην ίδια κατηγορία...όχι μικροαστών αλλά public officers...θεέ μου ευλόγησον...
Μικρή μου ανυποψίαστη μην προτρέχεις, το καλό δεν έχει φτάσει ακόμη!

Τρίτη στάση που να μην σώσει: Η επίσκεψη μου στην Εφορία ήταν αναπόφευκτη και μοιραία!
"Θα δώσεις αυτά τα χαρτιά και θα σου ανοίξουνε βιβλία...όχι δεν θα χρειαστείς να πας στο Επιμελητήριο Αθηνών, δεν υποχρεούσθαι βάσει νόμου λόγω της ιδιαιτερότητας του επαγγέλματος σου" μου λέει η γλυκιά κυρία του 2ου ορόφου στο ΤΕΒΕ. Καταφτάνω με όλη την καλοσύνη που μπορεί να υπάρξει σε άνθρωπο μιας και οι δουλειές μου πηγαίνανε κατ'ευχήν...κάτι βέβαια μου βρόμαγε...Η αντίστοιχη αιθέρια παρουσία του Μητρώου, μην ξεράσω...αυτή εκεί η ξινισμένη κατσίκα, η αηδιαστική γουρούνα με τα ματομπούκαλα, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ξεστομίζει 4 λέξεις-επιγραμματικά- για το τι πρέπει να κάνω... μετά βίας πρόλαβα να ακούσω και να καταλάβω...ρώτησα ξανά και ξανά με το ζόρι και με ύφος να απαντάει...αυτοσχεδίασα και εγώ η κακομοίρα και πριν προλάβω καν να επιβεβαιώσω είχε πάρει άλλον πελάτη...

Ε ναι αυτή η καριόλα με έκανε να ξεχάσω το όνομα μου και να ορμήσω στο γραφείο της με τσαμπουκά για να κάνω μια δουλειά που έπρεπε εκείνη να κάνει, να κατεβάζω όλα τα καντήλια και τα ξεσταύρια που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβγαιναν απο το στόμα μου... εμ βέβαια δεν μπορούσε να σηκωθεί γιατί συνέχιζε να τρέφει τον γεμάτο κυταρρίτιδα τσαλακωμένο σκατένιο της κώλο... ένα κωδικό ζήτησα από ένα κατάλογο που είχε δίπλα της γαμώτο..."Εγωωωωωωωωωωωωω να σου βρώ τον κωδικό, λάθος κατάλαβες, βρες τον μόνη σου"...ΆΚΟΥ ΕΚΕΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ ΜΑΣ!!!!!

Αυτή η ξεκωλιάρα που τόλμησε να αγγίξει μια ίνα απο την μπλούζα μου, για να με βγάλει έξω...ενώ αυτή με έβαλε...και να μου πει εμένα "Έλα, έλα τελείωνε, μην μου μιλάς εμένα έτσι...θέλω να κλείσω στις 13.30..τελείωνε", αυτή που μίλαγε στη νοηματική γλώσσα, γιατί βαριόταν να αρθρώσει σωστά μια πρόταση...που με έκανε να τρέχω σαν την μαλάκο στην Αθήνα χωρίς λόγο επειδή δεν ξέρει την δουλειά της, να με εξυπηρετεί ο παππούλης στο Επαγγ.Επιμελήτηριο και να βρίζει τους Εφοριακούς που είναι οι χειρότεροι, που στέλνουν άδικα κόσμο να περιμένει (κάτι ξέρει), να επιστρέφω μετά και να έχει ύφος 100 καρδιναλίων, λες και εγώ πρέπει να τα ξέρω όλα πριν από αυτήν, να με στέλνει σε γραφεία που δεν πρέπει...και να βγαίνει και από πάνω.... προφανώς νόμιζε οτι απευθύνεται σε κανένα παιδάκι, άπειρο, με ύφος αλαζονικό και όλο αδιαφορία, σε ΖΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ χωρίς προσωπικότητα σαν την δική της ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ!!!!!!!Ξεσήκωσα όλο το τμήμα, έγινε ο ΠΑΝΙΚΟΟΟΣΣΣ...ο Δ/ντης, να' ναι καλά, τακτοποίησε τα χαρτιά μου- που ξέρει προφανώς τι κουμάσι είναι το τσουλί του ταμείου.... -με καθησύχασε, της ξαναπήγε τα χαρτιά μου για να δώσει το μητρώο της εφορίας...φαντάσου...μου έδινε χαρτομάντηλα και ο βοηθός του νερό απο το κλάμα που έριξα απο τα νεύρα μου που έπαθαν τουλάχιστον κλονισμό!!!!!!BLANK.......
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΣ...ΟΣΟ ΚΑΛΟΣΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ Την σήμερον ημέραν...είσαι ΜΑΛΑΚΑΣ..αλλά μάλλον τα κάνει εκεί που την παίρνει!
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΒΓΑΛΑΝΕ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ!!!!!!!!ΠΟΥ ΕΧΩ ΥΠΟΜΕΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΩ AΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ...ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟ...στοπ!!!!!

Μόνο που τα σκέφτομαι τρέμω ολόκληρη. Θα την καταγγείλω και δεν με νοιάζει ας μην γίνει τίποτα, το έκανα μια στον Δ/ντη τώρα θα πάω και στον Γενικό....θα την αφανίσω την πουτάνα...για όλα αυτά που περνάει ο κοσμάκης και δεν τα μαρτυράει!
ΑΝΑΡΧΙΑ ΘΕΛΕΤΕ?????? ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ!

Tuesday, April 17, 2007

Norway in Athens Festival...

Be There!!!!!!

Eγώ θα τους τιμήσω δεόντως την πρώτη μέρα του φεστιβάλ...Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.30!
Ραντεβού στις 21.00 λοιπόν έξω από το Fuzz, μην με στήσετε!
Λεπτομέρειες, σχόλια από την συναυλία και info για τα bands που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, στην γλυκόπικρη συμφωνική ορχήστρα μας bitter και sweet symphony γωνία την Κυριακή 22 Απριλίου!Εις το επανειδήν!

Σάββατο, 21 Απριλίου

APOPTYGMA BERZERK
Maika








Kυριακή, 22 Απριλίου


ΑPOPTYGMA BERZERK
Magenta
Kain


Saturday, April 07, 2007

The Real Life...

...Kαι καλή ανάσταση σε όλους!

I wanted to find somewhere to hide
and I opened up and let those fears inside
and I wanted to be anyone else
only to find that there was no one there but me

but I woke up to the real life
and I realized It's not worth running from anymore
when there was nowhere left to hide I found out
that nothings real here but I won't stop now until I find a better part of me

I let those hard days get me down
and all the things I hate got in my way
I could've screamed without a sound
I found myself silenced by those things they say

but I woke up to the real life
and I realized It's not worth running from anymore
when there was nowhere left to hide I found out
that nothings real here but I won't stop now until I find a better part of me thats out there somewhere
and It cant be that far away
thats where I'll find myself
and I'll find my way out
that's where I'll find out

but I woke up to the real life
and I realized It's not worth running from anymore
when there was nowhere left to hide I found out
that nothings real here but I won't stop now until I find a better part of me


Friday, March 30, 2007

Death is the road to awe...

Δεν μπορώ να μιλήσω...κρεμιούνται οι λέξεις από τα χείλη, κάτι μεγαλειώδης θέλουν να σου πουν αλλά δεν μπορούν να στεριώσουν...γιατί κάθε φορά που το βλέπεις πνίγεσαι σε κλάματα και αναφιλητά!Είναι η δεύτερη φορά που είδα την ταινία μέσα σε λίγες μέρες...
δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ στο ορκίζομαι...και τώρα πάλι δεν έχω κάτι να γράψω αλλά μόνο να αισθανθώ, να αφεθώ, να βυθιστώ στην αέναη ομορφιά και θλίψη αυτής της ταινίας...αυτό θέλω...10 λέπτα απο την ταίνια...ρούφα την ...και εμένα άφησε με να βυθιστώ... έτσι τελειώνει το κεφάλαιο...για μένα...


Ζarathustra strikes again...


Καλά το ότι έχω γίνει δημόσιο μνημείο, έκθεμα και τα λοιπά...το ήξερα έδω και καιρό...γνωρίζω ότι με θαυμάζει ο κόσμος και οτι με προσκυνάει όποτε βρεθώ μπροστά του...γιατί πάνω από όλα είμαι και μετριόφρων άνθρωπος...αλλά ότι θα με κάνανε και προβολή μέσω slights σε μαγαζί αθηναϊκό κάπου στην οδό Κολοκοτρώνη δεν το περίμενα...μα έχω τόσους πολλούς φαν πια που δεν μπορώ να τους κρυφτώ!Πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα, πειράζειειειει.....Που λέτε, με το που αντιλήφθηκαν οτι βρισκόμουν στο χώρο τους...για να με τιμήσουν πετάξαν το όνομα μου στον τοίχο μέσω προτζέκτορα...έτσι για το καλωσόρισμα βρε παιδί μου...πωπω με σκλαβώσατε σας είμαι ευγνώμον για την προσήλωση σας στο όνομα μου και σε όλα αυτά που πρεσβεύω αλλά πως να το κάνουμε τώρα...χαλαρωωωωωωωωωώστε μωρέ και σεις λίγο....πολύ witty πάντως δεν μπορώ να πω!σας ευχαριστώ!


Υ.Γ. μια επισήμανση όμως... να μην επαναληφθεί εεεεεεε και τα σπάσω όλα...έχετε κάνει ορθογραφικό λάθος στο zarathustra ....για να μην πω οτι του @@@ την μάνουλα και ακουστώ σαν τραμπούκος!άντε γειά!

Friday, March 23, 2007

Star(stalker)!!!


Kάθε βδομάδα διαβάζουμε με τον Κώστα το Stardust του Πανόπουλου και το Lifology της Αργυράκη (Αthens Voice και Lifo αντίστοιχα) και σκάμε στα γέλια γιατί έχουν ένα ιδιαίτερο τρόπο γραφής...όχι τον κλασικό πάντως...Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι ...υποτίθεται ότι εμείς δεν πιστεύουμε σε ένα σωρό εικασίες που αραδιάζει τώρα ο κάθε τυχάρπαστος ...που αποκαλεί και τον εαυτό του αστρολόγο!

