Ανεμοδαρμένη

Σήμερα αλλάζουμε σελίδα...ίσως αργήσω στο επόμενο ραντεβού , θα μου πεις για πότε προβλεπόταν...αν πω μετά από πέντε μήνες ίσως ακουστώ υπερβολική...πολύ με αποκαλούν έτσι...το συναίσθημα είναι που μεταφράζεται καμπόσο και όχι η υπερβολή...με αυτήν εύκολα ενδύονται οι λέξεις και ξεχειλίζουν από το στόμα...ομολογουμένως οι τελευταίες μέρες ήταν δυσκολοδιάβατες... μοναχά δύο ώρες ξεγνοιασιάς ζήσαμε ξανά στο Νοσφεράτου της οδού Γερμανικού και μια ώρα στο unplugged που αποδείχθηκε ανάξιο λόγου... αλλά επανήλθαμε, το μυαλό πάντα επιστρέφει στις σκέψεις του αλλά δεν θέλει αλλό να υπομένει, να συζητά ... είναι μάταια όλα...μην φοβάσαι, μην δείξεις αδυναμία-δειλία, είσαι ότι δηλώσεις, μπορείς να τα καταφέρεις και μην είσαι ανασφαλής στυλώσου, όλα καλά θα πάνε άνοιξε τα φτερά σου, φύγε φύγε όσο πιο μακριά μπορείς είσαι νέα μην μιζεριάζεις ανοίγονται πόρτες μπροστά σου...

νιώθω σαν μικρό παιδί ακατέργαστο, άπειρο...γιατί γαμώτο τι κατάλοιπα κουβαλάω... κουράστηκα, κουράστηκα γαμώτο μου ειλικρινά θέλω να νιώσω λίγη ασφάλεια...είναι τόσο άξια μομφής η έννοια αυτή...??? Τα ανήσυχα πνεύματα δεν ξεκουράζονται ποτέ ανεμοδαρμένη ήσουν και θα είσαι πάντα!

Old Holborn Unplugged

Μα δεν κρατιέμαι σου λέω...μπαίνω σπίτι και τι βλέπω...ένα δεματάκι περιποιημένο που μου κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι, λέει καλημέρα και με ευχαριστεί για την εμπιστοσύνη που έδειξα στη Kanga services! Το ανοίγω όλο αγωνία και ναι είναι μέσα!!!! Όχι σου λέω δεν πρόκειται απλά για μια διπλή πρόσκληση που σου εξασφαλίζει την περιβόητη χρυσή είσοδο στο Club 22 -καλά ακόμη δεν έχετε καταλάβει ότι σήμερα είμαι guest μετά από κλήρωση στο unplugged των Puressence?-αλλά για ένα πάσο δημοσιογραφικό (;) που βρίσκεται στο έλεος της λείας σε υφή κορδέλας του, χρώματος ultramarine blue...αυτό το συλλεκτικό περιδέραιο ανεκτίμητης αξίας θα τυλίγει με τρυφερότητα τα χαρωπά μας λαιμουδάκια όλο το βράδυ!
Επιτέλους η τύχη φλερτάρει μαζί μου...
άντε.... να γίνουμε και MTV unplugged!

Αχχχχ καλά να περάσουμε...
Doors open at 20:30
See u there James Mudriczki!!!

υ.γ. ευχαριστώ πολύ το φίλο Δημήτρη που μπήκε στον κόπο να μου κοινοποιήσει με email το όλο event, χωρίς αυτό προφανώς δεν θα είχα ιδέα...αναμένουμε και για Madrugada!!!Δημήτρη απορώ πως την πάτησες έτσι και δεν θα είσαι εκεί γαμώτο σου...

Να μας Ζήσει ο Άγιος...

