Δεν μπορώ να μιλήσω...κρεμιούνται οι λέξεις από τα χείλη, κάτι μεγαλειώδης θέλουν να σου πουν αλλά δεν μπορούν να στεριώσουν...γιατί κάθε φορά που το βλέπεις πνίγεσαι σε κλάματα και αναφιλητά!Είναι η δεύτερη φορά που είδα την ταινία μέσα σε λίγες μέρες...
δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ στο ορκίζομαι...και τώρα πάλι δεν έχω κάτι να γράψω αλλά μόνο να αισθανθώ, να αφεθώ, να βυθιστώ στην αέναη ομορφιά και θλίψη αυτής της ταινίας...αυτό θέλω...10 λέπτα απο την ταίνια...ρούφα την ...και εμένα άφησε με να βυθιστώ... έτσι τελειώνει το κεφάλαιο...για μένα...
4 comments:
....αααχ....φφφφφ...περαστικά μας..
αχ...βαχ... μανούλα μου......
Πάντως πέρα όλων των άλλων, ο Τζάκμαν δεν ήταν απίστευτος; Και δε του φαινόταν...
Ο Τζακμαν ήταν απλα...αποστομωτικός._
(πςςς τι ειπα παλι..χιχι)
Post a Comment