Τα ξωτικά γυρνούν τις νύχτες συντροφιά μου

"Ύστερα ήρθαν δειλινά, θολά και βουρκωμένα..
άλλος ξεπούλησε φτηνά, άλλος αγόρασε ακριβά
κι όσοι ακόμα αντέχουνε, μες στο σκοτάδι φέγγουν
σαν σήματα φωσφορικά, σα νυχτωμένα φορτηγά
Τα αιώνια κακός μπελάς, στα εφήμερα χρονοτριβώ
και συ στο αίμα μου κυλάς σαν δηλητήριο αργό..."

Ο πιο φωτεινός, ο πιο μοναχικός καβαλάρης του ηλιακού μας συστήματος, ο Αποσπερίτης...έλαμψε και χθες βράδυ...ξύπνησε Αποσπερίτης και αποκοιμήθηκε τελευταίος σαν Αυγερινός...έτσι μείναμε και εμείς, Αυγερινοί και θαμπωμένοι!!! Ένας έναστρος Ζυγός με στολίδια-ηχοχρώματα από τον Σωκράτη Μάλαμα, τα χρυσοποίκιλτα ξωτικά που τον συντρόφευαν ορχηστρικά και τις νεράιδες που προσέδιδαν στις μουσικές τους μαγευτικά φωνητικά σαν ηλιοβασιλέματα...μας πλάνεψαν, μας διέλυσαν, μας ξαναγέννησαν μαζί, την ίδια στιγμή. Βραδιά του Ασώτου η Κυριακή, και οι άσωτοι της πόλης μαζευτήκαμε στην Πλάκα για να στραγγαλίσουμε τον πόνο και να στίψουμε την χαρά μας... με μελωδίες από όλη τη δισκογραφία του Μάλαμα, δηλαδή από το 89 και έπειτα, με μουσικές από Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Διάφανο, με Οδυσσέα Ιωάννου να δίνει χαριστικές βολές στα κουπλέ, και η αιφνιδιαστική εμφάνιση της Μελίνας Κανά στη σκηνή να ρίχνει σταγόνες φωτιά στα έρημα κορμιά μας...Πανέμορφη βραδιά, μισό μπουκάλι βότκα και μισό πακέτο τσιγάρα, μισό δάκρυ και μισό ρίγος...και ο συνοδός μου σε βαθύ παραλήρημα...είναι αναπόφευκτο συναίσθημα το να βυθίζεσαι σε σκέψεις κατά την διάρκεια τέτοιας έκρηξης. Ένα κοινό που δεν έχανε στίχο, τελεία, κόμμα ή παρένθεση...ζωντανοί, αλαργινοί, έγερναν ο ένας στον ώμο του άλλου, αγκαλιάζονταν, πετάγονταν απότομα από τις θέσεις τους και ούρλιαζαν δυνατά, μαζί με αυτούς και εμείς..."Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα,μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ' ατίθασα,έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρι,ξέχασα τις αγάπες μου που μου 'στησαν καρτέρι"...και ...

"Βλέπω τους φίλους τους παλιούς να λένε δεν πειράζει, ψυχή που δεν αμάρτησε, ποτέ της δεν αγιάζει...Είναι σκοτάδι μάτια μου,πάντα σ' αυτή την πλάση, μια χαραμάδα αφήνουμε, το φως για να περάσει..."

υ.γ. είναι η πρώτη φορά που "συναντιόμαστε" ζωντανά, άκουγα πολλά για σένα, διφορούμενα σχόλια...μα πόσο άδικο είχαν... "..από τις καλύτερες εμφάνισεις ever, ομολόγησε η τρελαμένη με Μάλαμα της διπλανής παρέας"

...και ήμουν σίγουρη πως χθες ήταν η τυχερή μου ημέρα ...γι'αυτό και εγώ την άλλη Κυριακή θα είμαι πάλι εκεί...για να ακούσω την Αράχνη που δεν μας τίμησε...

υ.γ. Είναι σκοτάδι, Του χρόνου τα σκυλιά, Σήματα φωσφορικά, Αποσπερίτης...ανατριχίλα....Πριγκηπέσσα και όλα τα συναφή δεν έχω λόγια, απλά...