Going down, party time....My friends are gonna be there too
Την επομένη της συναυλίας των AC/DC παρατηρούνται οι εξής δυσλειτουργίες στο οργανικό μου σύστημα:
1. Ξεχαρβαλωμένος αυχένας από το ΗΕΑDBANGING με έξτρα επιβάρυνση δύο φωσφορίζοντα κερατάκια
2. Γάμπες αλά Τorres με προσωρινή μυική επιμήκυνση λόγω κοπανήματος στον αέρα με αλλεπάληλες κράμπες που σε διπλώνουν στα δύο καθώς περπατάς ...ξαφνικά τα Allstar μου έβγαλαν φτερά και η αρένα φαινόταν καταπληκτική από ψηλά ...χαχαχα
3. Ημικρανίες α' βαθμού ωσάν απανωτά καρφιά στο δεξί μου ημισφαίριο, από την αδρεναλίνη που άναψε κόκκινο, φρικτοί, επίμονοι πόνοι που ξεπεράστηκαν μετά από μια ώρα μασάζ
μια απλή, λιτή, καθημερινή μέρα ...χααχχαχαχα
Σε απλά Μαθηματικά τα παραπάνω θα μπορούσαν να ερμηνευτούν κάπως έτσι:
Η 28 Μαίου 2009 πρέπει να καθιερωθεί στο ελληνικό ημερολόγιο ως μια ακόμη ημέρα επαναστατικού εορτασμού της Επέλασης των AC/DC στο ΟΑΚΑ...
Παιδιά, αγόρια και κορίτσια κάθε ηλικίας!!!! Δεν μπορούμε να συνέλθουμε, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά, πνευματικά και νοητικά...μας πήρανε όλες τις ανάσες, τις φωνές και τους ιδρώτες μας, την καρδιά μας, τις χαρές μας και τα χαμόγελα μας, τα τραγούδια μας που είναι δικά τους, τα νιάτα μας, το παρόν και το μέλλον μας...τις μπλούζες και τα σουτιεν μας (μιλάω γενικά χαχαχαχα) ήταν το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΥ, το πάρτυ κάθε γενιάς, κάθε ηλικίας από 5- 50 ετών, αυτών και των παιδιών τους...ήταν το πάρτυ της παρέας μου, 16 άτομα ενωθήκαμε σαν σύννεφο, σαν κύμα χαράζαμε τροχιές στο κράσπεδο, κυκλικές και διαγώνιες, με τα σώματα μας να χορεύουν ακαθόριστα πάνω κάτω, σαν ακρωτηριασμένα τα χέρια, τα πόδια....τα κεφάλια και τα στόματα μας....μου έσπασε και το ένα κέρατο πάνω στο χαμό και έμεινα σαν τον μονόκερο...sHooT to ThRiLL, BAck IN blACk, tHUNdeRStRUck, ThE JaCk, HiGhWay to Hell, ShOok mE All NigHt Long, RoCk n´RolL TraIn, BlACK iCe,Hell Aint A BaD Place To Be, LeT There Be RoCk, HeLls BelLs, WaR MacHine,For ThosE AboUt to Rock, Whole Lotta Rosie και πολλά ακόμη...
Ναι, ο πρώτος κιθαρίστας frontman, o Angus Young...δεν βρίσκω λέξεις, επιφωνήματα, συλλαβές σε κανένα λεξικό ελληνικό, σουαχίλι, μανδαρίνι ή whatever...για να μιλήσω για ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΛΕΝΤΑΡΑΑΑΑΑΑΑ!!!!! Aυτό το breathtaking solo των 35' με έχει κυριεύσει...show me how to do it!!!!!!!!!!!!