Σήμερα λοιπόν γιορτάζει ο Άγιος Βαλεντίνος...αντιπροσωπευτικό δείγμα-αφιέρωμα θα βρείτε εδώ...δεν έχω κάτι να προσθέσω μοναχά του ζητάω...μια χάρη τόσο δα μικρή...σε παρακαλώωωω Άγιεεεε μακαριστέ, σεβασμιότατε φώτιζε τις ψυχές των αδαώς ανεγκέφαλων πολιτών αυτού του καμινιού που λέγεται Αθήνα...ξέβρασε τους όλους σε ένα μακρυνό νησί-αν έχω κάτι υπόψη?-και λύτρωσε τους από την άγνοια και την κακοτροπιά τους...εξάγνισε την μαλακία που κατοικεί στα μυαλά τους γιατί δεν δύναται να αντισταθώ στα δολοφονικά μου ένστικτα!

Ποτέ ξανά στα Village στου Ρέντη!!!!!Κανένας σεβασμός...δεν γουστάρεις την ταινία κοπάνα την και γρήγορα από μπροστά μου...γιατί γράφει πουθενά μαλάκας, εγώ θα είμαι αυτή που μια ζωή θα υποχωρώ, φέρε τα λεφτά μου πίσω ρε άθλιε και στο Κέντρο μοναχά από εδώ και στο εξής...έλεοοοοςςς δείξτε, Τιμ Μπάρτον πήγαμε να δούμε...όχι Ταρκόφσκι...τεστ πριν μπεις στην αίθουσα, καλά τα λέει ο συνάδελφος...τι είναι θρίλερ και όχι μιούζικαλ?Οξωωωωω...σου είναι τόσο δύσκολο δηλ. να ξεφυλλίσεις ένα λεπτό το πρόγραμμα, να δεις περί τίνος πρόκειται...έτσι θα απαλλάξετε και εμάς που θέλουμε να παρακολουθήσουμε ευλαβικά την ταινία από την παρουσία σας...δεν μου έχει ξανατύχει να βγαίνω από προβολή επείδη δεν αντέχω την οχλαγωγία...ανεπίτρεπτο!!!!Ουφ

Άσχετο, αλλά μόλις θυμήθηκα ότι ήθελα και κάτι άλλο να γράψω..ααα ναι για το Βlueberry Nights, τα Παιχνίδια Μυαλού και τη Γυναίκα με τα Μαύρα αλλά πάλιωσε πια και λέω να το αφήσω...εεεε καλύτερα δεν είναι?Όχι τίποτα άλλο φοβάμαι να γράψω κριτική για ταινία...χαχαχα

γιατί μάθατε ότι έχουμε και μια Παυλάκη μωρέ "ειδήμων" στο είδος που μας θεωρεί όλους άχρηστους και προτιμά να φιμώσει κάθε άποψη εξαπολύωντας ένα βλακώδη πόλεμο εναντίον όλων των μπλογκερς που δεν εργάζονται στο χώρο των περιοδικών, που είναι 25 χρονών και κάτω, που δεν έχουν την προστασία κάποιου εκδότη κτλ.κτλ.λες και οι κριτικές που κάνουν εκείνοι οι λεγόμενοι σπουδαγμένοι δημοσιογράφοι πρέπει να χαίρει εκτίμησης, να είναι σοβαρές ενώ οι δικές μας, λόγω απειρίας, ασόβαρες και άλλου τέτοιου είδους γελοιότητες, μικρόψυχες αντιδράσεις κτλ. Δεν ασχολούμαι άλλο...

Σας είπα πόσο πολύ μ'αρέσουν τα logo του Google που αλλάζουν μορφή ανάλογα με την περίσταση, π.χ. σήμερα αν προσέξατε έχει δύο ερωτευμένα γεροντάκια που περπατούν με τα χέρια πιασμένα...τι ρομαντικό!!!!Μάλλον θα πάρω πίσω την ευχή που έκανα στον Άγιο και θα του πω , αντί για τα παραπάνω, να φέρει στη ζωή μου κανένα γκομενάκι άξιο αναφοράς!!!χαχαχαχα

Happy Valentine's Day ...για πάντα!