Τι κάνεις όμως όταν τους τελευταίους τρείς μήνες δεν έχει πέσει έξω ούτε λέξη στις προβλέψεις του/της...εγώ το έχω πει προ πολλού...κ.Πανόπουλε γνωριζόμαστε από κάπου, σε κάποια άλλη ζωή ίσως? Πότε θα πάψετε να καραδοκείται την ζωή μου...νιώθω σαν μαλάκας, λες και πήρα την θέση του Τζιμ Κάρευ στο Truman Show και ότι κάποιος είναι εκεί πάνω, με παρακολουθεί και ξεκαρδίζεται στα γέλια!Διαβάζοντας λοιπόν για μια ακόμη φορά το ζώδιο μου κοκκάλωσα...γούρλωσα τα μάτια και αποδέχομαι την μοίρα...αφού έτσι το θέλετε κ.Πανόπουλε θα σας δώσω αυτή τη χαρά να βγείτε και πάλι θριαμβευτής...ναι λοιπόν πέσατε και πάλι μέσα...για να δούμε που το πάτε ...που θα πάει αυτή η βαλίτσα...άντε να δούμε!

YΔΡΟΧΟΟΣ (20 Iανουαρίου - 18 Φεβρουαρίου)

H ευγενική υποχώρηση/υποταγή/υποτέλεια (συνέχισε με οποιαδήποτε λέξη έχει ως πρώτο συνθετικό της το πρόθεμα «υπό») που περιμένουν όλοι από εσένα είναι ανυπόφορη κι έχει και τα όριά της. Bεβαίως η δουλειά (ή ο εξαναγκασμός) που έχεις κάνει τα τελευταία δύο χρόνια, συμβιβάζοντας τα θέλω σου με τα θέλω των άλλων και τους στόχους σου με τους στόχους των άλλων, σε έχει εκπαιδεύσει στην ταπεινοφροσύνη αλλά κι έχει βαθύνει τη δέσμευσή σου να ακολουθήσεις το δικό σου δρόμο. O Άρης, για ακόμα μια εβδομάδα στο ζώδιό σου, σε βάζει να ανατινάξεις γέφυρες, να ισοπεδώσεις σχέσεις που δεν λειτουργούν, να πεις αντίο σε ό,τι σε κάνει να νιώθεις εγκλωβισμένος/η. Kι όμως, όταν επάνω στο άλογο είσαι έτοιμος/η να σηκώνεις το χέρι για να αρχίσει η έφοδος, ξαφνικά ο Ποσειδώνας σού δημιουργεί παράλυση, η φωνή δεν βγαίνει από το στόμα, το άλογο πέφτει στο χώμα από αδικαιολόγητη κούραση και η μάχη φαίνεται μάταιη. Tότε, η μόνη σου επιλογή είναι και πάλι ο συμβιβασμός - ναι, το σύμπαν θέλει να σε αλλάξει τελείως.


Τι να πω τώρα...να ουρλιάξω?

Thursday, March 22, 2007

Προτάσεις της Ημέρας!!!

New discoveries.... and i amvery glad about it!
Χτυπήστε τα παρακάτω links...μουσικά sites ...και ενδυματολογικές προτάσεις για dark ψυχές...






Black n' Rose
Lost in music
MusicTraveler

So before I end my day, remember..



Never thought you'd make me perspire.
Never thought I'd do you the same.
Never thought I'd fill with desire.
Never thought I'd feel so ashamed.

Me and the dragon can chase all the pain away.
So before I end my day, remember..

......................................................
Never thought I'd have to retire
Never thought I'd have to abstain
Never thought all this could back fire
Close up the hole in my vain

Me and my valuable friend
can fix all the pain away
So before I end my day
remember...

Never thought I'd get any higher
Never thought you'd fuck with my brain...
Never thought all this could expire...
Never thought you'd go break the chain.......
.............................................................................

Friday, March 16, 2007

Η Μαγική Πόλη...

Έλα ντε ρε Ψαριανέ!!!!! Πες τα Χρυσόστομε! Μα από το πρωί αναρωτιέμαι και κάτι με τρώει όπως και εσένα!
Σας πετάω το μπαλάκι και σας κάνω την εξής ερώτηση!
Χτες δεν έγινε κάποιο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που είχε και την μεγαλύτερη προσέλευση από ποτέ? Πως είναι δυνατόν λοιπόν οι ειδήσεις και τα δημοσιογραφικά δελτία να ισχυρίζονται ότι χωρίς ένταση και επεισόδια ολοκληρώθηκε στο κέντρο της Αθήνας χτες η πορεία ?Έγινε κάποιο μαγικό?
Και ρωτάω η καημένη γιατί δεν είδα να καίγονται ούτε εθνικά σύμβολα, ούτε κουβούκλια να σπάνε, ούτε συλλήψεις να λαμβάνουν μέρος, ούτε βρομόξυλο να ρίχνουν στους ανυποψίαστους φοιτητές, ούτε να καταστρέφουν μια ζαρντινιέρα βρε παιδί μου…τίποτα …το παραμικρό δεν συνέβη…
Και σαν να αρχίζω να θυμάμαι καλύτερα…Δεν είχε έρθει ο κύριος Πούτιν κυρά μου…Ο Βλαδίμηρος...ντροπή...μα τι θες να γίνουμε εντελώς ρεζίλι, να ξαπολύσεις πυρά ενώ υπογράφεται η συμφωνία Μπουργκάς –Αλεξανδρούπολη για το φυσικό αέριο?Εεεεε ποτέ!

Ατάκα Ψαριανού:
Παίρνει ο Κωστάκης τον Πολύδωρα και του λέει:
«Πρόσεξε καλά μαλάκα Πολύδωρα μην γίνει καμία στραβή και κάνεις τίποτα επεισόδια σήμερα μέρα που είναι γιατί θα σε στείλω πίσω μετάθεση στο μπακάλικο στο Χολαργό»
Και εκείνος με την σειρά του παίρνει τους κουκουλοφόρους ματατζήδες και τους λέει:
«Πάρτε ρεπό σήμερα παλικάρια, τσακώστε την γκόμενα και πάτε καμιά βόλτα στη θάλασσα»

Και ζήσανε αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα !

Μιλάμε για πολύ κάρφωμα ρε…καλά τα λέει ο τύπος!
Όλα τα επεισόδια λοιπόν όποτε γίνονται είναι κατευθυνόμενα από την ίδια την υπηρεσία, την Ελληνική Αστυνομία! Μην ξαναλέμε πάλι τα ίδια και τα ίδια, καταντήσαμε γραφικοί πια!
Και συνεχίζουμε να αναρωτιόμαστε…εντάξει όλα τα τσιράκια, είναι πλέον γνωστό τι εντολές παίρνουν και από ποιους…οι υπόλοιποι όμως, οι ανεξέλεγκτοι/ αντι-εξουσιαστές… τι τους προέτρεψε και αυτούς και κάτσανε στα αβγά τους, που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχανε συμβάλει ακόμη περισσότερο στην κόλαση… ποιος τους συντονίζει και ποιος τους υπαγόρευσε να μείνουν και αυτοί ήρεμοι? Τυχαία είναι όλα αυτά, όχι πείτε μου!

Υ.Γ. Μ' αρέσει που η ηγεσία αναζητεί και τρόπους αντιμετώπισης των κουκουλοφόρων...θέλετε να καθαιρέσετε τα ίδια σας τα παιδιά? Μπράβο πολιτισμός, δικαιοσύνη πάνω από όλα...αααααα ρε λαμόγια αι στα τσακίδια...

Thursday, March 15, 2007

Ένα λεπτό αφιέρωμα στην τεχνολογία!

Mission accomplished... η ακατανίκητη επιθυμία μου γίνεται πραγματικότητα...Γιατί δεν το αρνούμαι...μέρες τώρα ήθελα η καημένη να αφιερώσω ένα post στον λιλιπούτειο θησαυρό που απέκτησα ένα μήνα πρίν! Και ο λόγος περί iPod Shuffle 1GB...η Apple σας παρουσιάζει το 15 γραμμαρίων υψηλής τεχνολογίας gadget, αποκλειστική προσφορά...δώρο του beloved geek Dilated!Toν ευχαριστώ πολύ...και δημόσια!

Το iPod Shuffle αφήνει το πλαστικό κατά μέρος για χάρη του μετάλλου, διαθέτει κλιπ ασφαλείας που επιτρέπει ανάρτηση στη ζώνη ή την τσέπη σας. Μη σταθείτε στις μικρές του διαστάσεις. Το γεγονός ότι είναι το πιο μικρό MP3 player του κόσμου δε σημαίνει ότι δεν παραδίδει ανώτερη ποιότητα ήχου χωρίς παράσιτα. Το iPod Shuffle είναι επίσης εξοπλισμένο με φιλικό στη χρήση μενού.Το iPod Shuffle παραδίδεται με το δικό του σταθμό υποδοχής, που συνδέεται στη θύρα USB του MAC ή του PC σας. Έτσι, η μουσική σας μεταφέρεται εύκολα μέσω iTunes στο MP3 player σας. Ομοίως, ο σταθμός υποδοχής προσφέρεται και για την επαναφόρτιση της μπαταρίας του iPod σας. Εκτός από δυνατότητα αποθήκευσης 240 τραγουδιών χάρη σε ενσωματωμένη memory flash, το iPod Shuffle διαθέτει αυτονομία 12 ωρών συνεχούς ανάγνωσης. Είμαι πολύ υπερήφανη για τα τεχνικά του χαρακτηριστικά, παρόλο το μικροσκοπικό του μέγεθος...επίσης ο μουράτος του σχεδιασμός μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας...εξ ου και όταν το λανσάρω με ύφος 100 καρδιναλίων, γαλαζοαίματη και έτσι, πετάω απο την χαρά μου...άσε που οι ατελείωτες, βαρετές ώρες στα λεωφορεία...μετατρέπονται σε ένα pleasant trip!!!

