Η Παράσταση αυτή δεν υπήρξε Ποτέ!!!

Πόσο καλά να κλείσει μια εβδομάδα όταν από την αρχή της ξεκινάει στραβά? Πυρετός, στομαχικές διαταραχές, πόνοι στα κόκκαλα, ημικρανίες, πεσμένο ηθικό, άρνηση...η διάθεση μου με είχε εγκαταλείψει...τελικά όμως την εντόπισα την άτιμη, ήταν κουρελιασμένη, κρυμμένη σε μια γωνίτσα, κάπου στην οδό Βλαχάβα αν δεν με απατά η μνήμη μου...άστραψε το μάτι μου σου λεω, άλλος άνθρωπος, ξέχασα αρρώστιες, παραλίγο να ξεχάσω και το όνομα μου με τα όργια που αντίκρυσα. Maraveyas Ilegal σου λέει, δεν είναι απλά φήμη είναι γεγονός...φρέσκο πράγμα που σπαρταράει...η νέα αυτή κοσμική τάση (εξ ου και το world genre) αναταράσσει συνειδήσεις και τη διάθεση του κοινού που επιδίδεται λυσσασμένο κάθε φορά στους ξέφρενους ρυθμούς τους, στις αλλόκοτες μελωδίες τους ουρλιάζοντας catchy στίχους από τα swinging τραγουδάκια τους...δενννν σταματώώωω ξημερώνεειιι και φέυγωωω...όλη η σύνθεση της ομάδας ήταν ένας προς έναν...και οι θηλυκές μουσίτσες ώσαν άγριες αμαζόνες σαρώσαν την σκηνή και τις καρδίες κάποιων αντρών φαντάζομαι!!!Πανέμορφες φατσούλες τριγυρνούσαν στο Τrova, ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τα βλέμματα των ανθρώπων να περιφέρονται...οι φακοί κάνουν δουλειά τελικά!!!τι ωραία αίσθηση να περιπλανιέται κανείς αλλά όχι στο σκοτάδι, μπούχτισα!

Τρομερή ανατροπή η βραδιά, ποιος το φανταζόταν. Ο σα(ε)ξοφωνίστας δε σκλάβωσε εκείνες τις ψυχές που είναι επιρρεπής εδώ και χρόνια στις νότες που εκπέμπει ο μαγικός αυλός.Της δικής μου δηλαδή, και όχι μόνο. Έκανα και το κομμάτι μου με τους Τiger Lillies και τους Tuxedomoon, δεν έχω παράπονο. Ας ευχαριστήσουμε λοιπόν όλοι μαζί τον Κωστή Μαραβέγια και την εξαιρετική του παρέα για τις στιγμές που ζήσαμε την Παρασκευή το βράδυ. Τα παιδιά φεύγουν για περιοδεία από ότι κατάλαβα, υπομονή για όσους τους έχασαν, θα επανέλθουν...

Όσο για σήμερα, δεν έχω λόγια...πλήρης αποτυχία...περιχαρής ξεκίνησα για το Θέατρο Επί Κολωνώ, φτιάγμενη ψυχολογικά για να δω να ξεδιπλώνεται η παράσταση του Tracy Lets, Bug. Έκατσα λοιπόν στο μπαρ και με ενδιαφέρον περιεργαζόμουν τον χώρο ενώ συνομιλούσα με την bartender που μου ανέφερε το γεγονός ότι ο χώρος ήταν παλιά σχολείο. Απολαμβάνοντας την ζεστή κούπα καφέ στο industrial φουαγιέ που ξεσπάθωνε υπό τους ήχους του Nick Cave, παρέλαυναν μπροστά μου οι διάφοροι ηθοποιοί της παράστασης, ανήσυχοι θα έλεγα...να σου και ο αγαπημένος μου Δημήτρης Λάλος...Προς κακή μου τύχη, τι περιέργο, με πλησιάζουν και μου ανακοινώνουν: "η παράσταση ακυρώνεται δεσποινίς, είσαστε μοναχά 3 άτομα και οι ηθοποιοί είναι 5!!!" I beg your pardon...έμεινα να κοιτάω το πρόγραμμα της παράστασης συννεφιασμένη!!!Κάποιος φίλος ισχυρίζεται ότι είναι ντροπή αυτό που συνέβη, εις το όνομα του ύψιστου αγαθού της τέχνης, θα έπρεπε να παίξουν και ας ήταν μονάχα ένα άτομο στην αίθουσα. Θα συμφωνούσα απόλυτα, αν οι εποχές ήταν άλλες, όμως τώρα δεν ξέρω ποιος είχε δίκιο και ποιο θα ήταν το σωστό...επιφυλάσσομαι...αρχίζω να πιστεύω όμως σφόδρα ότι η άγια αυτή ημέρα Κυριάκη έχει προσωπικά μαζί μου !!!!

Καλή εβδομάδα!!!