Metallica pt.2

Είχα σκοπό πάλι να αραδιάσω ένα σωρό σκέψεις μετά από την χτεσινή μου μουσική εμπειρία, αλλά δεν θα το κάνω... προτιμώ να τις κλειδώσω μέσα μου, να τις πάρω μαζί μου αυτή την φορά...μοιράστηκα με φίλους τους ενδοιασμούς μου και τις θεωρίες μου περί μουσικής διαφορετικότητας, ταύτισης, περί εφηβικών βιωμάτων και εναγκαλισμού αυτού του είδους μουσικής που προσφέρουν απλόχερα οι Metallicaστο ευρύ κοινό τους..όπως έκαναν και χτες στο χώρο της Μαλακάσας...άρα μου αρκεί.

Ήθελα λοιπόν να γράψω για το πως βίωσα εγώ την χτεσινή βραδιά ως όχι και τόσο αφοσιωμένη φανατική ιέρεια του γκρουπ, και του είδους...παρά μόνο τον τελευταίο χρόνο που έχω μια κλίση και έχω αρχίσει να γίνομαι λιγάκι "κάφρος" ή καλύτερα hardcore όπως με λες και εσύ....που υποκλίθηκες εύκολα στο moshing acting like a maniac..whiplash !!!!!χαχαχαχχα...είναι μέρες λοιπόν σαν την χτεσινή επαναλαμβάνω που θα ευχόμουν να είχα @@@@@@, να ήμουν άντρας, να μπορούσα να αφρίζω σαν μανιακός δολοφόνος μέσα στα pits χωρίς να με κοιτάνε με απορία...αλλά ο θεούλης με έκανε κοριτσάκι και έτσι πρέπει να σεβαστούμε κάτα κάποιο τρόπο την θηλυκότητα μας...χαχαχα...άρα εμμένουμε σε δυνατούς τόνους έξω απο τα δόντια, άλλοτε ξελαρύγγιασμα, κοπάνημα σε ήπιους τόνους, μαλλί μπροστά στη μούρη...χαχαχα αλλά μέχρι εκεί!!!

Που λέτε μετά από ώρες κολλημένη στο flickr και το you tube παρακολουθώντας τα βιντεάκια από την συναυλία που τραβούσε ένας φίλος θεωρώ οτί είναι ιεροσυλία την στιγμή αυτή να μην σιωπήσω...μοναχά αρμόζει στην περίσταση να ανακαλέσω στιγμές, και αναπολώντας να απολαύσω, από μακρυά έστω, τα διπλανά mosh pits που κοπανιόντουσαν ξαφνικά φλεγόμενοι, ηδονισμένοι στους ρυθμούς των "Master of Puppets", "Battery", "Whiplash" , τον πανζουρλισμό, την έκσταση που αισθάνθηκα σε κομμάτια όπως "One", "Sad but true", "Wherever i may roam", "Fade to black" "Enter Sandman", "Seek and Destroy", να μην αποδεχτώ το βεληνεκές της μεγαλειώδης αυτής μπάντας, την μεγαλοπρέπεια του, την άφθαρτη ύλη του, την μουσική του που έχει πλάσει μια ολόκληρη γενιά...ακόμη και τα δικά μου αυτάκια ήταν εξοικειωμένα με τους πρώτους τους δίσκους μέχρι τα 90s...απλά δεν το απαρνιέμαι ... απείχα το τελευταίο διάστημα και το αισθάνθηκα εκεί όταν όλοι ούρλιαζαν, ωρύονταν, απέδιδαν τους στίχους καλύτερα και από τον Hettfield, που λέει ο λόγος...δεν έχανα όμως έστω και έτσι την εμπειρία ζωής που αποκόμισα χτες βράδυ...εξάλλου όπως λέει και ένας "φίλος" πολύ αχώνευτος, τόσο αχώνευτος που ξεπερνάει τα όρια κάθε φαντασίας...χαχαχαχα.... η μουσική δεν είναι κτήμα κανενός και χτες στη Μαλακάσα δεν έγινε διαγωνισμός του πιο πιστού Metallica fun ώστε να αισθάνομαι και άσχημα...όλοι κάποτε ταυτιζόμαστε λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με το soundtrack που έχει ντύσει ο καθένας την ζωή του και τα ακούσματα του!Εν ολίγοις ναι οι Μetallica τα σάρωσαν όλα...γ@@@@@@ στην κυριολεξία...όλοι έφυγαν με τις ψυχές τους αφημένες εκεί, λίγο σκονισμένοι από την ομόγυρη και την αρένα που πάλευαν για να δείξουν την αγάπη τους στη μπάντα και ιδρωμένοι από το ξύλο...χαχαχα άντε πάντα τέτοια και πολύ σύντομα εύχομαι να επιστρέψουν όπως υποσχέθηκε και ο Lars στο κλείσιμο της βραδιάς...and until then i'll be ready for you...

Υ.Γ. αν και ΑΥΤΟ δεν θα έπρεπε να μπει στο υστερόγραφο, θέλω να δηλώσω την βαθιά θλίψη που με κυριεύε την πρώτη ώρα του φεστιβάλ από την στιγμή που επιβεβαίωσα την φήμη και αντιλήφθηκα ότι έχασα τους ΜΥ DYING BRIDE...γαμώ την ατυχία μου μέσα! Όπως πέρσι με τον Heppner την έπαθα ξανά! Η κριτική του Rocking (διαβάστε είναι το καλύτερο review) με έριξε ακόμη πιο πολύ γιατί ακριβώς αυτή τη μελαγχολία, τις βαριές και ασήκωτες κιθάρες, την doom διάθεση αποζητούσα να ζήσω ακούγοντας τους live στο Rockwave αλλά δεν τα κατάφερα λόγω της γαμωκίνησης!!!!Μπουρλότο στη γαμωπόλη!

Πάρτε και ένα σούπερ video να γουστάρετε ακόμη πιο πολύ...τυχόν πέρα δώθε του κάμεραμαν οφείλονται στο κύμα "κάφρων" που ξαφνικά έρχεται κατά πάνω του και επομένως κάπως πρέπει να αμυνθεί ο άνθρωπος!Έστω και αν μέσα σε αυτούς τους "κάφρους" είναι και οι ίδιοι του οι κολλητοί!χαχαχαχαχαχα!!!

\m/ \m/ \m/

But I'll take my time anywhere
Free to speak my mind anywhere
And I'll redefine anywhere

Anywhere I may roam
Where I lay my head is home