Και μιας και μιλήσαμε για τεχνολογία, πράγμα πολύ σπάνιο για το blog μου, θέλω να επισημάνω κάτι που διάβασα στο περιοδικό Soul και μου έκανε φοβερή εντύπωση. Εσείς εκεί έξω, όλοι οι κάτοχοι video games Nintendo Wii γνωρίζατε την ύπαρξη του ηλεκτρονικού παιχνιδιού "Bob Ross-The Joy of Painting"? Τον Μάρτιο του 2006, η Bob Ross Inc. ανακοίνωσε την χορήγηση νόμιμης άδειας των πνευματικών της δικαιωμάτων με σκοπό την δημιουργία ενός video game βασισμένο στην καθημερινή εκπομπή του εκλειπόντος απο την ζωή, ζωγράφου Μπομπ Ρος! Αρχικά η AGFRAG Entertainment Group αναλαμβάνει να προμοτάρει το προιόν και να αναπτύξει την ιδέα για PC, για το Nintendo DS και την τρίτη γενιά video games console της Νintendo, το Wii. Στην πορεία βέβαια η συγκεκριμένη εταιρεία εγκαταλείπει το project και η Βοb Ross Inc. αναθέτει το πλάνο σε κάποια άλλη υποθέτω, το όνομα της οποίας αγνοείται...μάλλον δεν γνωρίζω για την ακρίβεια!

Ευκαιρία λοιπόν για όλους τους επίδοξους καλλιτέχνες να επιδοθούν σε μαθήματα εικαστικών... "το χειριστήριο της παιχνιδοκονσόλας Wii, με την ικανότητα του να αντιλαμβάνεται τον τρισδιάστατο χώρο, λειτουργεί ως ηλεκτρονικό πινέλο, μεταφέροντας έτσι την κληρονομιά του Ρος στην ψηφιακή αιωνιότητα"!

Saturday, March 10, 2007

Πλήξη,ανία,βαρεμάρα...

Κάποια ψυχή μου λέει "εεε αφού είσαι στα down σου ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς, δεν έχεις την διάθεση να γράψεις κάτι βρε παιδί μου, υιοθέτησε την γνωστή σου τακτική...βάλε ένα video clip..."
θα το πω ξανά και ξανά ...
αυτό συμβαίνει όταν η μουσική σε γεμίζει περισσότερο απο όλες τις λέξεις του κόσμου γραμμένες σε ένα word document...η διάθεση μου σήμερα έχει όρεξη για μια νεκρική σιγή...για έναν επιτάφιο...
Confusion will be my epitaph...As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh...
But I fear tomorrow I'll be crying...
Yes I fear tomorrow Ill be crying
...είναι η τέταρτη φορά που το ακουώ...αφιερωμένο

Sunday, February 25, 2007

Μνήμες ξυπνά το Das Leben der Anderen...


Ίσως φοβάμαι να εκφέρω άποψη για την ταινία…καταιγισμός από φιλοφρονήσεις και επίθετα που κοσμούν την σκηνοθεσία και το σενάριο του φον Ντόνερσμαρκ…ακόμη και για την μουσική του βραβευμένου με όσκαρ Γκάμπριελ Γιάρεντ (Άγγλος Ασθενής) είχαν κάτι να παραθέσουν…εξαίσια μουσική επένδυση που έδενε με το κλειστοφοβικό κλίμα της εποχής και άλλα συναφή! Και αναρωτιέμαι σ’ αυτό το σημείο …έχω αρχίσει να παραπαίω, έχω ξεχάσει κάπου κλειδωμένο τον εγγενή ενθουσιασμό μου…???...γιατί καθώς έπεφταν οι τίτλοι τέλους ένιωθα σαν ένα «γαλαξιακό» σώμα που εκτοξεύθηκε από κάποιο δορυφόρο, Ιανό ή Επιμηθέα το ίδιο μου κάνει…δηλαδή τελείως ανέγγιχτη παρέμεινα από τα σχόλια των γύρω…ομοβροντία απόψεων για το πόσο « τέλεια ήταν η ταινία». Δεν ξέρω λυπήθηκα κυρίως γιατί περίμενα κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που μου περιέγραφαν πολύ πριν φτάσω στην αίθουσα του σινεμά Άστυ. Και η πικρή αλήθεια είναι πόσο εύκολα μπορείς να μαγευτείς από μια γερμανική ταινία (που δεν καταλαβαίνεις και χριστό γιατί δεν είναι και αγγλικά να πεις) όταν κάθεσαι στην τρίτη σειρά έτοιμος να πάθεις οξεία αποκόλληση κρανίου και νιώθοντας ασφυκτικά πελώριος καρφωμένος στην καρέκλα (ενώ στην πραγματικότητα χωράς στα ρούχα της Τουίγκι)?

Εντάξει για να μην λέω και υπερβολές, ίσως να μην ήταν και η μέρα μου…αλλά και αύριο να την έβλεπα πάλι τα ίδια θα έλεγα γιατί μετά από πολύωρη ανάγνωση άρθρων και απόψεων σινεφίλ σχετικά με το έργο μένω με το ίδιο ερωτηματικό στο βλέμμα…τι ήταν αυτό που θα έπρεπε να με συνεπάρει τελικά τόσο έντονα εφόσον ο δημιουργός του ακολουθεί μια κλασική αφήγηση με παραδοσιακές φόρμες και με προφανείς σκηνοθετικές ελλείψεις που ομολογουμένως δεν μπορούν να αξιώνουν ως αριστούργημα την συγκεκριμένη ταινία…μηδέν ένταση, πάθος και σπίθα που θα μπορούσε να κάνει την διαφορά σε μια ταινία αυτού του βεληνεκούς και τέτοιας θεματολογίας (πολιτικής- ιστορικής).

Δεν αντιλέγω, η μεταστροφή του στυγνού και άτεγκτου πράκτορα της Στάζι σε άνθρωπο με συναισθήματα ήταν θεαματική αν και κατ’ εμε αναμενόμενη, συγκινησιακή επίσης ήταν η σκηνή όταν ακούστηκε η μελωδία στο πιάνο…εκείνη τη στιγμή τα μέχρι τότε ανέκφραστα γαλάζια μάτια του Βίσλερ δακρύζουν και ζωντανεύουν μέσα μου την επιθυμία να θέλω να δω το τέλος…και καλά έκανα γιατί κλείνει με την κατάρρευση του Τείχους και του Κομμουνισμού (πράγμα που ήξερα) αλλά και με την αφιέρωση του συγγραφέα στον πράκτορα με τον κωδικό HGW XXX (πράγμα που δεν ήξερα), σκηνή υψηλής συναισθηματικής φόρτισης. Ο εξαιρετικός Ουλριχ Μούχε, καμία αντίρρηση, παίζει μόνο με τις -μη- εκφράσεις του...για την ερμηνεία του και μόνο καταλήγω στο οτι αξίζει να το δείτε.

Η ταινία έχει προκαλέσει θόρυβο αναζωπυρώνοντας μνήμες από μια περίοδο που είναι γνώριμη σε πολλούς της προηγούμενης γενιάς. Τώρα ευτυχές ή δυστυχές το γεγονός είναι ότι προκάλεσε πλήθος από αντιδράσεις σχόλια και θύμησες σκρολάρωντας τις σελίδες του διαδικτύου...άλλοι τάσσονται υπέρ (φανταστείτε πόσοι υπάρχουν εκεί έξω που με λαγνεία φλερτάρουν με την εξουσία) και άλλοι κατά ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος που ουδεμία σχέση δεν έχει με τον σοσιαλισμό που κάποιοι ονειρεύτηκαν αλλά που ποτέ δεν προέκυψε στην ουσία. Διάβασα μαρτυρία κάποιου που ανακαλούσε σκηνές τρόμου με αφορμή την ταινία...από την περίοδο του κομμουνισμού στην Ελλάδα. Όπως επίσης και τις σκέψεις κάποιου πωρωμένου φασίστα που χλευάζει την ταινία λόγω πολιτικών πεποιθήσεων εξωραΐζοντας την Στάζι τασσόμενος εμμέσως πλην σαφώς υπέρ της...σιγά που στην θίξαμε κιόλας...και παραποιούνται λέει τα ιστορικά τεκταινόμενα. Έλεος έχω φρίξει τι άλλο θα ακούσω?

Μηχανισμοί εξουσίας και ένα κατασταλτικό status quo που εκπορνεύει κάθε αντίληψη και στην προκειμένη περίπτωση -της ταινίας πάντα- η ηρωίδα μας ζητιανεύοντας προστασία από την κρατική ασφάλεια «εκδίδεται» και ενδίδει –αρχικά έστω- στις ορέξεις του Χέμφ- του υπουργού πολιτισμού...στο τέλος βέβαια πάλι μας τα χαλάει προδίδοντας τον καλλίγραμμο και αρρενωπό μας συγγραφέα Ντρέιμαν...κάριες γυναίκες τελικά είμαστε οι δημιουργοί και οι καταστροφείς αυτού του κόσμου.

Μην ξεχάσω να σας πω ότι η ταινία κέρδισε τα βραβεία καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας, καλύτερου Ευρωπαίου ηθοποιού για τον πρωταγωνιστή και καλύτερου σεναρίου για τον Ντόνερσμαρκ, ενώ είναι φαβορί για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Επίσης βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα ενώ η έρευνα του σκηνοθέτη-σεναριογράφου -σε αρχεία, ντοκουμέντα και επαφή με αυτόπτες μάρτυρες- έφερε στο φως την συγκεκριμένη ιστορία. Κλείνοντας αυτό το post θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι ωραίο που διάβασα σχετικό με την ταινία... «στην καθημερινή ζωή οι επαναστάσεις γίνονται από τα πιο απρόσμενα άτομα»... δεν έχει και άδικο, η ιστορία το έχει αποδείξει.

Friday, February 16, 2007

Letting the Cables Sleep...

Λυπάμαι που έχω φορτώσει το blog μου με βιντεάκια αλλά....δικό μου είναι και οτι θέλω το κάνω.
Σήμερα το πρωί μετά απο πολύ καιρό άκουσα αυτό το κομμάτι και ένιωσα την επιθυμία να το μοιραστώ μαζί σας...τόσο κακό είναι πια?

Οι Bush (καμία σχέση με τον αιμοδιψή δικτάτορα των ΗΠΑ)βαφτίστηκαν έτσι γιατί ζούσαν σε μια συνοικία του Δυτικού Λονδίνου που ονομάζεται Shepherd's Bush...πρέπει να έχει πολύ πράσινο η περιοχή...εξ ου και το όνομα υποθέτω (bush=θάμνος)χιχιχι
Ο Gavin Rossdale και η παρέα του κάνουνε το θαύμα τους το 2000 με το Letting the cables sleep (Album :The Science of Things) και μπαίνουν ακόμη πιο βαθιά στις καρδίες μας...στην δική μου σίγουρα ... (όχι οτι απο το 1995 που έχουν σχηματιστεί δεν έχουν βγάλει καλή μουσική...τι singles να θυμηθώ... το glycerine, mouth, the chemicals between us )...απλά αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα...και μετά λύπης μου συνειδητοποιώ οτι διαλύονται το 2001 λόγω χαμηλών πωλήσεων και απήχησης προφανώς του πέμπτου τους άλμπουμ...(τι σου είναι η μουσική βιομηχανία) και οτι είναι μηδαμινές οι πιθανότητες επανένωσης χώρις να αποκλείεται και τίποτα μελλοντικά. Εγώ απλά εύχομαι να γίνει το reunion ...enjoy it!!! (to video clip πρέπει να είναι σουπερ δεν μπορώ να το δω δυστυχώς!)


