Τα Λερωμένα Τα Άπλυτα...

Ψάχνω, ψάχνω…Βάζω ετικέτα, τιτλοφορώ…ψάχνω, ψάχνω… αναγνωριστική ένδειξη, καρτελάκι…έχει ξεφύγει αυτό το κορίτσι!!! Όχι βρε παιδιά δεν έχω λαλήσει ακόμη…ούτε παραμιλάω απλά σας μεταφέρω την ερμηνεία της αγγλικής λέξης tag…θα μου πείτε για ποιον λόγο…Μερίμνησε για αυτό ο φίλτατος Κωνσταντίνος κάνοντας με blog-tagged…τι να σημαίνει τώρα αυτό…στην κυριολεξία όλα τα παραπάνω…στην τεχνική ορολογία κάντε ένα search στο google γιατί εμένα μου είναι αδύνατο να σας το κάνω λιανά…την «αρχή» του blog ταγκαρίσματος «ηγείται» ο γνωστός και μη εξαιρετέος Papo –Slash. Από αυτόν το έμαθα…Και έτσι ξύπνησα μια μέρα και τώρα θα πρέπει να βγάλω τα άπλυτα μου στη φόρα.

1.Πρωινό ξύπνημα: Δεν είναι της αρεσκείας μου. Ποτέ δεν με κολάκευε σαν ιδέα πόσο μάλλον το καθημερινό ξύπνημα στις 6 τα χαράματα. Ποτέ το πρωί δεν είμαι σε mood…δεν γουστάρω να αρθρώσω λέξη και δεν κάνω εξαιρέσεις…ίσως να είμαι πιο γλυκιά ή πιο flexible σε ιδανικές καταστάσεις πάντα αλλά και αυτό είναι παροδικό…αφού παρέλθει διάστημα μιας ώρας ξεστομίζω τα πρώτα μου φωνήεντα. Οτιδήποτε κινείται με εκνευρίζει, θέλω σκοτάδι σαν νυχτερίδα, δεν ανέχομαι φωταψίες. Όπως καταλαβαίνει κανείς η συμβίωση με την αδελφή μου είναι ανυπόφορη!!!

2.Μορφέας: είναι μια θεότητα (του ονείρου) που πάντα με γοήτευε σε αντίθεση με τα παραπάνω. Εύλογα κάποιος μπορεί να εικαστεί ότι λατρεύω τον ύπνο. Τρέφω επιδερμίδα και όποτε μπορώ του δίνω και καταλαβαίνει. Ο Μορφέας, ως απόγονος του Σκότους και της Νύχτας μου έχει περάσει όλα του τα χούγια… γουστάρω να ξενυχτάω σαν τρελή…έχω έμπνευση και λειτουργώ καλύτερα τη νύχτα…όταν είμαι ξεκούραστη φυσικά και όταν μου το επιτρέπουν τα ωράρια μου.

3.Σ’ είδα στο όνειρο μου: πως τα κατάφερα και τα παραλλήλισα…ήταν εντελώς τυχαίο το γεγονός. Νομίζω κάποιες φορές ότι ζω σε ένα κόσμο ονειρικά πλασμένο που έχω φτιάξει μέσα στο μυαλό μου…ένα κόσμο παραμυθένιο, αρμονικά πλαισιωμένο από νεράιδες, ιππότες και ξωτικά. Το όνειρο αυτό ενορχηστρώνεται μουσικά από διάφορες μελωδίες και επενδύεται από κινηματογραφικές σκηνές που έχω αγαπήσει στο σινεμά. Δυστυχώς μετά ξυπνάω και προσγειώνομαι στην πραγματικότητα. Η πολύ ταύτιση με όλα αυτά τα ερεθίσματα δεν ξέρω αν μου κάνουν καλό τελικά.

4.Και για να ξεφύγουμε από το θέμα…ο έντονος τόνος στη φωνή μου εκλαμβάνεται ως επιθετικότητα από τους γύρω μου…οκ είμαι φωνακλού δεν αντιλέγω είναι τα γονίδια, η καταγωγή μου, το μεσογειακό μου ταμπεραμέντο…δεν επιτίθεμαι απλά δίνω λίγο περισσότερο στόμφο σ’ αυτά που λέω…είναι έτσι το στυλ μου. Επίσης στονάρω στο σίγμα…το σέρνω σσσσσς. Ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν και μιλούν ήρεμα, που έχουν μια γλυκύτητα στο λόγο, μια νωχελικότητα, όπως π.χ. η Καραμπέτη

5.Λειτουργώ κάτω από πίεση, ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ Βαριέμαι εύκολα, μ’ αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα από γεύσεις έως μουσικές…και έχω γενικότερα ευρύτερες ανησυχίες που πολλές φορές δεν με αφήνουν να κοιμηθώ τα βράδια…η πολύ σκέψη κάνει κακό!

Και ήρθε η ώρα να κάνω και εγώ blog-tagged τους παρακάτω:
enteka και melomenos αν και εφόσον θελήσουν...δεν γνωριζόμαστε παρά μόνο μέσω comments, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία...τι λέτε?