Sunday, June 29, 2008

Jammmmmmeesssssssssssss






ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ (for James' Funs only)

Αυτή η βδομάδα θα είναι αφιερωμένη σε φωτο, στιγμιότυπα, βίντεο από live εμφάνισεις του γκρουπ ...και φυσικά σε ένα τρισδιάστατο ποστ εντυπώσεων
λόγω καλύτερης ακουστικότητας του ήχου και ερμηνείας του Τιμόθεου, ανεβάζω το παραπάνω video (δυστυχώς όχι από το χτεσινή συναυλία η οποία μου έχει αφήσει μελανιές στο σώμα από το χορό και μελανιές στην καρδιά από την τόση ευτυχία)
γιατί θέλω να τον ακούω Κ-Α-Θ-Α-Ρ-Α να το λέει....

Upside: loveeeeeee youuuu
Downside: missssss youuuu
I’m here you are there.
Upside: working
Downside: hurting
Hear my echooooooooo
Dancing beeeeeaaaar

My works about words
And sounds you can taste
Violins and trumpets
Chocolate cakes
Here are some words
Words you can taste
Here are some words
Kissing your face

υ.γ. τώρα μετά από αυτό μπορώωωω να πεθάνωωωωωωω????
αααχχχχχ


υ.γ. μα καλά οι Unkle .....TI ΕΞΩΓΗΙΝΑ KIΘΑΡΙΣΤΙΚΑ RIFFS ΗΤΑΝ ΑΥΤΑ?????
ΤΙ ΓΑΜΑΤΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΩΣΑΝΕ...ΠΟΣΗ ΩΡΑ ΕΙΧΑΜΕ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΖΕΥΑΜΕ ...ΚΑΛΑ ΜΗΝ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑ...ΠΩΣ ΓΥΡΟΦΕΡΝΕ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΕ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΤΙ ΤΡΕΛΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ!!!!??????

υ.γ. κάτι μου λέει ότι μάλλον θα αργήσω να ξεπεράσω το χτεσινό ΣΟΚ!!!!

Tuesday, June 24, 2008

Dedicated to Rizobreaker

Τελευταία…και καταϊδρωμένη


μου πέρασε και εμένα από το μυαλό να παίξω το παιχνίδι σας λοιπόν…
Έχουμε και λέμε…αυτοί που με ξέρουν απέξω και ανακατωτά δεν απαντάνε…προειδοποιώ!!!


Δέρνω άσχημα!!!!



Time is running out and the actors have arrived...let´s go folks:

1. Καπνίζω ένα πακέτο την ημέρα άμα λάχει…
2. Λατρεύω το φακό, και γενικά αρέσκομαι στο να βρίσκομαι συνεχώς μπροστά από κάμερες…
3. Ενίοτε ακούω thrash metal και πηγαίνω σε συναυλίες όπου κοπανιέμαι με τον γνωστό headbanging τρόπο…
4. Γουστάρω με τρέλα τους λαχανοντολμάδες…

Monday, June 23, 2008

Wednesday, June 18, 2008

WNBR versus Anti-consumerism

και...






το έχουνε πάρει πολύ στα σοβαρά...ακόμα δεν σας έχουνε πείσει??????!!!!!

Tuesday, June 17, 2008

Βασανιστήρια Τέλος!!!


Η 26η Ιουνίου είναι η Παγκόσμια ημέρα των Ηνωμένων Εθνών για την στήριξη των Θυμάτων Βασανιστηρίων διότι την ημέρα αυτή τέθηκε σε ισχύ η Διεθνής Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων. Τα Βασανιστήρια είναι βαρύτατο έγκλημα και στο επίπεδο του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου αποτελώντας έτσι ένα από τα Διεθνή εγκλήματα της αρμοδιότητας των Διεθνών Δικαστηρίων (όπως π.χ. και η γενοκτονία) αλλά και πολλών Εθνικών Δικαίων όπως βέβαια και του Ελληνικού για το οποίο αποτελεί ιδιώνυμο έγκλημα του Ποινικού μας Κώδικα, βάσει επιταγής του Συντάγματος. Παρόλα αυτά συνεχίζουν να υφίστανται σε περίπου 100 χώρες σε όλο τον κόσμο. Τα άτομα που έρχονται ως πρόσφυγες στην χώρα μας ξεπερνούν τις εκατοντάδες χιλιάδες. Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι το 20% των ανθρώπων αυτών είναι θύματα βασανιστηρίων σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Υπάτης Αρμοστείας, τότε το πρόβλημα είναι τεράστιο. Τα βασανιστήρια καταστρέφουν άνδρες, γυναίκες, παιδιά, οικογένειες και κοινωνίες. Εμποδίζoυν το κοινωνικό σύνολο από την ατομική και οικονομική ανάπτυξη που είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.