Thursday, February 15, 2007

ΚαΡναΒαΛώΝουμε!!!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΧΡΥΣΗ ΑΠΟΚΡΙΑ
AND GUYS ΠΡΟΣΟΧΗ ...ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ!!!!!


Υ.Γ....έλα έλα να ξεφαντώνουμε τώρα λέμε...

Τα Λερωμένα Τα Άπλυτα...




Ψάχνω, ψάχνω…Βάζω ετικέτα, τιτλοφορώ…ψάχνω, ψάχνω… αναγνωριστική ένδειξη, καρτελάκι…έχει ξεφύγει αυτό το κορίτσι!!! Όχι βρε παιδιά δεν έχω λαλήσει ακόμη…ούτε παραμιλάω απλά σας μεταφέρω την ερμηνεία της αγγλικής λέξης tag…θα μου πείτε για ποιον λόγο…Μερίμνησε για αυτό ο φίλτατος Κωνσταντίνος κάνοντας με blog-tagged…τι να σημαίνει τώρα αυτό…στην κυριολεξία όλα τα παραπάνω…στην τεχνική ορολογία κάντε ένα search στο google γιατί εμένα μου είναι αδύνατο να σας το κάνω λιανά…την «αρχή» του blog ταγκαρίσματος «ηγείται» ο γνωστός και μη εξαιρετέος Papo –Slash. Από αυτόν το έμαθα…Και έτσι ξύπνησα μια μέρα και τώρα θα πρέπει να βγάλω τα άπλυτα μου στη φόρα.

1.Πρωινό ξύπνημα: Δεν είναι της αρεσκείας μου. Ποτέ δεν με κολάκευε σαν ιδέα πόσο μάλλον το καθημερινό ξύπνημα στις 6 τα χαράματα. Ποτέ το πρωί δεν είμαι σε mood…δεν γουστάρω να αρθρώσω λέξη και δεν κάνω εξαιρέσεις…ίσως να είμαι πιο γλυκιά ή πιο flexible σε ιδανικές καταστάσεις πάντα αλλά και αυτό είναι παροδικό…αφού παρέλθει διάστημα μιας ώρας ξεστομίζω τα πρώτα μου φωνήεντα. Οτιδήποτε κινείται με εκνευρίζει, θέλω σκοτάδι σαν νυχτερίδα, δεν ανέχομαι φωταψίες. Όπως καταλαβαίνει κανείς η συμβίωση με την αδελφή μου είναι ανυπόφορη!!!

2.Μορφέας: είναι μια θεότητα (του ονείρου) που πάντα με γοήτευε σε αντίθεση με τα παραπάνω. Εύλογα κάποιος μπορεί να εικαστεί ότι λατρεύω τον ύπνο. Τρέφω επιδερμίδα και όποτε μπορώ του δίνω και καταλαβαίνει. Ο Μορφέας, ως απόγονος του Σκότους και της Νύχτας μου έχει περάσει όλα του τα χούγια… γουστάρω να ξενυχτάω σαν τρελή…έχω έμπνευση και λειτουργώ καλύτερα τη νύχτα…όταν είμαι ξεκούραστη φυσικά και όταν μου το επιτρέπουν τα ωράρια μου.

3.Σ’ είδα στο όνειρο μου: πως τα κατάφερα και τα παραλλήλισα…ήταν εντελώς τυχαίο το γεγονός. Νομίζω κάποιες φορές ότι ζω σε ένα κόσμο ονειρικά πλασμένο που έχω φτιάξει μέσα στο μυαλό μου…ένα κόσμο παραμυθένιο, αρμονικά πλαισιωμένο από νεράιδες, ιππότες και ξωτικά. Το όνειρο αυτό ενορχηστρώνεται μουσικά από διάφορες μελωδίες και επενδύεται από κινηματογραφικές σκηνές που έχω αγαπήσει στο σινεμά. Δυστυχώς μετά ξυπνάω και προσγειώνομαι στην πραγματικότητα. Η πολύ ταύτιση με όλα αυτά τα ερεθίσματα δεν ξέρω αν μου κάνουν καλό τελικά.

4.Και για να ξεφύγουμε από το θέμα…ο έντονος τόνος στη φωνή μου εκλαμβάνεται ως επιθετικότητα από τους γύρω μου…οκ είμαι φωνακλού δεν αντιλέγω είναι τα γονίδια, η καταγωγή μου, το μεσογειακό μου ταμπεραμέντο…δεν επιτίθεμαι απλά δίνω λίγο περισσότερο στόμφο σ’ αυτά που λέω…είναι έτσι το στυλ μου. Επίσης στονάρω στο σίγμα…το σέρνω σσσσσς. Ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν και μιλούν ήρεμα, που έχουν μια γλυκύτητα στο λόγο, μια νωχελικότητα, όπως π.χ. η Καραμπέτη

5.Λειτουργώ κάτω από πίεση, ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ Βαριέμαι εύκολα, μ’ αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα από γεύσεις έως μουσικές…και έχω γενικότερα ευρύτερες ανησυχίες που πολλές φορές δεν με αφήνουν να κοιμηθώ τα βράδια…η πολύ σκέψη κάνει κακό!

Και ήρθε η ώρα να κάνω και εγώ blog-tagged τους παρακάτω:
enteka και melomenos αν και εφόσον θελήσουν...δεν γνωριζόμαστε παρά μόνο μέσω comments, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία...τι λέτε?

Monday, February 12, 2007

BLUE

I didn't want to know
I just didn't want to know
Best to keep things in the shallow end
Cause I never quite learned how to swim
I just didn't want to know
Didn't want, didn't want, Didn't want, didn't want
Closed my eyes just to look at you
Taken by the seamless vision
And I close my eyes,
Ignore the smoke
...............
Call an optimist, (s)he's turning blue
Such a lovely color for you
Call it aftermath, (s)he's turning blue
While I just sit and stare at you
Because I don't wanna know I didn't want to know ...
Mistook their nods for an approval
Just ignore the smoke and smile
... Such a lovely color for you
Such a perfect color for your eyes ...
While I just sit and stare at you
I don't want to know
...........


Thursday, February 08, 2007

Καινούρια Ζάλη

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποια νήματα σ' ενώνουν με μιαν άλλη θηλεία
ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

Saturday, February 03, 2007

Το Μαγαζάκι του Τρόμου



Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια...καλώς ήρθατε στο Μαγαζάκι του Τρόμου!!!

Δεν θα προλογίσω αλλά θα μπω απευθείας στο θέμα... πράγμα παράξενο για μένα αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω για την φαντασμαγορική αυτή παράσταση/ μιούζικαλ στο Θέατρο Κιβωτός στο Γκάζι, που αδημονώ να αρχίσω...

First and foremost…ένα μικρό ιστορικό για την ταινία, δια χειρός του ''μετρ του φανταστικού'' Ρότζερ Κόρμαν που λέγεται ότι έγραψε το έργο σε δυο μέρες! Σε ένα μικρό ρόλο-εκείνο του νεκροθάφτη- εμφανιζόταν ο νεαρός τότε Τζακ Νίκολσον. H ασπρόμαυρη αυτή ταινία του 1960, μια ''μαύρη'' κωμωδία που το σενάριό της υπογράφει ο Τσαρλς Γκρίφιθ σήμερα θεωρείται ''καλτ''. Η ταινία το 1982, έγινε η βάση για το ομότιτλο μιούζικαλ των Χάουαρντ Άσμαν και Άλαν Μένκεν. H παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, τιμήθηκε με βραβεία, έκανε πάνω από 2.000 παραστάσεις και το μιούζικαλ, που έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο, με τη σειρά του έγινε ταινία το 1986 από τον Φρανκ Οζ. Το σατιρικό αυτό μιούζικαλ, ύστερα από θριαμβευτικές εμφανίσεις στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, κινηματογραφική και θεατρική ιστορία σαράντα έξι χρόνων στην πλάτη του, έφτασε καθυστερημένα και στην ελληνική σκηνή στο θέατρο «Κιβωτός», σε σκηνοθεσία των Βασιλικής Ανδρίτσου και Θέμιδας Μαρσέλλου και ενορχήστρωση Αχιλλέα Γουαστώρ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ''Το μαγαζάκι του τρόμου'' στην πολυτάραχη ιστορία του έχει, με τον τίτλο ''Παρακαλώ μην τρως τη μητέρα μου'', και μια σοφτ πορνό κινηματογραφική εκδοχή του 1973 (Κώστα ακούς, μην μου πεις οτι δεν την έχεις δεί, θα πέσεις στα μάτια μου αν όχι σου δίνω τροφή...χαχαχχα) , που αντλεί από την ταινία του Κόρμαν, ενώ η ταινία του 1986 ενέπνευσε και τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων με τον τίτλο ''Μαγαζάκι''. Αυτά που λέτε, θέλετε και άλλα...??? Έχει βαρύ βιογραφικό λέμε για αυτό δώστε βάση...

