-Πρέπει να ξέρω αν σκοπεύεις να κάνεις κάτι. -Δεν μπορώ. Η όλη κατάσταση...ο ελάχιστος χρόνος σου...ο δικοί μου προβληματισμοί ανεξάρτητα από εσένα...
Θέλω να είμαι ελεύθερος. Να κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη όποτε, ό,τι θέλω, χωρίς εσύ να στεναχωριέσαι.
-Το ξέρεις ότι δεν μπορεί νά γίνει αυτό. Δεν μου αφήνεις περιθώρια επιλογής.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-Αυτό που δεν θέλω με τίποτα είναι να φθείρεται αυτό που νιώθεις για μένα. Με την συμπεριφορά μου απομακρύνεσαι και μαζί με αυτό φθείρονται τα συναισθήματά σου για μένα.
-Γιατί? Θέλεις "να μου μείνει μια καλή ανάμνηση από εσένα"?!
-Αν και κοινότοπο...Γιατί?
-Γιατί όταν, αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες μπορεί να μην είσαι εκεί. Οι άμυνες σου, όπως λές, να σε έχουν απομακρύνει.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία.
-Εγώ δεν ελπίζω. Το Εύχομαι!--------------------------------------
-Τόση ώρα συζήτηση αυτό κατάλαβες?! Αν το παίρνεις έτσι...Όχι μην περιμένεις. Οχι μόνο για μένα. Για κανέναν. Ποτέ.
-Την καρδούλα στον καθρέπτη τι να την κάνω?
-Μην μου το κάνεις αυτό...!...Γίνεται να την κρατήσεις εκεί κολλημένη?
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κωμικοτραγικό δεν είναι? Άλλες φιγούρες. Τα λόγια όμως ίδια, τετριμμένα. Ενδεχομένως κακή κρυψώνα άλλων πιο επίπονων?
Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι...
Μοναξιά...απογοήτευση, απογοήτευση, απογοήτευση...
5 comments:
Αχχχ Αχχ Αχ! Μου θυμίζεις προηγούμενο post μου! Νομίζω ξέρεις ποιο!!
Φιλιά!
ωωωωχ...τς... ούφ τι να πω κι εγω το μικρό αφεντικό...
ελπίζω να μην επαναληφθεί ξανά..
Seaina>> Ξέρω πολύ καλά...αχ αχ...η διαφορά είναι ότι σε αυτόν τον διάλογο δεν εμπλέκομαι προσωπικά εγώ αλλά μια φίλη που μου έδωσε το οκ να το "δημοσιεύσω" γιατί πραγματικά, ταυτίστηκα, για μια ακόμη φορά...καπετάνισσα καταλαβαίνεις...
Loli>> Μικρό Αφεντικό και εγώ το ίδιο, το απεύχομαι...να μην επαναληφθεί στους αιώνες των αιώνων αμην..no more pain!
αν θες να εισαι με καποιο, αν θες πραγματικα να εισαι μαζι του δεν υπαρχει τιποτα στον κοσμο που να μπορει να σε εμποδισει..μενεις απλα μαζι του.....αν παλι ομως δεν θες να εισαι μαζι του δεν σημαινει οτι φταις! αυτο ειναι ολο!
Φίλε μου ανώνυμε/η νομίζω οτι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, δεν μπορούμε να απλοποιούμε και να γενικεύουμε τις καταστάσεις...αν θες να είσαι με κάποιον τον διεκδικείς, πολύ σωστά το λες...αλλά για πόσο...από προσωπική εμπειρία..μένεις άδειος να κοιτάς το κενό...κουράζεσαι τόσο ...αν τον αγαπάς και πιστεύεις σε εκείνον/η μένεις...αν τον αγαπάς, σέβεσαι εκείνον και την σχέση σου..αλλά σε έχει κουράσει φεύγεις για να μην καταντήσει φάντασμα η ίδια η σχέση...
βέβαια οι ανατροπές που μπορούν να συμβούν τόσο συνταρακτικές και στιγμιαίες που νιώθεις το έδαφος να χάνεται απο τα πόδια σου...ξυπνάς στη νέα ζωή και συνειδητοποιείς ότι ζούσες τόσο καιρό με ένα ξένο σώμα που δεν γνώρισες ποτέ στην ουσία..κοροιδία!
Τα εμπόδια λοιπόν, οι εξωγενείς παράγοντες, δεν είναι πάντα ένα απλό τροχοπέδη στην εξέλιξη της σχέσης...εμπόδιο μπορεί να σταθεί στην απόφαση σου να μείνεις μαζί του/της ο ίδιος σου ο/η σύντροφος..και όχι ποτέ δεν φταίει μοναχά ο ένας...γι'αυτόν τον λόγο αναφέρω οτι οι γενικεύσεις δεν οδηγούν πουθενά...
Εν μέρει λοιπόν συμφωνούμε!Καλημέρα
cheers
Post a Comment