Αυτήν την ΜΙΑ ημέρα του χρόνου χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ενώνονται για να επιστήσουν την προσοχή σ’ αυτή την παράνομη και απάνθρωπη πράξη.

Εν όψει της 26ης Ιουνίου, το Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων παροτρύνει την κυβέρνηση της Ελλάδας να βοηθήσει τους επιβιώσαντες Θύματα Βασανιστηρίων, να τύχουν της θεραπείας και υποστήριξης που χρειάζονται. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αυξημένη υπευθυνότητα στο να θέσουν το θέμα των βασανιστηρίων στην Παγκόσμια Ημερήσια Διάταξη.


Μπορείτε να βοηθήσετε στο να σταματήσουν τα βασανιστήρια υποστηρίζοντας με τον τρόπο σας στην εκστρατεία της 26ης Ιουνίου.


Την Δευτέρα 23 Ιουνίου, Ώρα: 13.00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα,( Αμαλίας 8 ) στο Σύνταγμα θα πραγματοποιηθεί Συνέντευξη Τύπου αφιερωμένη στο εν λόγω θέμα. Be there!

Thursday, June 05, 2008

Xαμαιλέοντες...




Δεν μπορώ να βγάλω ανάσα....σάστισα!!!!

Wednesday, June 04, 2008

your Majesty...

Πάνε σχεδόν οκτώ χρόνια από τότε, το άρωμα τους μένει ανεξίτηλο, δεν έχει φθείρει τα ρούχα μου αν και η κιτρινίλα στο γιακά του σακακιού μου φαντάζει σαν φωτογραφία από σέπια, παλιά, λιγάκι ρετρό αλλά μοναδικής αξίας. Δεν ήταν ένας έρωτας που ξεθύμανε, ήταν μια παγωμένη ανάμνηση απαράμιλλης ομορφιάς που ήρθε και ζωντάνεψε ξανά μέσα στη δίνη του δειλινού από το χαμό του Buras και στη θέρμη από τα φώτα που έλουζαν την σκηνή και προσέδιδαν μια αλλιώτικη νότα στο άλλοτε ανέμελο και άλλοτε ψυχρό ύφος της Νορβηγικής μπάντας. Τους έζησα επί σκηνής, ξανά και ξανά…από το 2000 ακολουθώ τα βήματα τους, ενηλικιώθηκα στα 21 μου με την ποίηση των πρώτων τους άλμπουμ και το ηχόχρωμα της φωνής του Sivert… ωρίμασα στα 25 μου όμως με την μεγαλειότητα του προτελευταίου τους δίσκου. Τα τελευταία χρόνια είχαμε μια σχέση μίσους-αγάπης μέχρι ότου η κυκλοφορία του άλμπουμ που φέρει το όνομα τους να μεταμορφώσει και πάλι τις γαλάζιες θάλασσες σε ορμητικά νερά. Δεν δύναται να στέκεσαι αγέρωχος στο άκουσμα του. Θαρρείς πως όλες οι συνθέσεις ήταν αφιερωμένες σε εκείνον που στοίχειωσε την σκηνή της Λιοσίων με οδυνηρές στιχουργίες και με σκιές τα βλέμματα τους.

Η φωνή του Sivert αέρινη, αργή, λυρική σαν κλασική σονάτα του Σούμπερτ, η συγχορδία των οργάνων μεθυστική (Whatever Happened To You? / The Hour Of The Wolf / Look Away Lucifer / Belladonna / Strange Colour Blue / Highway Of Light / Majesty / Honey Bee /). Το σκοτεινό Μάμπο καραδοκεί, τα αργόσυρτα πλήκτρα του πιάνου στο New woman, new man, σε κουρελιάζουν, και η στιγμή φτάνει την κορύφωση της με το Black Mambo, το αιφνίδιο κρεσέντο στη φωνή και στην κίνηση, δεν σταματά όμως εκεί, συνεχίζεται η αλλοφροσύνη με το Blood shot adult commitment να με ρίχνει στη "χοάνη", ενώ ο χρόνος έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα με το Seven Seconds. Άραγε έχει έρθει το τέλος αυτής της μυσταγωγίας? Επουλώνουν προσωρινά τις πληγές με λίγες νότες από Vocal, λιμάρουμε το ξυράφι υπό τον ήχο του The Kids Are On High Street, δεν συγκρατιόμαστε, το Caravan μας επαναφέρει και το Only When You're Gone μας παίρνει μια ανάσα δανεική, ο χρόνος κάνει παύση, η μπάντα στέκεται ακίνητη και επανέρχεται με το γρατζούνισμα στην κιθάρα του Sivert.

Χωρίς καμία λέξη, χωρίς λόγια, χωρίς δακρύβρεχτες αναφορές αποχωρούν…
Δεν θέλω να πω αντίο…ποτέ δεν μ' άρεσαν οι αποχωρισμοί...