Το ανθοπωλείο του Μούσνικ στη Νέα Υόρκη πάσχει από αναδουλειές. Οι δουλειές όμως, αρχίζουν να ανθούν όταν ένας συνεσταλμένος υπάλληλος, ο Σίμουρ, για να εξευμενίσει το αφεντικό τού φέρνει ένα πολύ, μα πολύ παράξενο εξωτικό φυτό που του έχει δώσει το όνομα Όντρεϊ Βήτα Το φυτό εξελίσσεται στο αξιοθέατο του μαγαζιού. Περίεργες καταστάσεις και ανεξήγητα γεγονότα αρχίζουν σύντομα να συμβαίνουν κι ο ιδιοκτήτης αρχίζει να υποψιάζεται ότι όλα έχουν σχέση με το φυτό. Κι η αλήθεια είναι πως έχουν! Ο Σίμουρ κάνει μια ανήθικη συμφωνία μαζί του, για να κερδίσει όλα όσα ονειρεύεται και κυρίως την αγάπη μιας κοπέλας συναδέλφου του, της Όντρεϊ. Μην μπορώντας λοιπόν να κάνει διαφορετικά αρχίζει να διαπράττει... φόνους διότι η Όντρεϊ Βήτα αποδεικνύεται ένα τρομακτικό σαρκοφάγο και αιμοδιψές φυτό που διαρκώς πεινάει!
As far as I am concerned, δεν γνώριζα την υπόθεση του έργου…ούτε το γεγονός ότι ήταν μιούζικαλ σε μια από τις εκδοχές του. Ξεκινάει η παράσταση και εμφανίζονται στην σκηνή οι μουσικοί που επένδυαν με τις live μελωδίες τους το θεατρικό σ’ όλη του την διάρκεια. Αντικρίζω τον σαξοφωνίστα και ένα φτερούγισμα ευτυχίας ξεπετάχτηκε από τα στήθη, τόσο πολύ που όταν τον άκουσα να παίζει μου ερχόταν να τιτιβίσω. Ταυτόχρονα τρεις κοπελίτσες με πραγματικά φωνητικά προσόντα ξεχύνονται στο σανίδι με όλη την χάρη των sweet sixteen προσδίδοντας στην παράσταση μια δόση ανεμελιάς σαν και εκείνη που είναι διάχυτη σε ταινίες όπως «Γρανίτα από Λεμόνι»...outfit και κίνηση 60ς αλά Έλβις. Έκπληξη της βραδιάς, η εμφάνιση και η μπάσα φωνή της Αντιγόνης Ψυχράμη, μια από τις τρεις νεαρές, σαν μια άλλη «...Πόπη σαν την γιαγιά μου την Καλλιόπη» στη νέα της version ανανεωμένη και ενήλικη πλέον...ένα νέο αστέρι γεννιέται. Το περιστρεφόμενο σκηνικό ανοίγει τις πόρτες του και ξεπροβάλλει ο Χ. Βαλαβανίδης, στρουμπουλός και απολαυστικός, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο ντροπαλός Σίμορ με τον εύθραυστο ψυχισμό, τις απερίγραπτες εκφράσεις του προσώπου και την αγωνία έκφρασης των συναισθημάτων του...με έκανε να γελάσω τόσο δυνατά σαν να έδωσα ζωή σε μια άλλη...φοβερό ταλέντο μπράβο του. Η Βασιλική Ανδρίτσου, όχι με την γνωστή φωνή και στάση νταλικέρη του Κόκκινου Δωματίου, αλλά με νιαουριστή χροιά...με συγκίνησε και με έκανε επίσης να γελάσω φωναχτά....η ηθοποιός «...ισορρόπησε σε ένα πολύ δύσκολο ρόλο (Όντρεϊ) και μας έβαλε ''μέσα" στον φαινομενικά αφελή, αλλά αληθινό τρόπο σκέψης της». Τέλος...τι να πω για τον Τάκη Παπαματθαίου...η εισβολή του στη σκηνή με τα δερμάτινα, τα λικνίσματα, οι κινήσεις του αλά Μουστάκας στον Αγκαλίτσα...δημιούργησε ένα μεγάλο πρόβλημα στον μπροστινό μου και στους διπλανούς θεατές...χτυπιόμουν τόσο δυνατά, σπαρταρούσα σαν το ψάρι και για μεγάλη διάρκεια από το τρανταχτό μου γέλιο με αποτέλεσμα να πέφτουν βροχή τα δάκρυα, να κουνάω με δύναμη την μπροστινή θέση ...να χτυπάω τους διπλανούς και γενικά μια υπερβολικά κωμική φάση που δεν μπορούσα να το συλλάβω έπειτα... πόσος καιρός έχει περάσει απο τότε που γέλασα με τέτοιο πάθος και ένταση...πάλι καλά τελικά δεν με βάρεσε κανείς μιας και εκείνοι κατέληξαν να συμμετέχουν στο πανηγύρι...ο Παπαματθαίου φυσικά μας έβλεπε όλους εμάς να έχουμε ξεκαρδιστεί που δεν κρατήθηκε και εκείνος και έλιωσε στα γέλια...τι να πω κέρδισε τις εντυπώσεις στο ρόλο του σαδιστή οδοντιάτρου...ΑΠΙΘΑΝΟΣ!!!ΑΠΙΘΑΝΟΣ!!! Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το φυτό με το σουπερ όνομα -Όντρει Βήτα- έδωσε τα ρέστα του ...τα κατάφερε και αυτό με την σειρά του να με κάνω να διπλώσω στα δύο. Τι να πω βρε παιδί μου, τέτοια αύρα...και από το κοινό τέτοια αποδοχή είχα καιρό να αισθανθώ...ΑΨΟΓΟΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΟΥΣ!!!!!!!
ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

Και μετά έχεις πάλι τα σχόλια όλων των ηλίθιων στο Αθηνόραμα που χαρακτηρίζανε την παράσταση φριχτή, κουραστική και μη ποιοτική...απορώ τους πληρώνει κάποιος για να γράψουν αυτές τις κατινιές και αηδίες..πρέπει να υπάρχουν πολλοί pervert στην Ελλάδα...αν δεν μπορείς να εκτιμήσεις τέτοιου είδους μεταφορές έχεις πρόβλημα... δεν σου είπα ρε φίλε να δεις Τσέχοφ ή Μπρέχτ...δεν έχω απαιτήσεις πλέον από το μικροαστικό σου μυαλουδάκι να παρακολουθήσεις τέτοιες παραστάσεις...αλλά μια ροκ παράσταση σαν και αυτή που θα μπορούσε να ήταν και ένα ανατρεπτικό κόμικ δεν θέλει και πολύ φαιά ουσία...δεν φτάνει δηλαδή που έχουμε καταντήσει ρηχοί έχουμε χάσει και το χιούμορ μας ρε φίλε...σοβαροφάνεια και άγνοια, κακογουστιά και έλλειψη χιούμορ...αναρωτιέμαι που βαδίζουμε....

Friday, February 02, 2007

Run with me baby!

Άλλο ένα βιντεάκι δεν βλάπτει κανέναν...γιατί υπάρχουν στιγμές που....κανένας στίχος, κανένα ρίμα, καμία λέξη δεν μπορεί να αποτυπώσει τον ψυχισμό σου...να καθρεφτίσει κάποια λεπτά απο τον χρόνο...μια μελωδία όμως σαν και αυτή σε ταξιδεύει,σε εκφράζει,σου δίνει το καταφύγιο για λίγα λεπτά, όσο διαρκεί...μια μουσική...μια μουσική που παίζει στο μυαλό σου, νότες νωχελικές και μειλίχιες σαν και τις σκέψεις σου...


Tuesday, January 30, 2007

Χωρίς ταμπού...



Μέρα μεσημέρι και επιστροφή στο σπίτι. Συνοδοιπόρος μου στο λεωφορείο το νέο free press που τσάκωσα μετά από μια chill-out βραδιά σε pop art στέκι στο Γκάζι. Ανίδεη για το περιεχόμενο του, ξεφύλλιζα ανυποψίαστη τις πρώτες του σελίδες. Γράμματα τίτλων σε bold mode για να είναι και catchy. Μεξικό:Νόμος για την συμβίωση, Σιγκαπούρη: Αποποινικοποίηση των ομοφυλοφιλικών σεξουαλικών πράξεων για ετεροφυλόφιλους, Η.Π.Α.: Σύμφωνο επιβίωσης και…καλούς απογόνους! Άρχισα να παραμιλάω, μα καλά τι γίνεται εδώ, καταιγισμός από ενημέρωση σχετικά με την lgbt κοινότητα, αναρωτιόμουν τι προσπαθεί τώρα να μου κάνει, brainwash με έντεχνο τρόπο? Παρεξήγησα βρε παιδιά, συγχωρέστε με…προφανώς δεν υπήρξε κανενός είδους τέτοια πρόθεση…προσβολής ή επηρεασμού , απλά bad timing…Το εντυπάκι αυτό είναι ένα άλλο είδος έκφρασης και προσέγγισης της κουλτούρας των ομοφυλόφιλων, μια εφημερίδα χορηγός επικοινωνίας, διαφόρων κινητοποιήσεων που σύντομα θα λάβουν χώρα στον τόπο μας, και των γνωστών, ίσως όχι σε όλους, παρελάσεων υπερηφάνειας. Μότο της εκδότριας/ αρχισυντάκτριας Μαριαννέλας Κλώκα «Βασιζόμαστε σε μια καινούρια ευαισθησία, ένα νέο βλέμμα πάνω στα πράγματα…» Καλή επιτυχία και βιωσιμότητα πανελλαδικά στην νέα σας προσπάθεια και μην ξεχνάτε όλοι εσείς… ανεκτικότητα στην διαφορετικότητα…