In the Dead of Night, Love Bites...

Ένα πυροτέχνημα ήταν αυτή η παράσταση ...εκεί που νόμιζες ότι θα απλώσει τις φανταχτερές του κορδέλες και σιγά σιγά θα σβήσει...συνέχιζε να ζωγραφίζει με μια αριστοκρατική απλότητα. Οι βιρτουόζοι της ομάδας Εx Animo στολίζουν την θεατρική κοινότητα με μια "υπερπαραγωγή" δημιουργικής υποκριτικής, αυτοσχεδιασμού και ευφάνταστης μίμας που ξεπερνάει κάθε όριο...χιουμοριστικής και σαρκαστικής διάθεσης...Κίνηση, μορφασμοί, ήχοι παραγόμενοι από τον ηθοποιό ζωηρεύουν και προσδίδουν μια αλλιώτικη "γέψη" στο απέριττο σκηνικό. Δεν είχε ανάγκη άλλωστε από λούσα! Ο Δρογώσης με τις στοιχειωμένες νότες του πιάνου του λούζει αφ'υψηλού την ιστορία... ο βρυχηθμός του, που απευθύνεται επιτακτικά και ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο Δόκτορα Βαν Χέλσινγκ, είναι ζωτικής σημασίας διότι σηματοδοτεί την πτώση ενός φανταστικού τελεγραφήματος το οποίο αποκαλύπτει ζουμερές λεπτομέρειες για την έκβαση του έργου...

Ημέρα γενεθλίων και εγώ κοίτομαι εκεί μαζί με τα παρέα μου, κρατάω την κοιλιά μου, τραβάω τα μαλλιά μου, σκουπίζω τα μάτια μου από τα δάκρυα χαράς και γέλιου... αστείρευτου γέλιου...και εκεί πάνω που παίρνω μια βαθιά ανάσα για να αντέξω την συνέχεια ξανακυλιέμαι στα πατώματα και σείεται μαζί μου ολόκληρη η πλάση...τι να πω...τελείως σουρρεάλ καταστάσεις, έτριβα το πρόσωπο μου, έλεγα από μέσα μου αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει...τόσο γέλιο, τόση τελειότητα μαζεμένη επι σκηνής...κωμικές καταστάσεις όχι επιτηδευμένες...σε ένα blog διάβασα αυτό: "...γέλασα αβίαστα με το χιούμορ εκείνο που δεν υποτιμά τη νοημοσύνη σου αλλά την εξυψώνει"...ακριβώς έτσι!!!!

Διασκεδάσαμε με όλη μας την ψυχή...

Ένα μεγάλο μπράβο στον κο.Νοσφεράτου με τη θλιμμένη μουτσούνα (Δ.Ζωγραφάκης), στο Δρ.Βαν Χελσινγκ (Ζησης Ρούμπος) Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο-Σ, στη Λούσυ (Φωτεινή Τιμοθέου) ΣΚΕΤΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ, στην Ελίζαμπεθ (Κων/να Λαδοπούλου)*, στον Ιγκορ που μας υποδέχτηκε όλο θέρμη (Ροζαμάλια Κυρίου) και στον Τζόναθαν (Παύλο Εμμανουηλίδη) που επιμελήθηκε τα κείμενα και τους στίχους των τραγουδιών. Άξιοι!!!!!

Μπρός ολοταχώς...αυτή η παράσταση δεν χάνεται με τίποτα στον κόσμο!!!!!!

Εγώ πάντως σε 2 βδομάδες θα είμαι πάλι εκεί!!!

*στο βιογραφικό της ισχυρίζεται οτι χρειάστηκαν 3 χρόνια σπουδής στην υποκριτική για να μάθει να διπλώνει ένα πιάνο και να το κρύβει στον κόρφο της με την τέχνη της μίμας...ουαουυυ