Οι κινήσεις του, η κλασική του φιγούρα με την σχολική στολή και το διαχρονικό λίκνισμα στα γόνατα...που φέρνει ο καθένας στο μυαλό σαν εικόνα όταν ακούει AC/DC...ο Brian Johnson με τον μπερέ του, το ανοιχτό μαύρο πουκάμισο και το στενό παντελόνι...η διαπεραστική φωνή του που δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει όταν ηχεί στο χωρό, και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ (Malcolm,Phil, Cliff) οι πιο χαμηλού προφίλ αλλά εξίσου εξωγήινοι καλλιτέχνες, οι γκριμάτσες τους...οι αντοχές τους που σπάνε κάθε νευρικό σύστημα και μας αφήνουν να τους κοιτάμε σαν χάνοι απορημένοι "πως μπορούν και οργώνουν με την ίδια δαιμονισμένη, μανιασμένη διάθεση και αντοχή την πασαρέλα του ΟΑΚΑ σολάροντας ακριβώς όπως και πριν 10 χρόνια"... επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει το ελιξίριο της νεότητας...το Rock n´roll mother fuckerrrrrrrrrrrrr!!!!!!χαχαχχα
Νιώθω τρομερά ευνοημένη που είχα την ευκαιρία να τους ζήσω από κοντά ..και ας μην τους έβλεπα καθαρά...μάλλον σαν μινιατούρες φαινόντουσαν, αλλά μου αρκούν τα 20' που είχα μπροστά μου τον Angus να σολάρει ημίγυμνος!!!!!!Και μην ξεχάσω να αναφέρω το στριπτίζ του Angus στο The JacK, με τα αρχικά AC/DC να διαγράφονται στα οπίσθια του μπόξερ που φορούσε!!!!Τα βεγγαλικά, οι λαμπερές κορδέλες, λες και ήμασταν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών, διακόσμησαν και με το παραπάνω τα πανέμορφα σκηνικά με την Rossie να καβαλάει το Rock n´roll train της σκηνής....και τα κανόνια να βαράνε αδυσώπητα στο For those about to rock...σαν ψέμα φαντάζει ακόμη, σαν να βρέθηκα για 2 ώρες στον ονειρεμένο κόσμο της Αλίκης , μαγεία...και σκεφτείτε, δεν ήμουν καν groupie!!!
υ.γ. θα ήθελα να ακούσω και το Let me put my love into you, αλλά επειδή AC/DC είναι αυτοί, τους συγχωρώ...είμαι αχόρταγη, I Know...
FOR THOSE ABOUT TO ROCK, WE SALUTE YOUUUUUUUUUUUUU
Η 28 Μαίου 2009 πρέπει να καθιερωθεί στο ελληνικό ημερολόγιο ως μια ακόμη ημέρα επαναστατικού εορτασμού της Επέλασης των AC/DC στο ΟΑΚΑ...
Παιδιά, αγόρια και κορίτσια κάθε ηλικίας!!!! Δεν μπορούμε να συνέλθουμε, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά, πνευματικά και νοητικά...μας πήρανε όλες τις ανάσες, τις φωνές και τους ιδρώτες μας, την καρδιά μας, τις χαρές μας και τα χαμόγελα μας, τα τραγούδια μας που είναι δικά τους, τα νιάτα μας, το παρόν και το μέλλον μας...τις μπλούζες και τα σουτιεν μας (μιλάω γενικά χαχαχαχα) ήταν το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΥ, το πάρτυ κάθε γενιάς, κάθε ηλικίας από 5- 50 ετών, αυτών και των παιδιών τους...ήταν το πάρτυ της παρέας μου, 16 άτομα ενωθήκαμε σαν σύννεφο, σαν κύμα χαράζαμε τροχιές στο κράσπεδο, κυκλικές και διαγώνιες, με τα σώματα μας να χορεύουν ακαθόριστα πάνω κάτω, σαν ακρωτηριασμένα τα χέρια, τα πόδια....τα κεφάλια και τα στόματα μας....μου έσπασε και το ένα κέρατο πάνω στο χαμό και έμεινα σαν τον μονόκερο...sHooT to ThRiLL, BAck IN blACk, tHUNdeRStRUck, ThE JaCk, HiGhWay to Hell, ShOok mE All NigHt Long, RoCk n´RolL TraIn, BlACK iCe,Hell Aint A BaD Place To Be, LeT There Be RoCk, HeLls BelLs, WaR MacHine,For ThosE AboUt to Rock, Whole Lotta Rosie και πολλά ακόμη...