Μιας και μιλήσαμε για την «Ανοχύρωτη Πόλη» της κυρίας Κλώκα, ας υπενθυμίσουμε ότι η εφημερίδα υπήρξε και χορηγός στο event που έγινε στην Αθήνα τέλη Γενάρη, σας λέει κάτι το …περιβόητο Porn Film Festival που έλαβε χώρα στο ,παραδόξως, ασφυκτικά κατάμεστο Gagarin 205; Έτυχε να βρισκόμουν εκεί ημέρα Παρασκευή, λίγο πριν την λήξη της προβολής της straight πορνό ταινίας the Rebel Rousers με σκοπό να παρακολουθήσω το φημολογούμενο ακραίο και προκλητικό σε σκηνική παρουσία, show των ισπανίδων Nikky & Yasmin… ή αλλιώς Dirty Princess… Η ιδέα για τη δημιουργία του σχήματος ανήκει στον Big Toxic, έναν παραγωγό που έχει εκδώσει περισσότερα από 100 re-mixes! Έχει δουλέψει με το La Fura Dels Baus International Theatre Group, επενδύοντας – ακόμα και σήμερα – μουσικά τις παραστάσεις του, ενώ από το 1987 έχει τη δική του δισκογραφική εταιρεία Audiodrome, με ειδικότητα στην techno, κυκλοφορώντας παράλληλα και ορισμένους drum and base δίσκους υπό το όνομα Smol Tosi.Με έδρα τη Μαδρίτη, σχημάτισε τους Dirty Princess, των οποίων ο electro / disco / punk ήχος σε συνδυασμό με την εμφάνιση τους, δημιουργεί ένα εξαιρετικό peeping tom θέαμα…γιατί οπτικο-ακουστικό όπως το αποκαλούν δεν ήταν…μιας και η άθλια, για μια ακόμη φορά οργάνωση, τα κατάφερε να καταστρέψει ένα μέρος του σόου, τα βιντεάκια που δένανε με την παρουσία τους on stage δεν έπαιξαν ποτέ με αποτέλεσμα οι τύπισσες φρικαρισμένες και λίγο από την κόκα, να χτυπιούνται κάτω σαν τα χταπόδια για να προβληθεί το slight, σταμάτησαν να τραγουδάνε, βρίζανε στα ισπανικά γεγονός που με έκανε να λιώσω στα γέλια, είχα να ακούσω τέτοια βρομόλογα από εκείνες τις όμορφες μέρες στην Μαδρίτη…και τα λοιπά…και τα λοιπά…βέβαια έπειτα συνεχίστηκε η «παράσταση» without videos. Επίσης μην παραβλέψω να αναφέρω το πιο σημαντικό…που με πείραξε ιδιαίτερα…ενώ η μια ξεκωλιάρα τα είχε πετάξει όλα, τα είχε δείξει όλα, ακόμη και το αιδοίο της το οποίο απαθανάτισε η συνάδελφό της, φωτογραφία η οποία πετάχτηκε κειμήλιο στην λυσσασμένη αρένα…η άλλη δεν έβγαλε τίποτα και καθόταν σαν το αγγούρι η ηλίθια χωρίς ίχνος κίνησης και ρυθμού στο κορμί της…πωπω μιλάμε αηδία η κοπελίτσα…δεν έχει μέλλον…η Nikky έχει όμως potentials για solo καριέρα. Η μουσική dark, electro, γούσταρα αν και θα προτιμούσα κάποιες στιγμές να μην ούρλιαζαν τόσο πολύ…αυτά που λέτε…κατά τα άλλα πολύ φασαρία για το τίποτα…γαμώτο κρίμα άλλα περίμενα και άλλα είδα…ξενέρωτες!!!!!!!!!ΦΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥ

Monday, January 29, 2007

Wednesday, January 17, 2007

Η Κοιμωμένη μας ξύπνησε...



Σαν να τράβηξε πολύ η βαλίτσα...μετά απο ένα σωρό αναβολές ήρθε η ώρα επιτέλους να κάνω και εγώ τα δικά μου σχόλια για την αριστουργηματική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου στο Θέατρο Μικρή Πόρτα , "Η Κοιμωμένη Ξύπνησε"...ένα έργο για θεατές κάθε ηλικίας. Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει το πρόγραμμα της παράστασης, το έργο αξιοποιεί τις διάφορες εκδοχές του παραμυθιού Η Ωραία Κοιμωμένη από τον Τζιανμπατίστα Μπαζίλε, τον Σαρλ Περό και τους Αδελφούς Γκριμ . Αυτή τη φορά όμως η Κοιμωμένη ξυπνά στη σημερινή εποχή, σε μια πραγματικότητα χωρίς νεράιδες, πύργους και πριγκιπόπουλα. Σε μια πραγματικότητα με αυτοκινητοδρόμους, τηλεόραση και κινητά τηλέφωνα.

"Στην παράσταση της ΜΙΚΡΗΣ ΠΟΡΤΑΣ , ο σύγχρονος κόσμος παραμένει μαγικός με έναν τρόπο όμως ολότελα διαφορετικό από αυτό των κλασικών παραμυθιών .Το βασικό θέμα εξακολουθεί να είναι η περιπέτεια της ενηλικίωσης. Σε μια εποχή σαν τη δική μας όπου όχι μόνο τα παιδιά αλλά και πολλοί ενήλικοι δυσκολεύονται να «μεγαλώσουν», -μια μικρή νύξη που με αφορά άμεσα-η προσαρμογή της «μαγεμένης βασιλοπούλας» στην πραγματικότητα αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για όλους, μικρούς και μεγάλους. Η παράσταση , που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, είναι εξαιρετικά θεαματική και στηρίζεται ιδιαίτερα στην κίνηση. Οι ηθοποιοί έχουν επιλεγεί ειδικά για να υπηρετήσουν όχι μόνο τις υποκριτικές αλλά και τις αυξημένες κινησιολογικές απαιτήσεις της παράστασης." Η Ιωάννα Παππά κρατώντας τα ηνία της παράστασης, μας δείχνει έναν άλλο εαυτό που μέχρι τώρα είχε καλά κρυμμένο. Εξεπλάγην πραγματικά...την θαύμασα, την επευφίμησα και την προτρέπω να συνεχίσει μ'αυτόν τον τρόπο. Εξαιρετική, τρυφερή, αφοπλιστική σαν παιδάκι...ένα μεγάλο μπράβο και στον Αχιλλέα του 50/50, τον πρίγκηπα που σώζει την όμορφη βασιλοπούλα με ένα του φιλί. Τι κλάμα έριξα πάλι...

Το παραμύθι έδινε διδάγματα ζωής για την εποχή μας και τα δεινά της που δυστυχώς -στο δεύτερο μέρος- δεν πιστεύω οτι τα μικρά παιδιά που παρευρίσκονταν στον χώρο μπορούσαν να αντιληφθούν, όχι λόγω ευφυίας, αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας τους...Κάποιος ισχυρίζεται οτι μελλοντικά, σαν ενήλικοι, τα παιδιά μας θα φάνε με το κουτάλι το πρόβλημα των σχέσεων άρα για ποιό λόγο πρέπει απο τώρα να το δούνε μέσα από μια παράσταση στην οποία κιόλας τονίζεται η ...αποξένωση στο χώρο εργασίας, τα μακρά ωράρια των υπαλλήλων, η αλλοτρίωση των μεγαλουπόλεων, κοκ...νόμιζω οτι έχω απάντηση σ' αυτό that'w why θα ήθελα να δανειστώ την ατάκα απο την ταινία...Little Miss Sunshine...όταν ο Φρανκ, συγγενικό πρόσωπο, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει θέλησε να εκμυστηρευτεί τον λόγο που το έκανε...στην ταλαντούχα μικρή ηλιαχτίδα (ανηψιά του)...ο πατέρα της, έντρομος, προσπαθούσε μάταια να τον αποτρέψει, η μητέρα κράτησε διαλλακτική στάση ανταπαντώντας..."θα το μάθει αργά ή γρήγορα" ...Άρα γιατί τόσος υπερπροστατευτισμός...ένα μικρό παιδί δεν στερείται φαντασίας γιατί είναι υπαρκτός στον μικρόκοσμο του...μήπως λοιπόν φοβάσαι οτι μ'αυτόν τον τρόπο θα μάθει πράγματα πριν την ώρα του και θα καταστραφεί...φοβάσαι μην μεγαλώσει απότομα...ο φόβος που εκλαμβάνω απο την άποψη του παραπάνω θεατή με διχάζει... αν και πιστεύω οτι υπερβάλλει αρκετά... η παράσταση δεν ξεφεύγει απο τα επιτρεπτά όρια που υπάρχουν μεταξύ παραμυθιού -θεατρικού έργου που απευθύνεται μονάχα σε ενήλικες.

Θέλω να αναφέρω το πόσο πολύ γέλασα με τα παιδάκια που συμμετείχαν στο έργο ουρλιάζοντας κάθε φορά που έβλεπαν μια αδικία να συμβαίνει...πχ. όταν ο πρίγκηπας ήταν έτοιμος να φύγει και να αφήσει μόνη την βασιλοπούλα..του φώναζαν...εεεεεεε που παςςςςςςςςςςςς...ή όταν κοιμόταν η βασιλοπούλα ψιθύριζαν απο πίσω μου...αν μιλάμε, λές να την ξυπνήσουμε????? Τέλος μην παραλείψουμε να αναφερθούμε στα ονειρεμένα κοστούμια του θεατρικού...ειδικά της Κοιμωμένης και φυσικά στην μουσική επιμέλεια και επένδυση του έργου απο την μαγευτική μελωδία του Φωρέ.

Το conclude...όπως λέει χαρακτηριστικά κάποιος φαν της παράστασης " η Κοιμωμένη κατάφερε να με πείσει για κάτι το οποίο έχω από παιδί διαισθανθεί: «Μερικές φορές είναι καλύτερα να είσαι εκτός» …Και εμένα...

Monday, January 15, 2007

Για άλλα ξεκίνησα...και αλλού κατέληξα...

Έχω τόσα, μα τόσα πολλά να σας πω και να σχολιάσω σχετικά με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών που έχω χάσει τον μπούσουλα… δεν ξέρω από που να αρχίσω βρε παιδιά…

Τρομοκρατικό χτύπημα με ρουκέτα εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας σου λέει στις 6 τα ξημερώματα. Υπήρξε άμεση κινητοποίηση…καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό…. ικανούς τους έχω να έχουν ξεσηκώσει και την αγροφυλακή Έβρου προκειμένου να βρεθεί η αιτία της επίθεσης. Επί τόπου έσπευσε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρας, ο οποίος δήλωσε ότι πρόκειται για πράξη βίας, που επιχειρεί να διαταράξει τις σχέσεις των δύο χωρών…για ποιες ακριβώς σχέσεις ομιλείτε κύριε υπουργέ? Τις ήδη διαταραγμένες…? Η Μπακογιάννη…άλλη από εκεί: «Τέτοια χτυπήματα πλήττουν το κύρος της χώρας…και την δημοκρατία…»χαχαχχαχχαχα…αυτά τα strokes περίμεναν για να χαρακτηρίσουν την χώρα μας «παραπληγική». Σ’ αγαπώ αλλά δεν μπορώ να χαϊδεύω τα αυτιά σου…
Συνεπέστατα… παρέλυσε το κέντρο της Αθήνας και για μια ακόμη φορά τη νύφη πληρώνουν οι ανυποψίαστοι πολίτες….έχω μια απορία ρε γαμώτο και ας μου την λύσει κάποιος…η Βασ. Σοφίας όποτε και αν έχει τύχει να την διασχίσω…πρωί, μεσημέρι, βράδυ, ξημερώματα, πάντα είναι γεμάτη από μπάτσους…ο περιβάλλοντας χώρος που είχαν απαγορεύσει την κυκλοφορία είναι πάντα περιτριγυρισμένος από μπάτσους…δηλαδή έλεος κανείς δεν πήρε χαμπάρι τους επίδοξους Μπίν Λάντεν? Βασικά ποσώς με απασχολεί η απόπειρα…να την διαλύσουν την πρεσβεία… I don’t give a shit…το χάος όμως που επικρατεί around δεν το έχω πιάσει…όχι τίποτα άλλο… λυπάμαι και τους κακόμοιρους τους υπαλλήλους… κρίμα είναι να φλεγκαρίσουν –που λέει και η γιαγιά μου- μτφσ. να μετατραπούν σε νέες πυγολαμπίδες…από την άλλη όμως είμαι σίγουρη ότι δεν χάλασε και κάποιους που δεν πήγαν στην δουλειά σήμερα. Πάμε σ’ άλλα…

