Στο Κλουβί με τις Τρελές.......???

Και τώρα τι??? Εννοείται…τα κεφάλια μέσα…κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…όλοι οι εργατοπατέρες επέστρεψαν στα πόστα τους…. συνεχίζουν κανονικά την ζωή τους…όχι ότι εμείς βέβαια κάναμε κάτι διαφορετικό τις μέρες αυτές για να επανέλθουμε πίσω στους κανονικούς ρυθμούς…για εμάς τώρα αρχίζει το ξεφάντωμα…όταν όλοι ήταν έξω και διασκέδαζαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες εμείς κάπου αράζαμε…και όχι δεν είμαι απ’ αυτούς που γκρινιάζουν για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο τις ημέρες των γιορτών στην αβάσταχτη υποψία ότι κάποιος, κάπου περνάει καλύτερα από εμένα…απλά επέλεξα να δώσω το προβάδισμα στους πιο πεινασμένους για διασκέδαση!!!!

Σήμερα λοιπόν το χάραμα ξεφυλλίζοντας το ένθετο περιοδικό Big Fish συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι μάλλον πάσχω από συμπτώματα κατάθλιψης…αλήθεια λέω δεν υπερβάλλω…και η ειρωνεία είναι ότι μάλλον τα ίδια συμπτώματα παρουσιάζουν και πρόσωπα του στενού μου οικογενειακού και φιλικού μου περιβάλλοντος…χαχαχαχα μην νομίζετε δεν θέλει και πολύ … Δύο ψυχίατροι και δυο ψυχολόγοι μέσα από το δικό τους χώρο, δίνουν το στίγμα των πιο συχνών ψυχικών νόσων μέσα στο έτος που πέρασε. Για ποιο λόγο λοιπόν οι Έλληνες επισκέφθηκαν τον ψυχίατρο ή το ψυχαναλυτή τους το 2006; Γιατί είχαν κατάθλιψη το 70% ή άγχος το 45% .Κλειστοφοβία, αγοραφοβία, μικροβιοφοβία, εμμονές είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα της νόσου. Αγοραφοβία= αποκλειστικό μου προνόμιο το διεκδικώ συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό! Ο ψυχαναγκαστικός τύπος καταθλιπτικού= εκείνος που αν δεν βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αν δεν πλύνει 20 φορές την ημέρα τα χέρια του, αν τα ρούχα του δεν είναι στην θέση τους, δεν μπορεί να είναι ήσυχος. Πολύ οικείο μου ακούγεται, όχι μην φοβηθείτε δεν αφορά εμένα προσωπικά. Αλλά συμπτώματα που παρουσιάζονται στο άρθρο είναι: «χαμηλή αυτοεκτίμηση, με αντίστοιχη έλλειψη αυτοπεποίθησης, συναισθήματα μειονεξίας, άτομα με τάσεις αυτομομφής δηλ. άτομα που τα βάζουν συνεχώς με τον εαυτό τους, νιώθουν υπαίτιοι για ότι συμβαίνει στον χώρο τους, ενώ κλασική ατάκα είναι “κανείς δεν με καταλαβαίνει”». Μήπως ταυτίζεστε με κάποια από τα παραπάνω…???? Γιατί αν δεν κάνω λάθος όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε αισθανθεί κάπως έτσι κάμποσες φορές στην ζωή μας που περνά. Εξίσου δημοφιλής είναι και η κατάθλιψη που προκαλείται όταν σωματοποιείς τις δυσάρεστες καταστάσεις που σε περιβάλλουν, όταν δεν έχεις τον τρόπο να τις αποβάλεις ώστε να αποφύγεις το τέλμα που διαφαίνεται. Άλλοι έχουν πονοκεφάλους/ ημικρανίες (όπως εγώ), άλλοι έχουν πόνο στο στομάχι, κάνουν όλων των ειδών των εξετάσεων για να καταλήξουν οι γιατροί στο ότι είναι ψυχολογικό.

Αποφανθήκατε? Συμπέρασμα? Ε ναι λοιπόν όλοι μας είμαστε επιρρεπής στην κατάθλιψη και δεν χρειάζεται να την αντιμετωπίζουμε σαν μια ανίατη πάθηση, να μας ξενίζει και να αναρωτιόμαστε…είναι δεν είναι τρελός…άλλοι το ξεπερνάνε από μόνοι τους, άλλοι ίσως να χρειάζονται ένα χεράκι βοηθείας από κάποιον ειδικό. Εξάλλου, σύμφωνα με ερευνά που είχε πραγματοποιηθεί πριν από έξι χρόνια, στην Ελλάδα το 70% του δείγματος έδειχνε ότι είχε περάσει από περίοδο κατάθλιψης έστω και για μια φορά στην ζωή του. Τι λέτε λοιπόν το έχω??? Εγώ έτσι λέω…Καλωσορίστε με και εμένα στο «κλουβί με τις τρελές» γιατί εκεί ανήκω. Δεν φταίω εγώ, το σύστημα…χιχιχιχι