Ναι, ο πρώτος κιθαρίστας frontman, o Angus Young...δεν βρίσκω λέξεις, επιφωνήματα, συλλαβές σε κανένα λεξικό ελληνικό, σουαχίλι, μανδαρίνι ή whatever...για να μιλήσω για ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΛΕΝΤΑΡΑΑΑΑΑΑΑ!!!!! Aυτό το breathtaking solo των 35' με έχει κυριεύσει...show me how to do it!!!!!!!!!!!!
Οι κινήσεις του, η κλασική του φιγούρα με την σχολική στολή και το διαχρονικό λίκνισμα στα γόνατα...που φέρνει ο καθένας στο μυαλό σαν εικόνα όταν ακούει AC/DC...ο Brian Johnson με τον μπερέ του, το ανοιχτό μαύρο πουκάμισο και το στενό παντελόνι...η διαπεραστική φωνή του που δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει όταν ηχεί στο χωρό, και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ (Malcolm,Phil, Cliff) οι πιο χαμηλού προφίλ αλλά εξίσου εξωγήινοι καλλιτέχνες, οι γκριμάτσες τους...οι αντοχές τους που σπάνε κάθε νευρικό σύστημα και μας αφήνουν να τους κοιτάμε σαν χάνοι απορημένοι "πως μπορούν και οργώνουν με την ίδια δαιμονισμένη, μανιασμένη διάθεση και αντοχή την πασαρέλα του ΟΑΚΑ σολάροντας ακριβώς όπως και πριν 10 χρόνια"... επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει το ελιξίριο της νεότητας...το Rock n´roll mother fuckerrrrrrrrrrrrr!!!!!!χαχαχχα
Νιώθω τρομερά ευνοημένη που είχα την ευκαιρία να τους ζήσω από κοντά ..και ας μην τους έβλεπα καθαρά...μάλλον σαν μινιατούρες φαινόντουσαν, αλλά μου αρκούν τα 20' που είχα μπροστά μου τον Angus να σολάρει ημίγυμνος!!!!!!Και μην ξεχάσω να αναφέρω το στριπτίζ του Angus στο The JacK, με τα αρχικά AC/DC να διαγράφονται στα οπίσθια του μπόξερ που φορούσε!!!!Τα βεγγαλικά, οι λαμπερές κορδέλες, λες και ήμασταν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών, διακόσμησαν και με το παραπάνω τα πανέμορφα σκηνικά με την Rossie να καβαλάει το Rock n´roll train της σκηνής....και τα κανόνια να βαράνε αδυσώπητα στο For those about to rock...σαν ψέμα φαντάζει ακόμη, σαν να βρέθηκα για 2 ώρες στον ονειρεμένο κόσμο της Αλίκης , μαγεία...και σκεφτείτε, δεν ήμουν καν groupie!!!
υ.γ. θα ήθελα να ακούσω και το Let me put my love into you, αλλά επειδή AC/DC είναι αυτοί, τους συγχωρώ...είμαι αχόρταγη, I Know...
FOR THOSE ABOUT TO ROCK, WE SALUTE YOUUUUUUUUUUUUU
2 comments:
rock and roll ain't noise pollution!!!
Τι να λέμε τώρα, τα είπες όλα. Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο (χαχαχα).
Καλά για το ποια κομμάτια θα ήθελα να παίξουν ακόμα, δεν αρχίζω διότι είναι πάνω από 10.
Ακόμα είμαι εκεί. Χαίρομαι που μπόρεσα και το έζησα!
πωωωω ρε παιδιαααα που να πας τώρα σ άλλη συναυλία...θα σου φαίνονται όλοι φλώροι! απίστευτη εμπειρία...:))))
Post a Comment