Τι μου το θύμισες τώρα μου λες…μ’ έπιασε πάλι κρύος ιδρώτας και νεύρα…νεύρα πολλά…εντάξει γειτονάκια μου ότι πείτε…ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Σλάβος όπως προπαγανδίζετε στα σχολικά βιβλία ιστορίας και η Μακεδονία πρέπει να προσαρτηθεί στα Σκόπια ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των αλύτρωτων πληθυσμών , δηλ. της σλαβικής μειονότητας που ισχυρίζεστε ότι ακόμη υπάρχει στον νομό…και που καταπιέζεται κιόλας από την ελληνική κυβέρνηση… έτσι θα συνενωθεί το κομμάτι αυτό με την χώρα των Σκοπίων και θα φτιάξουνε μια νέα χώρα με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας»…μ’ αυτόν τον τρόπο θα πάρουν πίσω το αίμα τους δίκαια μιας και οι ελληνικές επεκτατικές βλέψεις και αξιώσεις τόσα χρόνια τους απαγόρευε να πάρουν το έδαφος που τους ανήκει δικαιωματικά από την εποχή του Αλέξανδρου………βρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ουσσσσσσσσσσσσσττττττττττττ
ΓΙΑ ΚΟΥΝΗΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ ΒΡΩΜΟΣΚΥΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ…μας έχετε πρήξει πια..σχεδόν 15 χρόνια με το θέμα της ονομασίας…γαμώ τον ΟΗΕ μου μέσα…γαμώ. Ναι ο Μάθιου τώρα θα μας σώσει…ένα σωρό από ονόματα έχουν παρελάσει ως ειδικοί εκπρόσωποι των Η.Ε. την τελευταία δεκαετία…αλλά οριστικό τέλος στην εθνικιστική υστερία που επικαλούμαστε από το 90 δεν βλέπω να έρχεται…Το ότι «…δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρχει αναγνώριση μακεδονικού έθνους και γλώσσας…» είναι κάτι αυτονόητο αλλά πέρα από την μυωπική στάση και των δυο χωρών είναι απαραίτητο να στραφούμε σε αμοιβαίες υποχωρήσεις- δυστυχώς και η ελληνική πλευρά- διαφορετικά δεν θα υπάρξει ποτέ λύση του ζητήματος. Ε ρε π….μου θέλουνε και ΟΗΕ, ΝΑΤΟ και τώρα ένταξη στην Ε.Ε. αλλά το αεροδρόμιο να λέγεται «Μέγας Αλέξανδρος»…μ’ αυτήν την αδιαλλαξία τι περιμένουν άραγε, να μην ασκήσουμε βέτο στην ένταξη τους στην Ε.Ε.…καλά εμείς είμαστε τόσο μαλάκες που θα το πάμε -και καλά -δια της διπλωματικής οδού…οι έξυπνοι ρε…και τελικά θα φάμε τα μούτρα μας…όπως με την Τουρκία που το παίξαμε υπεράνω και ζητωκραυγάζαμε ναι στην συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και τώρα μας απειλούνε από πάνω…πως το είπες ρε Πάρι…τα μεμέτια… χαχχαχαχα αι σιχτιρ!!!!
Aρκετά γιατί ξέφυγα πάλι….εγώ για την Κοιμωμένη ήθελα να γράψω ρε παιδιά… τώρα πως κατέληξα πάλι εδώ…μόνο ο Αλλάχ το ξέρει…όχι η Κοιμωμένη του Χαλεπά αλλά του Μοσχόπουλου … Αύριο το υπόσχομαι ένα ολόκληρο post για την όμορφη πριγκίπισσα…

Sunday, January 14, 2007

Απο το Essex της Αγγλίας...στο Bερολίνο της Αθήνας...

Λοιπόν επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσω, μια καλή προσέγγιση θα ήταν αρχικά η αναφορά μου στο νέο official compilation album των Depeche Μοde…The Best Of, Volume 1…που έφτασε στα χέρια μου πριν δυο εβδομάδες. Είναι η πέμπτη κατά σειρά συλλογή του Βρετανικού synth pop συγκροτήματος που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2006. Η παρούσα συλλογή αποτελείται από συλλεκτικά hits –the best of Depeche . Μετά απo την θρυλική τους εμφάνιση το καλοκαίρι του 2006 στο Terra Vibe, στην Μαλακάσα… θεωρώ ότι το συγκεκριμένο cd/dvd δεν πρέπει να λείπει από καμία δισκοθήκη, ειδικά όσων είναι φαν του είδους…επίσης αποτελεί αντιπροσωπευτικό είδος της 25χρονης καριέρας τους…για τον λόγο αυτό τρέξτε να πάρετε μια γεύση όσοι απείχατε τόσο καιρό για να δείτε τι χάνατε…λάτρεις των 80ς ενωθείτε…Το γκρουπ στην κυριολεξία δεν έχει χάσει ίχνος από την δημιουργικότητα του με το πέρασμα του χρόνου, αυθεντικός ήχος που δεν χωράει σύγκριση…καλά δεν έχω λόγια φυσικά για τον Μartin Gore όπου τυγχάνει να είναι και ο βασικός συντελεστής…όλα τα κομμάτια υπογεγραμμένα από το ευλογημένο του χεράκι…Δυστυχώς αυτή η δουλειά δεν περιλαμβάνει καμία συμμετοχή του συνθέτη στα lead vocals .Το CD περιλαμβάνει ένα τραγούδι από κάθε studio album τους except Black Celebration…και μην ξεχάσω να προσθέσω ότι το CD track listing περιέχει 23 κομμάτια. Εν αντιθέσει, το DVD track listing περιέχει μια σειρά από video-clips…23 στον αριθμό παρακαλώ….βίντεο που αντανακλούν την κουλτούρα της εποχής…ξέρετε σούπερ outfits, μαλλί λάχανο, κίνηση και στήσιμο pure 80s…με πιάνουν όσοι έχουν κάνει διατριβή στο στοιχείο MTV… plus a short film με συνεντεύξεις από όλους τους παράγοντες κάνοντας ιστορική αναδρομή στην πολυετή τους career …everything counts, strange love, I feel you, behind the wheel, shake the disease, personal Jesus, it’s no good…τι να λέμε…σκέτη πώρωση, ανατριχίλα!

Που αλλού πάμε τώρα…ναι…ας κάνουμε μια μικρή παρένθεση πριν συνεχίσουμε με το επόμενο μας θέμα…SONIK Magazine Τεύχος Δεκεμβρίου…γνώριζα την ύπαρξη του αλλά ποτέ δεν επιχείρησα να το αγοράσω. Και ίσως έπεσα διάνα, ίσως στο χειρότερο issue until now…αφιέρωμα στο dance στερέωμα, στην hip hop σκηνή και στην acid house…ότι αντιπαθώ…what??? Οινόφυτα και αναφορές στα open-air rave parties?????????? μέχρι το σημερινό κατεστημένο του clubbing… «τρεις δεκαετίες που έκαψαν μυαλά και ηχεία» (ευτυχώς, η ίδια δεν κάηκα...)…θυμήθηκα τρυφερές ηλικίες, Sunrise zone , Infinity’s parties, flyer culture, Άλσος στο Πεδίον του Άρεως…πόσο έχω αλλάξει από τότε…thank god… Ενθουσιασμένη λοιπόν με το νέο μου απόκτημα…ξεφυλλίζοντας το, unfortunately απογοητεύτηκα γιατί προσδοκούσα μια εναλλακτική αρθρογραφία, νέα από την rock/underground/punk/gothic/synth/electro pop σκηνή, καμία σχέση…ο Tom Waits, ως «Βραχνός Προφήτης» (αυτός δεν είναι και δίσκος του Θ. Παπακωνσταντίνου;), αποπειράθηκε να μου φτιάξει την διάθεση, but it was not enough ... έτυχε δεν αντιλέγω, I will give it a shot once more…ελπίζω να μπορέσει επανορθώσει!

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να κλείσω με μερικά νέα από το Gagarin 205: Porn Filmfestival Berlin in Athens with George Fakinos at the decks...σας λέει κάτι? Αποκλείεται να μην το έχετε ακούσει!!! “Μετά από την τεράστια επιτυχία που σημείωσε στο Βερολίνο το Berlin Porn Film Festival, η Proud Promotions και η Astra Production, διοργανώνει το Porn Film Festival στο Gagarin Live Music Space. Για 4 μέρες 18-21 ιανουαρίου 2007 το Athens Porn Film Festival μας οδηγεί σε ένα ηδονικό λαβύρινθο όπου κάπου μεταξύ τέχνης και πολιτικής, ονείρου και πραγματικότητας, θα γνωρίσετε τις τρυφερές και τις σκοτεινές πτυχές μιας αληθινής, αυθεντικής, καλλιτεχνικής πορνογραφίας. Το φεστιβάλ θα φιλοξενήσει τους πιο πρωτότυπους, θαρραλέους, καταξιωμένους οραματιστές από τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, το θέατρο, τη μουσική, την καλλιτεχνική σκηνή, τον κόσμο του πορνό και ακόμα του καραόκε πορνό για να προβάλει και να ξεναγηθεί στην δημιουργική απενοχοποιημενη πορνογραφία που δεν βρίσκεις στα πατάρια του video club. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, καλλιτέχνες από ολη την Ευρώπη και Αμερική ακόμα και από την Ιαπωνία θα παρουσιάσουν την δουλεια τους και θα ανοίξουν τους ορίζοντες και θα δώσουν τις δικές τους απαντήσεις στις κοινωνικές και αισθητικές ερωτήσεις, του πως εκπροσωπούμε τον εαυτό μας ως σεξουαλικά όντα. Porn Karaoke, προβολές ταινίων, sex show, performances, dj's line up, ομιλίες, παρουσιάσεις, συναυλίες”
Δεν πιστεύω να λείψει κανείς…κάναμε την μαλακία, μετά συγχωρήσεως, και εγκαταλείψαμε την πρόταση TORTURE GARDEN εκείνο το βράδυ (για να μην θυμηθώ και τις Dirty Princess όπου αγνοούσαμε την ύπαρξη τους)…αλλά αυτά τα shows my dear δεν χάνονται…είναι το αλατοπίπερο στην μίζερη ζωή μας! Χαχαχαχχαχα μην βαράτε όλοι μαζί…πλάκα στην πλάκα εγώ θα είμαι εκεί να ενισχύσω αυτού του είδους την κινητοποίηση…καλή εβδομάδα

Υ.Γ. Επιστρέφω soon με νέο post-αφιέρωμα στην Κοιμωμένη που μας έκανε ένα με το πάτωμα…συνοδευόμενο με ευρύτερες αναζητήσεις και θέματα που υπολείπονται από προηγούμενη φορά.

Wednesday, January 10, 2007

More than words...


Καλημέρα......
Δεν υπάρχουν άλλα λόγια ...στέρεψαν...Δεν υπάρχουν ρίσκα που να παίρνονται με γνώμονα τα συναισθήματα και μόνο και δεν υπάρχουν συναίσθηματα που να μπαίνουν στην ζυγαριά...ο πόνος είναι πάντα ο ίδιος...γι'αυτό υπάρχει μονάχα ένας τρόπος......to leave...to leave it all behind...


Nothing could be bring me closer
Nothing could be bring me near
Where is the road I follow?
Believing, leave
It's under, under, under my feet
The scene spread out there before me
Better I go where the land touches the sea
There is my trust in what I believe
That's what keeps me,That's what keeps me,That's what keeps me down,
To leave it, believe it,Leave it all behind
Shifting the dream
Nothing could bring me further from my old friend time
Shifting the dream
Charging the scene
I know where I marked the signs
.................................
Lift me, lift me,
I attain my dream
I lost myself, I lost them
Heartache calling me
I lost myself in sorrow
I lost myself in pain
I lost myself in gravity,
Memory, leave, leave, leave

Midnight hands, my eyes are still
I walk into the scene
Shoot myself in a different place
Leavin'
Longed for this to take me,Longed for my release
Waited for the coming
Leavin', leave
Leave, leave
Leavin', leavin'Leavin', leave ................









Υ.Γ.: "Και τούτα τα κορμιά πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές. Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
Δεν θα μπορέσουν μόνο θα τις ξεκάμουν
Αν ξεγίνονται οι ψυχές… "
Σεφέρης

Monday, January 08, 2007

Στο Κλουβί με τις Τρελές.......???

Και τώρα τι??? Εννοείται…τα κεφάλια μέσα…κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…όλοι οι εργατοπατέρες επέστρεψαν στα πόστα τους…. συνεχίζουν κανονικά την ζωή τους…όχι ότι εμείς βέβαια κάναμε κάτι διαφορετικό τις μέρες αυτές για να επανέλθουμε πίσω στους κανονικούς ρυθμούς…για εμάς τώρα αρχίζει το ξεφάντωμα…όταν όλοι ήταν έξω και διασκέδαζαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες εμείς κάπου αράζαμε…και όχι δεν είμαι απ’ αυτούς που γκρινιάζουν για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο τις ημέρες των γιορτών στην αβάσταχτη υποψία ότι κάποιος, κάπου περνάει καλύτερα από εμένα…απλά επέλεξα να δώσω το προβάδισμα στους πιο πεινασμένους για διασκέδαση!!!!

Σήμερα λοιπόν το χάραμα ξεφυλλίζοντας το ένθετο περιοδικό Big Fish συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι μάλλον πάσχω από συμπτώματα κατάθλιψης…αλήθεια λέω δεν υπερβάλλω…και η ειρωνεία είναι ότι μάλλον τα ίδια συμπτώματα παρουσιάζουν και πρόσωπα του στενού μου οικογενειακού και φιλικού μου περιβάλλοντος…χαχαχαχα μην νομίζετε δεν θέλει και πολύ … Δύο ψυχίατροι και δυο ψυχολόγοι μέσα από το δικό τους χώρο, δίνουν το στίγμα των πιο συχνών ψυχικών νόσων μέσα στο έτος που πέρασε. Για ποιο λόγο λοιπόν οι Έλληνες επισκέφθηκαν τον ψυχίατρο ή το ψυχαναλυτή τους το 2006; Γιατί είχαν κατάθλιψη το 70% ή άγχος το 45% .Κλειστοφοβία, αγοραφοβία, μικροβιοφοβία, εμμονές είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα της νόσου. Αγοραφοβία= αποκλειστικό μου προνόμιο το διεκδικώ συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό! Ο ψυχαναγκαστικός τύπος καταθλιπτικού= εκείνος που αν δεν βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αν δεν πλύνει 20 φορές την ημέρα τα χέρια του, αν τα ρούχα του δεν είναι στην θέση τους, δεν μπορεί να είναι ήσυχος. Πολύ οικείο μου ακούγεται, όχι μην φοβηθείτε δεν αφορά εμένα προσωπικά. Αλλά συμπτώματα που παρουσιάζονται στο άρθρο είναι: «χαμηλή αυτοεκτίμηση, με αντίστοιχη έλλειψη αυτοπεποίθησης, συναισθήματα μειονεξίας, άτομα με τάσεις αυτομομφής δηλ. άτομα που τα βάζουν συνεχώς με τον εαυτό τους, νιώθουν υπαίτιοι για ότι συμβαίνει στον χώρο τους, ενώ κλασική ατάκα είναι “κανείς δεν με καταλαβαίνει”». Μήπως ταυτίζεστε με κάποια από τα παραπάνω…???? Γιατί αν δεν κάνω λάθος όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε αισθανθεί κάπως έτσι κάμποσες φορές στην ζωή μας που περνά. Εξίσου δημοφιλής είναι και η κατάθλιψη που προκαλείται όταν σωματοποιείς τις δυσάρεστες καταστάσεις που σε περιβάλλουν, όταν δεν έχεις τον τρόπο να τις αποβάλεις ώστε να αποφύγεις το τέλμα που διαφαίνεται. Άλλοι έχουν πονοκεφάλους/ ημικρανίες (όπως εγώ), άλλοι έχουν πόνο στο στομάχι, κάνουν όλων των ειδών των εξετάσεων για να καταλήξουν οι γιατροί στο ότι είναι ψυχολογικό.
Αποφανθήκατε? Συμπέρασμα? Ε ναι λοιπόν όλοι μας είμαστε επιρρεπής στην κατάθλιψη και δεν χρειάζεται να την αντιμετωπίζουμε σαν μια ανίατη πάθηση, να μας ξενίζει και να αναρωτιόμαστε…είναι δεν είναι τρελός…άλλοι το ξεπερνάνε από μόνοι τους, άλλοι ίσως να χρειάζονται ένα χεράκι βοηθείας από κάποιον ειδικό. Εξάλλου, σύμφωνα με ερευνά που είχε πραγματοποιηθεί πριν από έξι χρόνια, στην Ελλάδα το 70% του δείγματος έδειχνε ότι είχε περάσει από περίοδο κατάθλιψης έστω και για μια φορά στην ζωή του. Τι λέτε λοιπόν το έχω??? Εγώ έτσι λέω…Καλωσορίστε με και εμένα στο «κλουβί με τις τρελές» γιατί εκεί ανήκω. Δεν φταίω εγώ, το σύστημα…χιχιχιχι

Friday, January 05, 2007

Sonnet!!!!!!!!!!!!

.....Κάτι γίνεται αυτές τις μέρες και απο παντού ακούγεται, σιγοψιθυρίζεται, προβάλλεται ως soundtrack σε ταινίες το αγαπημένο μου sonnet των Verve...βαλτοί πρέπει να είναι όλοι...Ο Richard Ashcroft σε μια ερμήνεια σταθμό στην καριέρα του...πειράζει τώρα που έχω μπει στον πειρασμό και θέλω να κάνω post άλλο ένα βιντεάκι..εεεε Πάρι δεν πειράζει...????Θα προτιμούσα να ποστάρω την live version του κομματιού σε μια συναυλία των Verve στο Ηaigh Hall το 1998 - πράγματι πρέπει να είναι μια απο τις καλύτερες performances που έχω ακούσει ποτέ live απο συγκρότημα-αλλά καταλήγω στο γνήσιο, ένα και μοναδικό videoclip...
Αδυναμίες, στιγμές ανεξίτηλες και ακόρεστες στον χρόνο... αξίες και αναμνήσεις που δεν ανταλλάσονται με τίποτα στον κόσμο...εξάλλου όλοι μας γι'αυτές ζούμε ...ζούμε για ένα όνειρο...για ένα σονέτο...
My friend and me
Looking through her red box of memories
Faded I'm sure
But love seems to stick in her veins you know
Yes, there's love if you want it
Don't sound like no sonnet,
my lord
Yes, there's love if you want it
Don't sound like no sonnet, my lord
My lord................
Here we go again and my head is gone, my lord
I stopped to say hello
"Cause I need you to know, by now
By nowBy nowBy nowBy now........"


Wednesday, January 03, 2007

Domino Dancing...All day all day...

Για να δούμε θα τα καταφέρουμε εν τέλει...σβήνουμε τα παλιά σχόλια και τώρα που είμαστε πλέον σίγουροι οτι εμφανίζεται το βιντεάκι σας αφήνω να το απολαύσετε ( όσοι είστε fun και δεν το θεωρείται gay friendly)...προσωπικά εγώ τρελαίνομαι-που λέει και η ελενίτσα- μιας και μου θυμίζει κάτι απο την παιδική μου ηλικία...ή και απο την εφηβική μου αμα λάχει...καθηλωμένη ώρες στο MTV έβλεπα να παρελαύνουν μπροστά απο τα μάτια μου όλοι οι ποπ σταρ της δεκαετίας του 80-90......και τώρα που ενηλικιώθηκα (πάει λίγος καιρός χιχιχιχι) κολλημένη ακόμη με την "μπάλα"...σκηνές απείρου κάλλους ...let's enjoy...all day all day...